Background Emergency department (ED) personnel frequently encounter incidents related to crime, violence, and suspicious injuries. The aim of this descriptive study was to determine the knowledge levels of ED healthcare personnel in their handling of frequently encountered forensic cases. Methods A cross-sectional descriptive study composed of ED healthcare personnel at all state, education and research, and university hospitals with EDs, located in Ankara, Turkey, was completed. Participants at the 15 hospitals in question were interviewed via a questionnaire developed by the researchers. Results Three hundred fifty healthcare personnel who worked agreed to participate in the study. The results show that ED healthcare personnel have less knowledge than expected of the right way to handle frequently encountered forensic cases. Very few of the healthcare professionals who participated in the study had received any training or education in the field of forensic nursing. Among participants, postgraduates, health professionals educated in forensic nursing, and healthcare staff who used additional resources to understand forensic cases, and those who had evaluated cases that presented to the ED as forensic cases, had significantly higher levels of knowledge. Implications This study supports the need for professional development in forensic nursing, such as in-service training, and curriculum development for a certificate in forensic nursing to enhance the practical training of healthcare professionals who work in EDs.

Oxygen therapy, when duly performed, is very useful. On the other hand, when performed inappropriately, it has significant adverse effects in addition to its therapeutic characteristics. Therefore, nurses have to have enough knowledge of oxygen therapy. This descriptive study aims to determine the level of knowledge of nurses regarding oxygen therapy. The research sample consisted of 302 nurses who agreed to participate in the research, working in a state hospital in Ankara/Turkey. The data have been collected by a descriptive characteristic form and a knowledge test of 40 questions regarding oxygen therapy. In the study that the knowledge level score average of the nurses is  =22. 94±4.5 (min=8, max=35). The knowledge levels score averages of the nurses are lower than expected and nurses' knowledge is particularly inadequate in terms of oxygen therapy application methods. In this research, the nurses over the age of 45, working in the same department for more than 14 years and working in the operating room have lower scores (p0.05). In order to enhance the level of knowledge of nurses, it is recommended to provide more comprehensive oxygen therapy education at hospitals and the undergraduate level. It is thought that the results of the study shall contribute to determining the educational needs of nurses for oxygen therapy and be a guide for future researches.

ÖzAmaç: Hasta ve Gözlemci Skar Değerlendirme Ölçeği'nin (HGSDÖ) Türkçe formunun yanık hastalarında geçerlik ve güvenirliğini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Yöntemler: Metodolojik tipte bir çalışmadır. Çalışmanın verileri HGSDÖ, anket formu ve pleksiglas kullanılarak toplanmıştır. Hasta Skar Değerlendirme Ölçeği (HSDÖ) hastalar tarafından (n=53), Gözlemci Skar Değerlendirme Ölçeği (GSDÖ) birbirinden bağımsız iki gözlemci tarafından doldurulmuştur. İki hafta sonra ölçekler 25 hastaya tekrar uygulanmıştır. Veriler Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testi ile analiz edilmiştir. Ölçeğin kapsam geçerliğinde Kaiser-Meyer-Olkin ve Barlett testi, yapı geçerliğinde Açıklayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA), güvenirliğin değerlendirilmesinde iç tutarlılık, Cronbach's alpha ve intraclass correlation coefficient (ICC) ile bakılmıştır. HGSDÖ'de yer alan 7. madde, orijinal ölçekte olduğu gibi, ölçeğin puanı dışında tutularak değerlendirilmiştir. Bulgular: AFA'ya göre ölçeğin faktör yüklerinin uygun aralıkta, DFA'ya göre orijinal ölçeğin 6 madde tek faktörlü yapısının geçerli ve uyum indekslerinin yüksek, ölçeğin toplam puanı ile 7. madde arasında ICC'nin doğru orantılı, iç tutarlılığın yüksek derecede güvenilir (HSDÖ α=0,992, GSDÖ α=0,993), gözlemciler arasında tutarlılığın yüksek (α=0,952, r=0,909) olduğu saptanmıştır. Hastaların yanıklarının derecesi arttığında, GSDÖ puanının anlamlı derecede arttığı belirlenmiştir (p<0,05). Sonuç: HGSDÖ'nün Türk toplumu için yanık hastalarında geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: Yanık, skar, ölçek, güvenirlik ve geçerlik, hasta, gözlemci Objective: To evaluation reliability and validity of the Turkish version of Patient and Observer Scar Assessment Scale (POSAS) in patients with burns. Methods: This is a methodologically study. Data were collected using POSAS, survey form and plexiglas. Patient Scar Assessment Scale (PSAS) was completed by patients (n=53) and Observer Scar Assessment Scale (OSAS) was completed by two observers separately. The test-retest was measured applying the scales in 25 patients after two weeks. Data were analyzed by Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U test. Content validity was determined using Kaiser-Meyer-Olkin, Barlett's test and structure validity was performed by explanatory factor analysis (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA); reliability was evaluated using internal consistency, Cronbach's alpha and intraclass correlation coefficient (ICC). Results: Factor weights were in appropriate range according to EFA, 6 items single factor structure of the original scale was valid and had high consistency index according to CFA, ICC between the 7 th item and the total points was proportional, inner consistency was highly reliable (PSAS α=0.992, OSAS α=0.993), consistency between the observers was high (α=0.952, r=0.909). It was determined OSAS scores increased as the burn degree increased (p<0.05). Conclusion: POSAS was determined to be a valid and reliable scale in patients with burns in t...

