LASIK is a safe and effective method for treating refractive error and creating orthophoria in fRAE. In pRAE, it eliminates the refractive component of deviation safely and effectively.

To evaluate the effect of accelerated corneal crosslinking on corneal biomechanics with an ocular response analyzer in patients with progressive keratoconus. Methods: In this retrospective study, 50 eyes of 45 patients with progressive keratoconus who underwent accelerated corneal crosslinking were evaluated with ocular response analyzer waveform parameters before and one year after corneal crosslinking. Paired two-tailed Student's t-test was performed to compare the parameters before vs. after corneal crosslinking. Results: Mean patient age was 17.6 ± 3.6 (range 9-25) years. A significant increase was observed in p1 area, p2 area, h2, and dive2 values. No significant difference in corneal hysteresis, corneal resistance factor, or other waveform-derived parameters was observed at one year postoperatively. Conclusion: For estimating the effect of accelerated corneal crosslinking on corneal biomechanics, parameters such as p1 area, p2 area, h2, and dive2 are more sensitive than corneal hysteresis and corneal resistance factor. These results may help us to find out which corneal crosslinking method is most effective for stiffening the cornea.

Strabismus has psychological consequences in adolescent patients, and the visible eye deviation caused by strabismus is a strong indicator of psychological distress.

Corneal topography and axial measurements may be useful for evaluating the shape of the cornea after retinal detachment surgery. Because the resultant refractive changes are very important for the visual rehabilitation of the patients.

Blunt trauma can induce astigmatism. Hard and small objects are more likely to induce astigmatism.

We identified remarkable changes in LECs of the eyes with idiopathic congenital cataract by TEM. It can be assumed that oxidative damage may be associated with these ultrastructural changes in LECs of the eyes with idiopathic congenital cataracts.

Amaç: Toksik Anterior Segment Sendromu (TASS) tanısı konan vakalarda etiyolojik faktörlerin değerlendirilmesi, tedavinin planlanması ve tedavi etkinliğinin incelenmesi. Gereç ve Yöntem: Komplikasyonsuz katarakt cerrahisi sonrası ön kamera reaksiyonu ve değişik derecelerde kornea ödemi gözlenen 22 olgu değerlendirildi. Olguların görme seviyeleri, pnömotonometre ile göz içi basınç (GİB) ölçümleri biyomikroskobik muayeneleri ve arka segment B Mod Ultrasonografik değerlendirmeleri yapıldı. Enfeksiyöz endoftalmi ayırıcı tanısı için farklı ortamlardan (ameliyathane, cerrahi setler, kullanılan solüsyon ve malzemelerden) kültür örnekleri alınıp, kültür sonuçları gelene kadar endoftalmi ön tanısı ile tedavi başlandı. Bulgular: Kültür sonuçlarının negatif gelmesi, klinik bulguların özellikleri, aynı gün katarakt cerrahi dışındaki gibi diğer göz içi cerrahileri geçirmiş olgularda TASS bulgularının olmaması, visko elastik madde (VEM) dışındaki kullanılan tüm cerrahi malzemelerin TASS gelişimi gözlenmeyen olgulara uygulananla aynı olması nedeniyle, TASS'a neden olan maddenin sadece katarakt cerrahisinde kullanılmış ve yeni kullanılmaya başlayan Horoz ibiğinden elde edilen Sodyum Hyaluronat yapısındaki VEM olabileceği sonucuna varıldı. Takip eden dönemde farklı VEM kullanılan olgularda benzer bir tablo ile karşılaşılmadı. Sonuç: Kimyasal özellikleri açısında gözün ön segment dokularının tolere edebildiği fizyolojik sınırlar aralığında bulunan, ancak ideal şartlarda muhafaza edilmeyen VEM'in ideal moleküler yapısını kaybetmesi ve kimyasal yapısının toksik etki yapmasının TASS'a neden olabileceği, bu olgularda erken tanı ve uygun tedavi ile komplikasyon gelişiminin önlenebileceği sonucuna varıldı. ( ÖzetObjectives: To evaluate the etiologic factors of toxic anterior segment syndrome (TASS) outbreak after uneventful cataract surgery, to discuss the treatment plan, and to assess the response to medical therapy. Materials and Methods: Clinical features in twenty-two eyes of 22 patients who had TASS outbreak after uneventful cataract surgery were evaluated. Visual acuity (VA), intraocular pressure (IOP) measurements, biomicroscopic and B-mode ultrasound evaluations were performed. To establish the differential diagnosis from infectious endophthalmitis, cultures were taken from different subjects such as surgical equipment, solutions, medical devices. All patients were treated as having endophthalmitis until the culture results were obtained. Results: Based on the negative culture results, absence of any symptoms of TASS in other patients who underwent different intraocular surgeries rather than cataract surgery in the same day and same surgical condition in which VES was not used, and the fact that postoperative inflammation occurred only in eyes in which the new VES made of rooster comb was used, we assume that the recently used VES is most likely responsible for the TASS outbreak. As soon as another VES was replaced with the suspected one, no other cases with TASS occurred. Conclusion: Even though the chemical compositions of VE...

