Background: Although alterations in the peripapillary retinal nerve fiber layer (RNFL) in patients with idiopathic intracranial hypertension (IIH) have been characterized using optical coherence tomography (OCT), there are little data regarding the peripapillary vasculature in this patient population. Our aim was to evaluate findings of OCT angiography (OCT-A) in the peripapillary region in addition to the RNFL measurements on OCT in patients with IIH. Methods: Thirty-eight eyes of 19 patients with IIH and 42 eyes of 21 healthy controls were enrolled in our study. Papilledema was graded according to the Frisen scale. Peripapillary RNFL and vessel density were evaluated with OCT and OCT-A, respectively. Results: RNFL thickness was found to be increased with OCT, but this was statistically significant only in the inferior location in IIH patients when compared with the control group. There was a significant decrease in mean peripapillary vessel density measured with OCT-A in IIH patients with papilledema when compared with the control group (P < 0.05). Conclusions: In patients with IIH, there was a decrease in peripapillary vessel density measured by OCT-A, and this decrease may be a consequence of the swelling of axons in the peripapillary retina due to papilledema. However, autoregulatory vascular mechanisms may also play a role in decreased peripapillary vessel density.

No abstract

Optical coherence tomography angiography (OCTA) is a non-invasive alternative method used in the diagnosis and follow-up of acute branch retinal artery occlusion to show changes secondary to ischemia. We report a case with acute branch retinal artery occlusion. A 52-year-old man presented with a complaint of sudden-onset visual loss in the right lower quadrant of the left eye for the previous three days. Best-corrected visual acuity was 0.4 temporally. Inferonasal visual field deficit was detected with confrontation. Pupillary light reactions were normal in both eyes and there was no relative afferent pupillary defect. Dilated fundus examination revealed retinal lesion suggesting superior temporal branch retinal artery occlusion. He was treated with dextran 40 and pentoxifylline. Follow-up fundus fluorescein angiography could not performed because of chronic renal failure; OCTA demonstrated superficial and deep capillary non-perfusion areas and telangiectases in areas corresponding to the artery occlusion.

Ö ÖZ ZE ET T A Am ma aç ç: : Konjonktiva malign melanomlu (Konj MM) hastalarımızda tedavi sonuçlarının Amerikan Kanser Ortak Komitesi "American Joint Committee on Cancer (AJCC)" klinik sınıflandırmasına göre değerlendirilmesi-dir. G Ge er re eç ç v ve e Y Yö ön nt te em ml le er r: : Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalında Konj MM tanısı ile tedavi edilen 24 hasta AJCC sınıflaması sekizinci edisyona göre retrospektif olarak evrelendi. Primer tümör evresi T1 veya T2 olan hastalarda standart tedavi olarak total eksizyonel biyopsi (TEB)+kriyoterapi ve gerek duyulduğunda alkol epitelyektomi, yüzeyel sklerektomi ve amniyon membran transplantasyonu (AMT) uygulandı. T3 evre hastalarda ekzenterasyon uygulandı. Patolojide cerrahi sınırda tümör saptanması durumunda adjuvan tedavi olarak %0,04'lük topikal mitomisin C veya stronsiyum-90 brakiterapi uygulandı. B Bu ul lg gu ul la ar r: : Hastaların 14 (%58,3)'ü erkek, 10 (%41,7)'u kadın idi. Ortalama yaş 52,67±13,59 yıl saptandı. Ortalama izlem süresi 52,0±47,29 ay idi. Hastaların 12 (%50,0)'si T1a, 2 (%8,3)'si T1b, 4 (%16,7)'ü T2a, 1 (%4,2)'i T2b, 3 (%12,5)'ü T2c ve 2 (%8,3)'si T3c evredeydi. T1 ve T2 evrede TEB ve kriyoterapiye ek olarak 6 (%27,0) hastada AE, 1 (%4,5)'inde yüzeyel sklerektomi ve 4 (%18)'ünde geniş yüzey defekti nedeni ile AMT uygulandı. Evresi T3 olan 2 (%8,3) hastada primer ekzenterasyon yapıldı. On üç (%54,17) hastada ilk cerrahi sonrasında patoloji sonucuna göre cerrahi sınır pozitif idi. Bunların 8 (%61,5)'i evre T1, 5 (%38,5)'i evre T2 idi. Bunlardan 8 hastanın 7 (%87,5)'sine topikal mitomisin C, 1 (%12,5)'ine stronsiyum-90 brakiterapi uygulandı. İzlem boyunca 24 hastanınn 8 (%33,3)'inde nüks gelişti. Kaplan Meier analizine göre, tedavi sonrası nüks için sağkalım süresi T1 evrede 167,93±16,45, T2 evrede 45,07±21,71 ay idi. T3 evrede nüks görülmedi. Nüks gelişen 6 (%75) hastaya TEB ve krioterapi uygulandı. Bir hastada orbita tutulumu, 2 hastada ise yaygın ve forniksleri tutan tümör nedeni ile sekonder ekzenterasyon uygulandı. Beş (%20,8) hastada metastaz mevcuttu. Bunların 4 (%80)'ünde lenf nodu tutulumu görüldü. Sistemik metastaz bölgeleri bir hastada beyin, birinde akciğer, birinde akciğer ve sürrenal bez, birinde ise saçlı deri idi. Kaplan Meier analizine göre, tedavi sonrası metastaz için sağkalım süresi T1 evrede 187,27±15,95, T2 evrede 80,74±22,69, ve T3 evrede 9,00±2,12 ay idi. Dört hasta metastaz ile yaşıyordu. Bir hastada pankreas kanseri nedeni ile, birinde konj MM metastazı nedeni ile ölüm görüldü. Diğer hastalar izlem süresi sonunda hastalıkla yaşamakta idi. S So on nu uç ç: : Konj MM'lerde AJCC klinik sınıflandırmasına göre T2 grubu, benzer göz koruyucu tedavilerin uygulandığı T1 grubuna göre daha yüksek nüks riski taşımaktadır. Bu hastalarda daha yakın izlem ve adjuvan tedavi önerilebilmek-tedir. Metastaz, T2 ve T3 tümörlerde T1 grubuna göre daha sık görülmektedir.A An na ah h t ta ar r K Ke e l li i m me e l le er r: : AJCC; konjonktiva malign melanomu; metastaz; nüks; prognoz A AB BS S T TR RA AC CT T O Ob b...