Influencerstwo jest obecnie popularną formą medialnego oddziaływania, a influencerzy, jako twórcy treści medialnych, ciesząc się autorytetem i zaufaniem odbiorców, przyjmują rolę liderów cyfrowych społeczności. Coraz częściej poruszają tematy związane z religią, Bogiem, Kościołem oraz kwestiami dotyczącymi wiary i moralności katolickiej. Ta nowa forma przekazu nauki Kościoła stanowi przedmiot niniejszych analiz. Po nakreśleniu kontekstu i ukazaniu punktu wyjścia oraz przedstawieniu założeń metodologicznych opisywanych badań zaprezentowano status influencera we współczesnej nauce. Scharakteryzowano tożsamość influencera i stosowany przez niego model komunikacji. Ukazano efekty zestawienia wiedzy o influencerze z misją Kościoła, co prowadzi do odpowiedzi na pytanie, czy aktywność influencerska może być realizacją działalności ewangelizacyjnej oraz wspólnototwórczej. Wśród rezultatów i konkluzji podano definicję influencera katolickiego jako człowieka utożsamiającego się z Kościołem i gromadzącego grupę followersów nie wokół siebie, ale Chrystusa żyjącego we wspólnocie eklezjalnej. Wskazano też konkretne zadania i miejsce influencera katolickiego w strukturze kościelnej, a także nawiązano do typowej dla influencera promocji marki, która tu oznacza „markę eklezjalną”. Kościół, który chce spełnić swoją misję we współczesnym zmediatyzowanym świecie i społeczeństwie informacyjnym, to Kościół otwarty na nowe rozwiązania z obszaru nowoczesnych mediów i komunikacji, a jednocześnie nieprzyjmujący nowych trendów bezkrytycznie, lecz rozpatrujący je w ramach interdyscypinarnej eklezjologiczno-medioznawczej refleksji naukowej.

The aim of this article is to present the mechanisms of mediatisation of emotions in TV broadcasts in relation to the messages concerning the SARS-CoV-2 pandemic. The pandemic time has radically changed the way television works. The production of many TV programmes has been suspended around the world, and the way journalists and editorial staff work has changed, yet the viewership during the pandemic grew all over the world, despite negative emotions being generated. The study relies on a qualitative analysis of the emotion-generating mechanisms in the audiovisual image. The research material was TV programmes about SARS-CoV-2 in March–June 2020. The research tools used permitted an analysis of the content of the message and its formal side (sound, image, graphics, music). The final results were divided into two areas of emotion-generating mechanisms: formal (forms) and thematic (content). The analysis shows that especially negative emotions were evoked in TV programmes during the pandemic: threat, sadness and fear. At the level of form, the following mechanisms were revealed: visual enhancement, gradation, giving meaning, contrast and generalization. In terms of content mechanisms, one can observe the mechanism of drama, content accumulation (blocking), exposure, variable dynamics of positive and negative content, and narrative mechanisms. The observed mechanisms of generating emotions may also lead to manipulation of the recipient through the repetition of negative information or the use of authorities. The conducted analysis confirmed the importance of combining form and content as well as strength, rhythmization and repetition of specific messages in the audiovisual message. The article may be the basis for research on the relationship between emotions and cognition, as well as research on the reception of audiovisual content.

Emotions in visual arts can be subject to an analysis on the level of the act of creation, the work itself, categories of technique and reception, as well as on the degree of division into form and content. Studies show a dichotomy between an intellectual (cognitive) sphere and an emotional (aesthetic) sphere, pointing to the role of recipients’ competence, allowing them to properly read the cultural and artistic code behind emotions presented in visual works. The article is a theoretical review of methods, trends and tools for researching emotions in audiovisual arts. It presents ways of studying emotions in visual arts: film/video, photograph/graphics, all available through the media. They should be discussed on three levels: emotional objectives of the sender, emotions inherent in the artistic work, and emotional reception. Works of visual arts combine virtual and actual realities, hence the way a visual work is created is important. Therefore, the article also presents tools for the study of emotions in audiovisual art on three levels: a) in relation to means of expression, b) aesthetic, and c) presenting content. The summary clearly shows the transdisciplinary nature and methodological syncretism of research on emotions in audiovisual art.

No abstract

No abstract