Amaç: Bu çalışma Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi sağlık çalışanlarında başağrısı sıklığını, başağrısının karakteristiğini, sosyo-demografik özelliklerini, çalışma koşulları ve memnuniyet durumlarının değerlendirilmesi amacıyla yapıldı. Yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışmada olgular, teknisyen (n=32, %15,9), hemşire (n=100, %49,8), sözleşmeli personel (n=29, %14,4) ve memurlar (n=40, %19,9) olarak 4 grupta incelendi. Olgulara sosyodemografik faktörler ve baş ağrısı-nın özelliklerine ilişkin bir anket yüz yüze görüşme yöntemiy-le uygulandı. Başağrısının tanısı için Uluslararası Başağrısı Topluluğunun kriterleri kullanıldı. Bulgular: Çalışma, yaş ortalaması 30.3±6.8 (20-56) yıl olan, 57'si (%28,4) erkek, 144'ü (%71,6) kadın olan, toplam 201 olguda gerçekleştirildi. Olguların çoğu üniversite mezunuydu (n=122, %60,7; p<0.0001). Evli olgular (130, %64,7) çoğun-luktaydı. Olguların çoğu 10 yıl ve daha az çalışma süresine (154, %76,6) sahipti. Olgularda başağrısı görülme sıklığı; teknisyenlerde %50, hemşirelerde %58, sözleşmeli personellerde %37,9 ve memurlarda %62,5 idi (p<0.05). En yüksek MİDAS skoru ortalaması teknisyenlerde (7.8±4.9) iken, en düşük skor hemşirelerdeydi (5.9±4.7), (p<0.0001). Baş ağrısı ile kadın cinsiyeti arasında r=0,228, p=0.001 pozitif korelasyon saptandı. Çalışma koşullarından memnuniyetin en az olduğu grup teknisyenlerdi. Sonuç: MİDAS skoru ve başağrısı süresi en fazla teknisyenlerde gözlendi. Çalışma memnuniyetin en az olduğu grup da yine teknisyenlerdi. Çalışanların çoğu doktor tavsiyesi olmadan ağrı kesici alıyordu. Özellikle ağrı kesici kullanımı hakkın-da hasta eğitimi tüm sağlık birimlerinde verilmelidir.
