Germination, emergence and seedling growth are considerably restricted by salinity. The study aimed to compare safflower with sunflower during germination and seedling growth for tolerance to salinity. Four safflower cultivars (Asol, Balcı, Linas and Olas) and sunflower hybrids (Esbella, Oliva, Cartago and C-180) were subjected to various NaCl levels (control, 5, 10 and 15 dS m -1 ) and their seedling growth and ion concentration were investigated. Classification for salinity tolerance was performed by a combination of Principal Component (PCA) and Cluster Analysis considering germination percentage (GP), mean germination time (MGT), vigor index (VI), Na + and Na:K ratio in seedlings. The results elicited that genotypes exhibited varying responses to salinity, MGT significantly prolonged and a dramatic reduction in seedling growth of sunflower was observed. The highest seedling fresh weight was observed in Esbella among sunflower and Asol among safflower and, Na + concentration of seedlings increased with increasing salinity levels. The safflower seedlings absorbed a higher Na + than that of sunflower. Safflower cv. Balcı had the highest Na + concentration in seedling and it maintains its ion balance (Na:K ratio) at all levels of NaCl. Cluster analysis revealed that there were two groups for salinity tolerance, and the safflower cultivars were apparently more salt-tolerant than sunflower hybrids.

This study was carried out to determine the efficiency of nitrogen (N) doses (0, 30, 60, and 90 kg N ha −1 ) under supplemental potassium (K) application (50 kg K 2 O ha −1 ) on black cumin in 2011 and 2012. The results showed that increased N levels resulted in increasing seed yield and N and K contents in seed, while oil content decreased. The seed yield and oil yield were peaked at the doses of 60 kg N ha −1 and 50 kg K ha −1 . An increase in N doses caused a reduction in oil content regardless of K supply. Saturated fatty acids and oleic acid were slightly increased by K application, while minor changes in linoleic acid were detected. It was concluded that 60 kg N ha −1 with supplemental K application should be advised for enhancement in seed yield, oil yield, and N and K contents in seeds of black cumin without significant changes in fatty acid composition.

No abstract

No abstract

No abstract

Öz: Bu çalışma, bazı aspir (Carthamus tinctorius L.) çeşitlerinin (Asol, Balcı, Linas ve Olas) kök ve sap kısımlarından elde edilen farklı dozlardaki (Kontrol, 12.5, 25.0 ve 50.0 g/L) solüsyonların arpa (Hordeum vulgare) ve buğdayın (Triticum aestivum) çimlenme ve fide gelişimi üzerine allelopatik etkileri ile aspir üzerine ototoksik etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çimlenme yüzdesi (%), çimlenme hızı (gün), kök ve sürgün uzunluğu (cm), fide yaş ve kuru ağırlığı (g/bitki) ile kuru madde oranı (%) incelenmiştir. Ayrıca hazırlanan solüsyonların elektriksel iletkenlik (EC) ve pH değerleri de belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, sap solüsyonlarının EC değeri daha yüksek, pH değerleri ise daha düşük olduğu belirlenmiştir. Bitkilerin çimlenme yüzdesi ve hızında aspir çeşitlerine, bitki kısımlarına ve dozlara göre belirgin bir azalış veya artış elde edilmemiştir. Aspirde allelopatik ve ototoksik etkilerin sap kısmından kaynaklandığı, aspir köklerinin ise incelenen bitkiler üzerine etkisinin olmadığı tespit edilmiştir. Aspir çeşitlerinin allelopatik etkilerinin farklı olduğu ve Asol çeşidinin allelopatik ve ototoksik etkisinin daha az olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, aspir saplarının buğday ve arpa bitkilerinin fide gelişimi üzerine allelopatik etkisinin olduğu, Asol ve Linas çeşitlerinin ise diğer çeşitlere göre daha az zararlı etkisinin olduğu söylenebilir.

Seed viability and vigor have been influenced by several factors including soil and climatic conditions, plant nutrition, fertilization, irrigation, plant population and post-harvest storages. The study was conducted to determine the appropriate plant density for vigorous seed production in safflower. The effects of row spacing (14 and 28 cm) and seeding rate (40, 80, 120, 160 and 200 seeds m-2) on yield, yield components and seed quality of safflower were detected in the study. The results showed that increased seeding rates resulted in enhanced seed yield and the highest seed yield was obtained from 14 cm and 200 seed m-2 with 3320 kg ha-1. The row spacing and seeding rate did not cause a significant difference in oil and protein contents. Laboratory emergence, germination after accelerated ageing (AA) and electrical conductivity tests were suitable for determining seed quality among the seed lots, while standard germination, cool and cold tests were not appropriate. The highest laboratory emergence percentage and germination after AA were determined in 80 seed m-2 but field emergence percentage in 120 seed m-2. It was concluded that the 14 cm row spacing and seeding rate of 120 seed m-2 should be advised for high yielding seed production regardless of seed vigor in safflower.

Bu araştırmada, farklı hasat zamanları ve tarlada bekletme sürelerinin şeker pancarının verimi ve şeker oranı üzerine etkileri ile ağırlık kaybındaki değişimler belirlenmiştir. Araştırmada materyal olarak Bernache şeker pancarı çeşidi kullanılmıştır. Hasat zamanları 15 Eylül, 29 Eylül, 13 Ekim ve 27 Ekim olarak belirlenmiş ve hasat edilen şeker pancarı kökleri 3, 7, 14, 21 ve 28 gün süreyle tarla koşullarında bekletilmiştir. Pancar verimi, şeker oranı, şeker verimi, ağırlık kaybı ve günlük ağırlık kaybı özellikleri incelenmiştir. Pancar veriminin hasat zamanlarından önemli şekilde etkilenmediği belirlenmiştir. Bununla birlikte, tarlada bekletme süresinin uzaması pancar verimini azaltırken, şeker oranını arttırmıştır. Depolama süresinin uzamasıyla şeker oranı %13,71’den %19,68’e yükselmiş, verim ise %22,11 oranında azalmıştır. Erken hasatlarda (15 ve 29 Eylül) pancarın şeker oranını arttırmak amacıyla en az 14 gün süreyle tarlada bekletilmesi gerektiği belirlenmiştir. Şeker verimi ise hasat zamanı geciktikçe ve bekletme süresi uzadıkça artış göstermiştir. En yüksek şeker verimi (1825 kg/da) 27 Ekim tarihinde hasat edilen ve tarlada 3 gün süreyle bekletilen pancarlardan elde edilmiştir. Hasat zamanındaki gecikme, pancar veriminde önemli bir artış sağlamamış ancak, şeker oranını yükseltmiştir. Sonuç olarak, Eskişehir koşullarında şeker pancarı hasadının Ekim ayının ikinci yarısında yapılması ve yedi günden fazla tarlada bekletilmemesi gerektiği söylenebilir.