No abstract

ÖZAmaç: Bu çalışmada malign fibröz histiyositoma tanılı hastalar değerlendirildi ve sağkalım süresi ile ilişkili muhtemel prognostik faktörler araştırıldı. Hastalar ve yöntemler: Mayıs 1994 -Eylül 2013 tarihleri arasında yapılan çalışmaya malign fibröz histiyositoma tanılı 14 hasta (12 erkek, 2 kadın; ortanca 48 yıl; dağılım 17-64 yıl) dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, patolojinin yeri, histolojik bulgular, cerrahi sınırlar ve tedavi yöntemleri değerlendirildi ve bu parametrelerin sağkalım üzerindeki etkileri araştırıldı.Bulgular: En sık tutulan kemik femur idi, bunu tibia ve humerus izledi. Hastaların takip süresi ortanca 129 ay idi. On üç hastada ekstremite koruyucu cerrahi ve bir hastada amputasyon uygulandı. Üç hastada cerrahi sınırlar marjinal idi ve hastalığın lokal kontrolü için ameliyat sonrası radyoterapi uygulandı. Bu hastalarda hiç lokal nüks olmasa da iki hastada uzak metastaz gelişti, bu da cerrahi sınırın sağkalım üzerinde etkili önemli bir faktör olduğunu ortaya çıkardı. Beş yıllık sağkalım oranı geniş cerrahi sınırları olan hastalarda %81.9, marjinal sınırları olan hastalarda %33.3 idi. Sonuç: Geniş sınırlarla cerrahi eksizyon ve adjuvan kemoterapi yeterli hastalık kontrolü ve daha uzun sağkalım sağladı. Sağkalım süresi ile istatistiksel olarak anlamlı şekilde ilişkili tek prognostik faktör cerrahi sınırlar idi. Damar ve sinir yapılarıyla yakın ilişki nedeniyle cerrahi sırasında yeterli geniş cerrahi sınır elde edilememe şüphesi olduğunda, neoadjuvan kemoterapi kullanılabilir.

No abstract

Deep vein thrombosis (DVT) and the consequently developed pulmonary embolism are devastating complications in orthopedic surgery. DVT occurs less frequently (1-2% of all cases) in the upper extremity than the lower extremity. We report a 54-year-old male patient who developed DVT and pulmonary thromboembolism after surgical treatment of an ulnar pseudoarthrosis. The presented case suggested the use of a low molecular weight heparin prophylaxis after upper extremity surgeries necessitating long-term immobilization.

No abstract

BTX-A injections resulted in a better function based on running performance, probably due to decreased tissue tension at the repair site and less pain. Further studies on humans are needed to demonstrate this effect clinically.

No abstract

No abstract