No abstract

Abstract. The COVID-19 pandemic has had significant effects on public health. Previous studies showed that the fear of COVID-19 was positively correlated with depression, anxiety, and stress. This study aims to compile and meta-analyze the relationship between fear of COVID-19 and depression, anxiety, and stress among the general population. The studies published between March 2020 and June 2021 were scanned from various databases (Google Scholar, PubMed, Web of Science [ISI], and SCOPUS). As a result of the literature search, 746 studies were reached, 88 studies were found suitable, and 21 met the inclusion criteria. Comprehensive Meta-Analysis (CMA Version 3.0) and metafor package in R were used for analyses. A strong relationship was observed between the fear of COVID-19 and anxiety ( r = .55, p < .001); there were moderate relationships between the fear of COVID-19 and depression ( r = .34, p < .001) and stress ( r = .44, p < .001). All these relationships were significant. The results showed that the relationships between the fear of COVID-19 and depression, anxiety, and stress had a high level of heterogeneity. Meta-regression analyses revealed that the average of the sample age was a significant predictor of the relationship between fear of COVID-19 and anxiety. However, other covariates (female proportion and culture) were not statistically significant for the relationship between fear of COVID-19 and anxiety. None of these covariates was significant predictors of the relationship between fear of COVID-19 with depression and stress. Although the current meta-analysis has some limitations, the results revealed that the fear of COVID-19 is associated with mental health problems such as depression, anxiety, and stress.

Bu çalışmada, siber zorbalık ve siber mağduriyet düzeyleri sosyal uyum ve bazı değişkenlere göre incelenmiştir. Araştırma, betimsel bir çalışmadır. Araştırmada sosyal uyum ve alt boyutları bağımsız değişken, siber zorbalık ve siber mağduriyet değişkenleri ise bağımlı değişkendir. Araştırmanın örneklemini, Yıldız Teknik Üniversitesi Elektrik-Elektronik Fakültesi, Eğitim Fakültesi ve Sanat ve Tasarım fakültesinde okumakta olan ve küme örneklem yöntemiyle seçilen 476 öğrenciyi kapsamaktadır. Çalışmaya katılanların siber zorbalık ve siber mağduriyet düzeylerini tespit etmek için "Siber Zorbalık ve Siber Mağduriyet Ölçeği", sosyal uyum düzeylerini tespit etmek için "Hacettepe Kişilik Envanteri Sosyal Uyum Alt Boyutu" ve uygulayıcı tarafından hazırlanan "Demografik Bilgi Formu" kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS programı kullanılmıştır. Mann Whitney U ve Kruskal-Wallis analizi yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına bakıldığında, siber zorbalık ve siber mağduriyet düzeylerinin sosyal uyuma göre anlamlı bir farklılık gösterdiği gözlenmiştir. Sosyal uyum düzeyi arttıkça siber zorbalık ve siber mağduriyet düzeylerinin azaldığı söylenebilir. Ayrıca, siber zorbalık ve siber mağduriyet düzeyleri gelir, anne-baba eğitim durumu ve ebeveyn birliktelik durumuna göre anlamlı farklılık göstermezken cinsiyet, online ortamda kimliğini gizleme durumu, anne-baba tutumu ve okuduğu fakülteye göre anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

Abstract. Background: The COVID-19 pandemic has penetrated almost all countries and has affected people in many areas. The COVID-19 pandemic also has affected the mental health of the community. Aims: The purpose of this study is to investigate the individuals’ perceptions of subjective well-being (SWB) and resilience (R) during the pandemic. Method: A total of 643 people, 351 women and 292 men, who are not diagnosed with COVID-19, have voluntarily participated in the study. The data were collected online due to social restrictions. Also, their pre-pandemic SWB and R levels were evaluated based on their statements taken during the pandemic since the pandemic was not foreseen at this time. Results: A significant decrease was observed in participants’ SWB and R levels during the pandemic. Besides, significant differences were observed in R levels according to gender and age; on the other hand, no difference was observed according to the participants’ residence type, city type, education level, and job status. Regarding SWB level, significant differences were observed according to gender, age, and job status; no difference was observed according to residence type, city type, and education level. Limitations: Participants’ subjective well-being and resilience data could not be collected before the pandemic due to the unpredictable and fast spread of the COVID-19 pandemic. When individuals compare the current pandemic period with their past (before the pandemic), they may perceive their resilience and subjective well-being levels as decreased. Conclusion: The pandemic affects the subjective well-being and resilience of individuals negatively.

Bu araştırmanın amacı, özel gereksinimli çocuğa sahip annelere uygulanan grupla psikolojik danışma programının, annelerin durumluk-sürekli kaygı düzeylerinin azalmasında, yaşam doyumlarının ise artmasında etkili olup olmadığını incelemektir. Çalışma, özel eğitime gereksinimi olan ve Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı özel bir rehabilitasyon merkezine devam eden 3-17 yaşları arasındaki çocukların anneleri ile yürütülmüştür. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel modelin kullanıldığı çalışmada deney ve kontrol grubunda sekiz anne olmak üzere toplam 16 anne katılmıştır. Uygulama grubunda yer alan annelere sekiz oturumdan oluşan grupla psikolojik danışma programı uygulanmıştır. Veriler Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (State-Trait Anxiety Inventory) ve Yaşam Doyumu Ölçeği (Satisfaction with Life Scale) ile toplanmıştır. Verilerin analizinde Kovaryans (ANCOVA) analizi kullanılmıştır. Grupla psikolojik danışma uygulaması sonucundadeney grubundaki annelerin durumluksürekli kaygı puanlarında kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde azalma olduğu saptanmıştır. Annelerin, yaşam doyumlarında ise anlamlı düzeyde artma olduğu gözlenmiştir.Anahtar sözcükler: Grupla psikolojik danışma, kaygı, durumluk kaygı, sürekli kaygı, yaşam doyumu, özel gereksinimli çocuk anneleri, özel gereksinimi olan çocuklar.