Peri-operative SARS-CoV-2 infection increases postoperative mortality. The aim of this study was to determine the optimal duration of planned delay before surgery in patients who have had SARS-CoV-2 infection. This international, multicentre, prospective cohort study included patients undergoing elective or emergency surgery during October 2020. Surgical patients with pre-operative SARS-CoV-2 infection were compared with those without previous SARS-CoV-2 infection. The primary outcome measure was 30-day postoperative mortality. Logistic regression models were used to calculate adjusted 30-day mortality rates stratified by time from diagnosis of SARS-CoV-2 infection to surgery. Among 140,231 patients (116 countries), 3127 patients (2.2%) had a pre-operative SARS-CoV-2 diagnosis. Adjusted 30-day mortality in patients without SARS-CoV-2 infection was 1.5% (95%CI 1.4-1.5). In patients with a pre-operative SARS-CoV-2 diagnosis, mortality was increased in patients having surgery within 0-2 weeks, 3-4 weeks and 5-6 weeks of the diagnosis (odds ratio (95%CI) 4.1 (3.3-4.8), 3.9 (2.6-5.1) and 3.6 (2.0-5.2), respectively). Surgery performed ≥ 7 weeks after SARS-CoV-2 diagnosis was associated with a similar mortality risk to baseline (odds ratio (95%CI) 1.5 (0.9-2.1)). After a ≥ 7 week delay in undertaking surgery following SARS-CoV-2 infection, patients with ongoing symptoms had a higher mortality than patients whose symptoms had resolved or who had been asymptomatic (6.0% (95%CI 3.2-8.7) vs. 2.4% (95%CI 1.4-3.4) vs. 1.3% (95%CI 0.6-2.0), respectively). Where possible, surgery should be delayed for at least 7 weeks following SARS-CoV-2 infection. Patients with ongoing symptoms ≥ 7 weeks from diagnosis may benefit from further delay.

No abstract

SARS-CoV-2 has been associated with an increased rate of venous thromboembolism in critically ill patients. Since surgical patients are already at higher risk of venous thromboembolism than general populations, this study aimed to determine if patients with peri-operative or prior SARS-CoV-2 were at further increased risk of venous thromboembolism. We conducted a planned sub-study and analysis from an international, multicentre, prospective cohort study of elective and emergency patients undergoing surgery during October 2020. Patients from all surgical specialties were included. The primary outcome measure was venous thromboembolism (pulmonary embolism or deep vein thrombosis) within 30 days of surgery. SARS-CoV-2 diagnosis was defined as peri-operative (7 days before to 30 days after surgery); recent (1-6 weeks before surgery); previous (≥7 weeks before surgery); or none. Information on prophylaxis regimens or pre-operative anti-coagulation for baseline comorbidities was not available. Postoperative venous thromboembolism rate was 0.5% (666/123,591) in patients without SARS-CoV-2; 2.2% (50/2317) in patients with peri-operative SARS-CoV-2; 1.6% (15/953) in patients with recent SARS-CoV-2; and 1.0% (11/1148) in patients with previous SARS-CoV-2. After adjustment for confounding factors, patients with peri-operative (adjusted odds ratio 1.5 (95%CI 1.1-2.0)) and recent SARS-CoV-2 (1.9 (95%CI 1.2-3.3)) remained at higher risk of venous thromboembolism, with a borderline finding in previous SARS-CoV-2 (1.7 (95%CI 0.9-3.0)). Overall, venous thromboembolism was independently associated with 30-day mortality ). In patients with SARS-CoV-2, mortality without venous thromboembolism was 7.4% (319/4342) and with venous thromboembolism was 40.8% (31/76). Patients undergoing surgery with peri-operative or recent SARS-CoV-2 appear to be at increased risk of postoperative venous thromboembolism compared with patients with no history of SARS-CoV-2 infection. Optimal venous thromboembolism prophylaxis and treatment are unknown in this cohort of patients, and these data should be interpreted accordingly.

The present findings highlight that sesamol has beneficial effects on intestinal injury in a rat model of NEC through its antioxidant and anti-inflammatory properties.

