This in vitro study aims to evaluate three different base materials (acetal, heat-polymerized, and auto-polymerized resins) on L-929 mouse fibroblast cells over 1 h-, 1-, 3-, 5-, 7-day periods. The hypothesis was that acetal resin would show higher cytotoxic effect than heat-polymerized and auto-polymerized acrylic resins, as it seems possible that residual formaldehyde might be leaching from the material into the cell culture medium. The samples were produced according to the manufacturer's protocol. Then they were placed in Dulbecco's Modified Eagle Medium/Ham's F12 (DMEM/F12) for 1 h, 1, 3, 5, 7 days. After the incubation periods, cytotoxicity of the extracts to cultured fibroblasts (L-929) was measured by MTT assay. The degree of cytotoxicity of each sample was determined according to the reference value represented by the cells with a control. Statistical significance was determined by one-way ANOVA. Tukey and Tamhane tests were used as a post-hoc method to determine differences among the groups. Statistically significant difference was found among test groups at all time incubation periods (p = 0.000). The auto-polymerized resin performed higher cytotoxic effect than heat-polymerized resin and it was statistically significant at 1-day period (p < 0.05). The highest cytotoxic effect of acetal resin was observed at 5-day incubation period. In conclusion, the hypothesis was verified, since acetal resin showed more cytotoxic effect on the 3rd, 5th, and 7th days than heat- and auto-polymerized resins. Cell survival rates (% of control) of acetal resin were 58, 54, and 60%, respectively.

The aim of the study was to compare the adhesion of oral microorganisms to different types of soft liner and acrylic resin surfaces. Three different soft lining materials were applied to cavities formed on the fitting surfaces of prostheses in 17 patients. On days 1, 7 and 14, the specimens were taken out and immediately processed for bacteriological evaluation. The numbers of adhering microorganisms were calculated and the specimens were compared among each other and also with a control group (acrylic resin). Data were analyzed by two-way ANOVA and least squares differences at a significance level of P < 0.05. Among the four materials tested the total number of oral microorganisms adhering to Softliner material was the greatest after each of the time periods tested. Higher numbers of oral bacteria and Candida were shown to adhere to soft lining materials than to acrylic resin. Microbial coverage increased continuously with time and the differences between days 1 and 14 were statistically significant (P < 0.05). Temporary soft lining materials are not resistant to adhesion and possible surface damage caused by oral bacteria, and therefore their use should be limited to short-term periods.

No abstract

ÖZETTANITIM: Bu olgu bildiriminin amacı radyoterapi ve kemoterapi görmüş hastalarda kaybedilen fonksiyon, fonasyon ve estetiğin diş üstü protez uygulaması ile yeniden kazandırılmasıdır.OLGU BİLDİRİMİ: Nazofarenks kanseri nedeniyle radyoterapi ve kemoterapi görmüş 52 yaşındaki erkek hasta, kaybedilen dişlerinin rehabilitasyonu amacıyla kliniğimize baş-vurdu. Mevcut dişlere (13, 23, 27, 33, 43 no'lu dişler) endodontik tedavi yapıldıktan sonra hastaya diş eksikliklerinin giderilmesi amacıyla diş üstü tam protez yapıldı. Özet olarak, diş preparasyonu sonrası döküm post uygulaması için hazırlanan kanalın ölçüsü alındı. İlk aşamada birincil başlıkla birlikte post yapı tek parça halinde hazır-landı, simante edilen birincil başlığa uygun dökümü yapı-lan ikincil başlık iskelete lehimlendi, provalar tamamlandıktan sonra protez hastaya teslim edildi. İki yıl-lık klinik takip sonucunda herhangi bir komplikasyona rastlanmadı (diş veya protez kırılması, ağrı, eklem problemi, fonasyon eksikliği, vs). Protezin retansiyon ve stabilitesinin iyi olduğu saptandı. Protez, hasta memnuniyeti açısından da olumlu sonuç sağladı. GİRİŞBaş-boyun kanserlerinden ayrı olarak sınıflandırılan nazofarenks kanserlerinin yaklaşık %70'i metastaz yapmadan lokalize kalır. Bu tip tümörler, güneydoğu Asya gibi endemik bölgelerin dışında, 1/100.000'den daha az oranda görülür.1 Faz I ve faz II olan hastalar yalnız yük-sek kür oranına sahip radyoterapi ile tedavi edilebilirken uzak metastazı olanlarda prognoz kötüdür.1 Faz III'te hastalara başlangıç tedavisine ek olarak kemoterapi ve radyoterapi birlikte uygulanır. 1,2Radyasyon, kemik ve yumuşak dokuda akut ve kronik ağız içi komplikasyonlara neden olabilir.2 Ağız ortamında ve çevresindeki tükürük bezleri, mukozal membran, çene kemikleri ve kaslar radyasyondan doğ-rudan etkilenen dokulardır. Bu etkiler radyasyon bölge-sine uzaklık ve yüksek doza bağlı olarak değişkenlik gösterir.2,3 Tükürük bezlerinin seröz hücreleri radyasyonla ilk hasara uğrayan hücrelerdir. Bu hücreleri sıra-sıyla muköz ve boşaltım kanalı hücreleri izler.3 Tükürük üretimi, parotis bölgesine 10-15 Gy radyasyon dozu uygulama sonrasında azalmaya başlar, 40-50 Gy ve daha yüksek radyasyon dozu geri-dönüşümsüz ve kalıcı kserostomiaya (kuru ağız) neden olur. Kserostomia, radyoterapinin yaygın ve en belirgin yan etkilerdendir. 3,4 Parotis bezlerinin fonksiyon devamlılığını sağlayabil-mesi için önerilen doz 25-30 Gy'dir.5 Radyoterapinin uygulanmasından sonra tükürük yapısındaki ilk değişim serum amilaz miktarında artmadır. Tedavinin 2. ve 3. haftasında tükürük miktarı azalır, koyu kıvamlı bir hale gelir ve rengi koyulaşır. Dördüncü haftada ise tükürük miktarı iyice azalır, tükürük bezlerinde kalıcı hasar gö-rülür ve kollajen sentezinde azalmaya bağlı olarak tü-kürük bezlerinde fibrozis ortaya çıkar. 3,6 Tükrüğün miktarı ve viskozitesindeki bu değişimler protezin tutuculuğunu da etkilemektedir.Radyoterapi görmüş hastalara ne zaman protez yapılacağı tartışmalı bir konudur. Bazı uzmanlar hiç protez yapılmamasını savunurken, bazı uzmanlar en az 1...