A striking implication is that the frequency of positive and negative psychotherapist behaviors, ruptures, and session content is more likely to decrease in the pre-dropout sessions than in the temporary rupture sessions.

Coping styles such as overcompensation and avoidance are attempts that developed as survival mechanisms in difficult childhood environments. The objective of this study is to examine the psychometric properties of the Turkish version of the Young-Rygh Avoidance Inventory (YRAI). The sample (n = 1,555) randomly split into two groups to run principal component and confirmatory factor analyses (CFA). A parallel analysis was run to determine the factor number. CFA was carried out with maximum likelihood estimation robust method. Eight factors with 30 items were the final form of the Turkish YRAI. Cronbach alpha levels of each factor and inter-correlations with the Turkish Young Schema Questionnaire, Symptom Check List-90 revised, Beck Depression Inventory, and Beck Anxiety Inventory were calculated. Internal consistency analysis revealed acceptable coefficients. As to convergent validity, the correlational analysis showed statistically significant coefficients. Overall, the Turkish YRAI was found to have acceptable levels of reliability and validity.

Schema therapy (ST) is a relatively new, but promising, psychotherapy approach. Able to be implemented in both individual and group settings, research findings suggest that ST is a highly effective treatment for personality disorders. As in other treatments for personality disorders, some patients decide to drop out from treatment, feeling they did not benefit. To date, there has been no study in the literature that investigates the dropout rates across ST studies specifically. Consequently, this study systematically researched eight different ST studies in which dropout rates were reported. Together, these studies featured both individual and group therapy settings, inpatient and outpatient settings, and different personality disorder diagnoses. The weighted mean dropout rate was 23.3%, 95% CI (14.8-31.7%) across these studies. Although this finding is very similar to those meta-analyses that obtained their dropout rates from different orientations and diagnoses, namely psychotherapy in general, ST’s dropout rates might be significantly lower than studies that included personality disorders in particular.

This study aimed to qualitatively examine the perspectives of therapists using different theoretical orientations on rupture moments. The study features a qualitative research design. Six different therapy session segments were presented to the participants and questions were asked to gather their perspectives on the segments. The thematic analyses conducted on 20 therapists' evaluations on the 6 rupture segments of 5 patients were based on two categories: i) the causes of the rupture moments, ii) the recommendations for resolution. Findings revealed that therapists are more likely to report patients' negative contribution as the main cause of rupture moments. Participants attributed less importance to the negative contribution of the therapist or to the therapist-patient relationship in rupture moments, and therapists tended to suggest mostly technical resolutions to ruptures. This second-generation alliance research draws attention to relational aspects of the rupture resolution processes for a positive outcome. However, our findings yielded that there was a lack in therapists' evaluations in addressing the contribution of the therapists and/or therapist-patient relationship to rupture moments. This highlights the importance of supervision training to foster therapists' awareness of rupture moments and develop their skills for resolution in the context of the therapist-patient relationship.

ÖzBu çalışmanın birincil amacı farkındalık temelli eğitim ve uygulamaların ruh sağlığı alanında eğitim alan ya da çalışan bireyler tarafından nasıl deneyimleniyor olduğunu anlamaya çalışmaktır. Buna paralel olarak söz konusu eğitim ve uygulamaların etkili bir ruh sağlığı hizmeti sağlamak adına ne gibi faydalar sağlayabileceğine dair fikir edinmek de çalışmanın amaçları arasındadır. Ruh sağlığı alanında eğitim alan ya da bu alanda çalışanların farkındalık uygulamaları ve farkındalık eğitimini incelemeye yönelik olarak yürütülmüş 12 niteliksel araştırma meta-senteze dâhil edilmiştir. Metasentez sonucunda ortaya çıkan ana temalar, genel fayda, kuramsal ve kavramsal değişimler, kişilik özelliklerinde değişme-terapist kimliği, yeni beceriler-terapistlik biçiminde sıralanmıştır. Bu ana temalar içerisinde empati, merhamet, ilişki kurma becerisinde artış, kabul, seans içeriğiyle başa çıkabilme, odaklanma gibi kategoriler öne çıkmıştır. Sonuç olarak farkındalık odaklı eğitim ve uygulamaların ruh sağlığı alanında çalışanların hem kişisel hem de mesleki yaşamlarına olumlu katkılar sunduğu görülmüştür.Anahtar sözcükler: Farkındalık, meta-sentez, terapist gelişimi. AbstractThe aim of this study was to conduct a meta-synthesis about mental health workers' and/or students' experiences on mindfulness focused training and education. While doing that the aforementioned trainings' and practices' advantageous on providing an effective mental health service were also examined. A total of 12 qualitative studies which were focused on mental health workers' mindfulness training and practice were included to meta-synthesis. Main themes obtained from the meta-synthesis were, general benefit, theoretical and conceptual changes, changes in personalitytherapist identity, new skills-therapist. Empathy, compassion, increase in relationship skills, acceptance, handling better with session content and focusing were the categories those came to forefront among others. As a conclusion, mindfulness focused trainings and practices contribute to personal and professional life of the mental health workers.

