No abstract

No abstract

No abstract

Dünyadaki bütün sağlık bakım sistemleri, yardım almak için kendilerine başvuran hastalara ara sıra istemeden zarar vermektedir. Güvenlik programına dayalı uygulama yapan sağlık kurumlarında, güvenlik kültürünün geliştiği ve hastalara verilen zararın azaldığı görülmektedir. Sağlık kurumlarında hasta güvenliğini artırmak için öncelikle hasta güvenliği kültürünün oluşturulması gerekmektedir. Hasta güvenliğini sürdürmeyi destekleyen personel algıları, önemli bir ölçüm olarak ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada, bir kamu hastanesinde çalışan 76 sağlık personelinin hasta güvenliği algılarının sosyo-demografik özelliklere göre değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Veri toplama aracı olarak sağlık personeli için Hasta Güvenliği Kültürü Hastane Anketi kullanılmıştır. Araştırmada, sağlık personeli hasta güvenliği algılarının meslekte çalışma süresine ve çalıştığı birime göre farklılık gösterdiği, sağlık personelinin % 67,1'inin son bir yıl içerisinde hiçbir olay raporu doldurmadığı ve hastanede hasta güveliği derecesi ortalama puanının 2,68 çıktığı görülmüştür.

This study aims to investigate the burden of treatment costs of patients hospitalized with COVID-19 on the Social Security Institution (SSI) and determinants of COVID-19 treatment costs. This research is a retrospective study. The study examined 389 patient files that were admitted to a public hospital in Turkey with the diagnosis of COVID-19. In the study, age, unit of hospitalization, gender, the average hospitalization time, chronic disease and invoice amounts were evaluated. The average invoice amount for each patient was calculated as $653.03. The average length of stay is 5.38 days and the average daily invoice amount per person is $121.37. Independent variables of age, hospitalization unit (service, intensive care unit), chronic disease (yes, no) and average hospitalization time (day) accounted for 79.3% of the change in the cost of treatment for COVID-19. As a result, it can be said that the cost of treatment for COVID-19 is quite high, the costs of treatment will increase depending on the number of patients receiving treatment for COVID-19, and it can be a significant financial burden on SSI.

Bu çalışmanın amacı hastanelerde kullanılan kişisel koruyucu ekipmanların COVID-19 salgın dönemindeki değişim oranlarını değerlendirmektir. Araştırma retrospektif tipte bir araştırmadır. Araştırma, Türkiye'de bir kamu hastanesinde yapılmıştır. Araştırma kapsamında 2019 ve 2020 yılına ait 6 aylık (Nisan-Eylül) veriler kullanılmıştır. Araştırma verileri hastane bilgi yönetim sistemi ve malzeme kaynak yönetim sisteminden alınmıştır. Analiz sonuçlarına göre kişisel koruyucu ekipmanlar arasında toplam kullanım miktarına göre en fazla artışın %1.975 ile "maske" kullanımında olduğu görülmüştür. El antiseptiği kullanım miktarında %217,61, poşet eldiven kullanımında %151,56, bone kullanımında %123,41 ve non-steril eldiven kullanımında %3,15'lik artışların olduğu görülmüştür. Toplam kullanım miktarına göre azalışın görüldüğü tek koruyucu ekipman olan steril eldivendeki azalış oranı ise %10,66'dır. Ayrıca, hastaneye başvuran hasta sayısında %50'ye yakın azalma olmasına rağmen personel başı, hasta başı ve günlük kullanım miktarlarına göre yapılan değerlendirmelerde tüm malzeme kullanım miktarında önemli artışların olduğu saptanmıştır. Araştırma sonuçları, sağlık yönetimi literatürüne katkı sağlarken, salgın döneminde hasta ve personel başına düşen kişisel koruyucu ekipmanların kullanım miktarlarının ve değişim oranlarının bilinmesine ve de hastaneler için malzeme tedarik süreçlerinin doğru miktarda ve zamanında yapılmasına katkı sağlayacaktır.

No abstract

No abstract