The genital injury score is a useful genital trauma scale for predicting anogenital injury severity. Identifying the mechanism and severity of perineal and associated injuries under general anaesthesia may facilitate appropriate classification and management.

ÖZETFıtık kesesi içerisinde apendiks vermiformis bulunması Amyand hernisi olarak adlandırılır. Hastalık ismini İlk kez 1735 yılında tanım-layan Claudius Amyand'dan almıştır. Yetişkinlerde görülme sıklığı %0.51-%1 olarak bildirilmiş olmasına rağmen çocuk hasta grubunda olgu azlığı nedeniyle, bildirilmiş bir oran bulunmamaktadır. Bu yazıda ameliyat edilen iki Amyand hernili olgu sunuldu. Birinci olgu yenidoğan döneminde ultrasonografi ile strangüle Amyand hernisi tanısı konularak ameliyat edildi. İkinci olgu, kasık fıtığı tanısı ile elektif şartlarda ameliyat edilirken ameliyat sırasında tanı alan hastaydı. Birinci olguda apendiksin dolaşımının bozulmuş olduğu görülerek fıtık onarımına ek olarak apendektomi yapıldı. İkinci olguda salim bulunan apendiks alınmadı. Amyand hernisinde apendikse yapılacak işlem ile ilgili standart bir yaklaşım yoktur. Apendikste dolaşım bozukluğu gibi komplikasyonların görüldüğü olgular dışında apendektomi yapılması zorunlu değildir.Anahtar sözcükler: Amyand fıtığı, apendektomi, çocuk, boğulmuş kasık fıtığı. GİRİŞKasık fıtığı kesesinde apendiksin bulunması Amyand hernisi olarak tanımlanır. Hastalık, 1735 yılında Londra'da, 11 yaşın-da bir çocuğun kasık fıtığı kesesinde perfore apendiks bularak başarılı bir apendektomi yapan Kral II. George'un cerrahı Claudius Amyand'ın adıyla literatüre geçmiştir. [1] Yetişkin hastalara uygulanan herniyoplastilerde fıtık kesesinde apendiks vermiformis bulunma sıklığı %0.51; akut apandisit bulunma sıklığı ise %0.10 olarak bildirilmiştir.[2] Sunumuzda boğulmuş kasık fıtığı nedeniyle ameliyat edilen bir yenidoğan ile elektif herniyoplasti sırasında karşılan bir pediatrik Amyand hernisi olgularını literatür eşliğinde değerlendirdik. OLGU SUNUMUOlgu 1-İki gündür devam eden ağlama, huzursuzluk ve bir gündür eşlik eden safralı kusma şikâyetleriyle acil polikliniği-OLGU SUNUMU mize başvuran on beş günlük erkek hastanın yapılan sistem muayenelerinde özellik yoktu; sağ kasık bölgesinin bölgesel incelemede palpasyona duyarlı 2-3 cm çapında redükte olmayan şişlik vardı. Boğulmuş kasık fıtığı ön tanısıyla istenilen ayakta direkt karın grafisinde özellik saptanmadı. Ultrasonografide (USG) ise kitle içerisinde aperistaltik nonkomprese dolaşımı bozulmuş apendiks olduğu öngörülen bağırsak ansı görülmesi üzerine hasta acil şartlarda ameliyata alındı. Sağ kasık transvers kesi ile girilerek indirekt fıtık kesesine ulaşıldı. Kese açıl-dığında içerisinde, mezenteri ile birlikte apendiksin bulunduğu ve orta kısımdan distale doğru dolaşımının bozulmuş olduğu görüldü (Şekil 1). İleri derecede dolaşım bozukluğuna rağmen henüz perforasyon olmamıştı. Aynı kesiden apendektomi yapıldıktan sonra standart fıtık onarımı ile işlem sonlandırıldı. Ameliyat sonrası takiplerinde özellik saptanmayan hasta ertesi gün sorunsuz taburcu edildi.Olgu 2-Bir hafta önce sağ kasığında şişlik fark edilen üç aylık erkek hastaya indirekt kasık fıtığı tanısı konuldu. Hastanın sistemik muayenesinde başka bir özellik saptanmadı. Elektif şartlarda sağ kasık transvers kesi ile girilerek indirekt fıtık kesesi ...