No abstract

Bu çalışmada, çevrimiçi imza platformu olan Change.org'da 11 Şubat 2015'te Özgecan Aslan cinayeti sonrasında bireysel ve amatör bir girişim olarak başlatılan Özgecan Yasası imza kampanyası, dijital teknolojilerin savunuculuk çalışmalarına katkılarını gösteren başarılı bir dijital savunuculuk örneği olarak incelenmiştir. Kampanya, kaynağı olmayan ve profesyonel desteği bulunmadan başlatılan bir savunuculuk girişiminin, dijital teknolojinin sağlarlıklarından yararlanarak, farklı kamuların katılımıyla kitleselleşebileceğini ve hareketlilik yaratabileceğini göstermektedir. Vaka incelemesi yöntemi kullanılarak, çevrimiçi arşiv taraması, sosyal medya taraması ve kampanya başlatıcısı Gözde Salur'a iletilen sorulara alınan yazılı cevaplar ile elde edilen veriler, Hon'un (2015) dijital sosyal savunuculuk çalışmaları için geliştirdiği model referans alınarak, modelde belirlenen kategoriler ekseninde değerlendirilmiştir.

Halkla ilişkilerdeki “sosyo-kültürel dönüşüm” halkla ilişkilere egemen olan işlevsel ve yönetsel yaklaşımdan teorik ve metodolojik değişime işaret etmektedir. Sosyo-kültürel dönüşüm perspektifi, halkla ilişkilerin toplumsal bir pratik olduğunu öne sürer ve halkla ilişkilerin anlamların üretildiği “etkileşim mevkii” olarak kavramsallaştırılmasını önerir. Halkla ilişkilere yönelik sosyo-kültürel yaklaşımdan yararlanan bu çalışma halkla ilişkilerin geçirdiği dönüşümü kamuların halkla ilişkiler kampanyalarına katılımı bağlamında incelemeyi hedeflemektedir. Bu çerçevede, çalışmada Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu’nun 2017’de kadınların katılımıyla gerçekleştirdiği #KıyafetimeKarışma kampanyası, halkla ilişkilerin geçirdiği dönüşümü örneklendiren bir kampanya olarak vaka incelemesi yöntemiyle incelenmiştir. Kampanyaya ilişkin toplanan verilerin analizi için Linda Hon’un “Halkla İlişkiler ve Dijital Toplumsal Savunuculuk Modeli” başlıklı modeli takip edilmiştir. Çalışma, egemen halkla ilişkiler literatüründeki kamu kavramsallaştırmasının dönüşüme uğradığını ve kamuların kampanyalarda üretilen “anlamın ortak yaratıcıları” olarak tanımlanabileceğini ortaya koymuştur. Bu çerçevede çalışma, kamuların katılımları aracılığıyla gerçekleştirilen halkla ilişkiler kampanyalarının erkek şiddeti gibi toplumsal meseleler hakkında söylemlerin üretildiği, kadın dayanışmasının geliştirildiği ve sürdürülebilir platformların oluşturulduğu “etkileşim mevkileri” oluşturma potansiyeli olduğunu ileri sürmektedir.

The concept of public interest, which is used as a way for public relations to differentiate itself from propaganda or other negative connotations, is among the basic concepts utilized by public relations practitioners and academics working in the field of public relations. Compliments or criticisms of public relations are generally shaped by the discussion on whether public relations serve the public interest, although there is no direct reference to the concept. While mainstream approaches in public relations claim that public relations serve the public interest and the public interest is the raison d’être of public relations, critical approaches underline that public relations serve the market interest instead of the public interest. This study, which focuses on the public interest debates in the public relations literature with a theoretical discussion over the tobacco, alcohol, gambling, and confectionery industries, aims to examine the relation between public interest and public relations by opening the discussion on the axis of the concepts of dialogue, ethics, and democracy. In this context, the study claims that public relations cannot work the common good due to examples of the aforementioned industries that do not comply with the concept of public interest; however, public relations is a rhetorical instrument that makes corporations appear as if they serve the public interest.