Background: Today, the increasing number of crime and violence cases is defined as a universal health problem and nurses are the first healthcare personnel to encounter victims and offenders in hospitals, emergency units, intensive care, and services, even at policlinics or on-scene; therefore, it is important that nurses receive education in forensic nursing. Methods: This study was conducted as a descriptive study to determine the opinions of senior nursing students about forensic nursing. This study was conducted with 95 students and its data were collected via a questionnaire that contains descriptive features and opinions about students' forensic nursing education. Results: The results revealed that 94.7% of students believed that both forensic nursing should be an area of specialization and that nurses should receive forensic nursing education, 42.1% of them stated that this education should be given as an elective course in school, and 40% of the students stated that they wanted to become a forensic nurse when they graduated. Conclusions: The findings suggest that senior nursing students' knowledge about forensic nursing was insufficient and that they were untrained in this area.

Amaç: Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin çocuk istismar ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılamaya ilişkin bilgi düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma tanımlayıcı tipte olup, Ankara’da bulunan bir devlet üniversitesinin Hemşirelik Bölümü’nde okuyan, gönüllü, 2., 3. ve 4. sınıf hemşirelik öğrencileri (N=270) ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında, öğrencilerin tanıtıcı özelliklerine ilişkin anket formu, öğrencilerin çocuk istismar ve ihmali ile karşılaşma ve eğitim alma durumlarına ilişkin özellikler formu ve Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılama Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin yorumlanmasında frekans tabloları ve tanımlayıcı istatistikler kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmada öğrencilerin Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılama Ölçeği puan ortalamaları =3,68±0,36 (min= 2,8, max=4,7) bulunmuştur. Öğrencilerin özellikle istismar ve ihmale yatkın çocukların özellikleri ile ilgili bilgi eksikliklerinin olduğu belirlenmiştir. Yaşları büyük olan, son sınıfta okuyan, çocuk istismarı ve ihmali ile ilgili bilgisi olan, bu konuda eğitim alan ve istismar ve ihmali tanılamada kendini yeterli bulan öğrencilerin bilgi düzeylerinin daha iyi olduğu saptanmıştır Sonuç: Çalışmada hemşirelik öğrencilerinin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılamaya ilişkin bilgi düzeylerinin orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin lisans müfredatlarında konuyla ilgili daha ayrıntılı bilgilere yer verilmesi ve farkındalığın artırılması amacıyla bilimsel etkinliklerin yapılması önerilmektedir.