Introduction The Anatolian block of Turkey is located between Eurasian, African, and Arabian plates. As a result of the collision of Africa and Eurasia in the Late Cretaceous, the Anatolian block began to move westward along the dextral North Anatolian Fault System (NAFS) and the sinistral East Anatolian Fault System (EAFS) (McKenzie, 1972; Dewey et al., 1986). This resulted in E-W compression and N-S extension in West Anatolia (Şengör and Yılmaz, 1981). The NAFS and EAFS are the main tectonic features of the Anatolian plate in its escape to the WSW. In addition, there are secondary fault systems extending from the NAFS, deforming the Anatolian plate and dividing it into smaller blocks (Figure 1). The ASFS, located in the western part of Sinanpaşa Basin, studied here, is characterized by a series of grabens and horsts with sets of oblique-slip normal faults controlling the block margins (Koçyiğit and Deveci, 2005). The compressional and extensional tectonics in West Anatolia had led in the Cenozoic to the development of basins bounded by numerous normal faults (Şengör and

No abstract

In this study, petrographical and palynological analyses of coal samples from two regions (the Kırka region in the south, and the Karacaören region in the north) of the Sinanpaşa (Afyon) Neogene basin were performed. The coal-bearing Neogene sediments indicate the occurrence of five facies: paleosol, matrix-supported conglomerate, coal-bearing mudstone, sandstone-claystone and laminated mudstones. Coal layers are mainly within coal-bearing mudstone facies. In addition, there are various types of coalified materials in matrix-supported conglomerate and sandstone-claystone facies. Based on coal petrography, an interpretation of the coal-forming environment was made. The investigated coals mainly contain a huminite maceral group. From the reflection values (Rmax), these coals can be classified as sub-bituminous in rank, and as being deposited in swamp zones associated with limnic environments. The palynological data indicates that all studied coal-bearing units are of Mid-Miocene age. On the other hand, based on MAT, CMT, WMT and MAP parameters, it can be stated that at that time climatic conditions changed seasonally in the study area. Humid climatic conditions prevailed during the period when the peat was formed, then later transformed into the coal layers examined in this manuscript.

ABSTRACTÇulfa Çukuru Pb-Zn-Cu-Ag mineralization has occurred along the metamorphic and metamorphicdacitic volcanic rock contacts of the Sakarya zone on the Biga Peninsula. The base metal mineralizations (Pb-Zn-Cu-Ag±Au) developed along the contact and fracture planes of these rocks can be observed as veins, lenses and disseminated ore geometries in the calc-silicate rock assemblages. Base metal mineralizations are mainly controlled lithologically and are generally associated with recrystallized limestones. In this study, the surface and the subsurface were modeled using the topographical data and the geochemical data (Pb% and Zn%) collected from 42 boreholes of Çulfa Çukuru which is located 20 km South-Southeast of Kalkım (Çanakkale). The surface and the subsurface data were interpolated by Kriging and Inverse Distance Weighted methods, respectively. The intersectional areas of Pb% and Zn% modeling data obtained from this study were determined by dividing the areas above the cut-off grade into 4 different sectors (low, intermediate, high, and very high). Using the distribution of the intersections of these sectors, the possible adit lines were determined and also an interpreted map of the adit was drawn for 450 level. This modeling study helps to plan the ore adit to be opened in a mining area. Moreover, according to the important changings that may occur in conditions (e.g. fl uctuations in metal prices or decrasing-increasing costs), models can also be modifi ed during operations.

Türkiye’deki manyezit oluşumları, genellikle sedimanter kayaçlar ve altere ultramafik kayaçların kırık ve çatlakları içerisinde damar ve ağsal (stokvörk) şekilde bulunmaktadır. İzmir-Ankara-Erzincan Sütur Kuşağı içerisindeki Anadolu Bloğu’nun Orta Anadolu olarak adlandırılan kısmında ve Ankara’nın 15 km kuzeybatısında bulunan Yakacık köyü civarında ofiyolitik birimler ile manyezit oluşumları yüzlek vermektedir. Bu çalışmada ofiyolitik birimler ile manyezit oluşumlarının mineraloji ve petrografisi, XRD karakteristikleri, jeokimyasal incelemeleri ve C-O izotop çalışmaları kullanılarak cevherleşmeyi meydana getiren akışkan(lar)ın kökensel incelemesi yapılmıştır. Bölgedeki manyezit cevherleşmesi Yakacık civarında serpantinit, gabro, diyabaz, bazalt, radyolarit ve kireçtaşlarını içeren olistostromal düzeylerden oluşan Kapaklı üyesine ait serpantinitler içerisinde damar-ağsal (stokvörk) ve kuvarslı manyezit damarları şeklindedir. Çalışma alanında incelenen manyezit oluşumlarından ve bu oluşumlar ile birlikteliği düşünülen serpantinitlerden alınan örneklerin mineralojik bileşimlerinin belirlenmesi amacıyla XRD çalışmaları kapsamında tüm kayaç ve kil fraksiyonu analizleri yapılmıştır. Damarsal manyezitler kriptokristalin ve mikro kristalin yapı göstermekte ve manyezitlere kuvars, klorit, dolomit ve serpantin mineralleri eşlik etmektedir. Ağsal (stokvörk) manyezitlerde ise kuvars, serpantin, olivin, kalsit ve dolomit mineral birlikteliği belirlenmiştir. Kil minerallerinin ise klorit, simektit ve kaolinitten oluştuğu tespit edilmiştir. Yapılan mineralojik ve raman spektroskobik çalışmalarda hem damar hem de ağsal (stokvörk) cevherleşmelerde olivin mineralinden kemererit mineraline dönüşümler ile kemererit oluşumları tespit edilmiştir. Manyezit ve ultramafik kayaçlardan alınan örneklerde jeokimyasal analizler yapılmış olup ana oksit iz element ve nadir toprak elementleri incelenmiştir. Genel olarak bakıldığında, jeokimyasal analiz sonuçlarından elde edilen değerler, manyezit oluşumlarının ultramafik kayaçlarla ilişkili olduğuna işaret etmektedir. Manyezit oluşumlarının kökenlerini saptayabilmek için δ13C (VPDB) ve δ18O (VSMOW) duraylı izotop çalışması manyezitten ve kireçtaşından alınan örnekler üzerinde yapılmış olup manyezitlerde δ13C (VPDB) ‰ -3,07 ile 9,67 arasında, δ18O (VSMOW) ‰ 23,05 ile 27,49 arasında, kireçtaşlarında δ13C (VPDB) ‰ 0,20 ile 3,74 arasında, δ18O (VSMOW) ‰ 27,05 ile 28,96 arasında değiştiği görülmüştür. Bölgede, manyezit oluşumlarına ait C ve O için kaynaklık edebilecek en önemli kayaç Jura yaşlı kireçtaşlarıdır. Sonuç olarak, yüzey sularının derinlere hareketi, erken-orta Miyosen’de bölgede gözlenen volkanizmanın ısıtıcı rol üstlenmesi, derinlere inen akışkanların ısınması sonucunda kireçtaşlarının dekarbonasyonu ve kısmen de magmatik bir katkı ile CO2'yı bünyesine alması serpantinleşmiş ultramafik kayaçların kırık-çatlaklarında oluşan manyezitin ana oluşum mekanizmalarıdır.