Bordin'in kuramlar üstü kavramsallaştırmasını temel alan ve Horvath ve Greenberg (1989) tarafından geliştirilen Terapötik İttifak Ölçeği'nin (TİÖ) Türkçe versiyonunun kısa formunun oluşturulması amaçlanmıştır. Yöntem: Hacettepe Üniversitesi Psikoterapi Araştırmaları Laboratuvarı'nda klinik psikoloji yüksek lisans ve doktora eğitimine devam eden uygulamacılar ve hastalar çalışmanın örneklemini oluşturmaktadır (58 terapist ve 83 hastaya ait toplam 83 seans). Analize, terapi sürecinin üçüncü oturumunda terapist ve hastalar tarafından doldurulmuş olan TİÖ'ler dahil edilmiştir. Kısa formlar için Tracey ve Kokotovic (1989) ile Hatcher ve Gillaspy'ın (2006) çalışmaları temel alınmıştır. Bulgular: Yapılan doğrulayıcı faktör analizi (DFA) sonuçları her iki kısa formun da hem terapist hem de hastalarda iyi düzeyde uyum gösterdiğini ortaya koymuştur. Formlar arası korelasyonlar, iç tutarlılık değerleri ve uyum indisleri bir arada değerlendirildiğinde Tracey ve Kokotovic'in önerdiği maddelerin daha uygun olduğu görülmüştür. Bu maddeler temel alınarak oluşturulan kısa formun iç tutarlılık değerinin terapist formu için 0.90, hasta formu içinse 0.86 olduğu görülmüştür. Sonuç: DFA sonuçlarına göre, korelasyonlar ve iç tutarlılık değerleri ile birlikte gözlemci formu ile tutarlı olması göz önünde bulundurularak 12 maddelik bir TİÖ kısa formu ortaya çıkmıştır. Söz konusu ölçeğin kabul edilebilir düzeylerde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu düşünülmektedir.

No abstract

ÖZETYararlı olabilme potansiyeline sahip herhangi bir tedavinin aynı zamanda zararlı olabilme ihtimali de vardır. Psikoterapi uygulamaları da bu şekilde değerlendirilmelidir. Hastaların fiziksel bütünlüklerine doğrudan bir müdaha-le olmaması psikoterapinin kendisinin, psikoterapide uygulanan tekniklerin ya da psikoterapistin hastaya zarar verme gücüne sahip olmadığı anlamına gelmez. Bu nedenle de psikoterapistlerin öncelikle hastalarına zarar vermemeleri gerektiği ilkesini sürekli akıllarında tutması gerekmektedir. Literatürde psikoterapi etkinlik ve etkililik çalışmalarının sayısının çokluğu göze çarparken, psikoterapinin olası olumsuz etkilerini ele alan çalışmaların sayısının az olduğu görülmektedir. Ancak sayıları henüz az olsa da son yıllarda psikoterapilerin olası olumsuz etkilerine dair kuramsal ve uygulamalı çalışmalar yapılmaya başlamıştır. Bu yazıda psikoterapilerin etkinlik ve etkililiğine dair yapılan tartışmalar kısaca özetlenmiş, olası olumsuz etkilerin nasıl tanımlandığı, kaynaklarının neler olabileceği, nasıl tespit edilebileceği ve tespit edilmesinin ardından bunlara nasıl müdahale edilebileceği tartışılmıştır. Anahtar Sözcükler: Psikoterapi, istenmeyen etki, yan etki ABSTRACTAny treatment that has the potential to be useful could also have harmful effects on patients. All psychotherapy approaches should take this issue into consideration. Although there is no direct intervention to the physical integrity of the patient, this does not mean that the psychotherapy techniques, psychotherapists or psychotherapy itself, do not have enough power to be harmful to the patient. Because of that, psychotherapists should be aware of "do not harm" principle. There are many studies reporting the efficiency and effectiveness of psychotherapy in the literature. But not many study focused on possible negative effects of psychotherapy. On the other hand, there are increasing numbers of theoretical and practical studies about this issue. In this review, efficiency and effectiveness studies on psychotherapy, the possible definition of negative effects of psychotherapy, sources of these negative