ÖzetAmaç: İnfantil ezotropyalı (İE) hastalarda alt oblik kas hiperfonksiyonunun (AOH) ortaya çıkış zamanı ve cerrahi sonuçlarının değerlendirilmesi. Ge reç ve Yön tem: Çalışmaya İE tanısı ile opere edilen 100 hasta dahil edildi. Tüm hastalara en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, siklopleji sonrası refraksiyon muayenesi, göz hareketleri muayenesi, alternan prizma örtme testi, Krimsky ya da Hirsberg testlerinden birini içeren tam oftalmolojik muayene yapıldı. Sonuçlar: Hastaların 49'u (%49) erkek, 51'i (%51) kadın olup ortalama İE tanı yaşı 23,2±18,6 ay, ortalama takip süresi 43,7±18,0 aydı. Ortalama horizontal kayma miktarı sırasıyla tashihli ve tashihsiz olarak 36,75±10,45 PD, 40,05±8,39 PD idi. Altmış dokuz hastada AOH saptandı. AOH olguların 28'inde (%40,6) ilk tanı anında mevcuttu iken 41'inde (%59,4) ise takip süresince geliştiği gözlendi. Takip süresince AOH çıkış zamanları tek taraflı AOH olan olgularda 25±11,87 ay, çift taraflı AOH olan olgularda 28,24±19,70 ay olup İE tanı yaşı ile AOH çıkış zamanı arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olmadığı tespit edildi. (p=0,486, p=0,251) AOH için cerrahi uygulanan 45 hastanın 24'üne (%53,3) bilateral AO geriletme, 10'una (%22,2) bilateral AO tenotomi, 8'ine (%17,7) tek taraflı AO tenotomi, 1'ine (%2,2) tek taraflı miyektomi, 1'ine (%2,2) bilateral miyektomi, 1'ine (%2,2) bilateral anteropozisyon uygulandı. AO geriletme ve tenotomi cerrahileri sonrası AOH dereceleri cerrahi öncesi değerlere oranla anlamlı derecede düşük olduğu tespit edildi. (p=0,0586, p=0,7258). Tar t›fl ma: Çalışmada İE tanı yaşı ile AOH çıkış zamanı arasında istatiksel olarak bir ilişkinin olmadığı ve AO geriletme ve tenotomi cerrahilerinin AOH olan İE'lı olgularda etkili ve güvenilir birer teknik olduğu sonucuna varıldı. (Turk J Ophthalmol 2013; 43: 419-23) Anah tar Ke li me ler: İnfantil ezotropya, alt oblik kas hiperfonksiyonu, tenotomi, geriletme Sum maryPur po se: Evaluation of inferior oblique muscle overaction (IOOA) existence time and surgical outcomes in infantile esotropia. Ma te ri al and Met hod: A total of 100 patients who underwent operation for infantile esotropia (IE) were included in the study. Full ophthalmic assessment, including ocular motility, best-corrected visual acuity, cycloplegic refraction, any of alternant prism cover test or Hirschberg/Krimsky test, was performed. Re sults: Forty-nine patients (49%) were male and (51%) were female. The mean age at IE diagnosis was 23.2±18.6 months. The mean follow-up time was 43.7±18.0 months. The mean horizontal deviation -corrected and uncorrected -was 36.75±10.45 PD and 40.05±8.39 PD, respectively. We found that there was no statistically significant relationship between existence time of IOOA and the age at IE diagnosis (p: 0.486, p: 0.251). IOOA was detected in 69 patients. Inferior oblique (IO) muscle weakening procedures were performed in 45 of 69 patients. In 45 patients who had undergone surgery for IOOA, 24 (53.3%) had bilateral IO recession, 10 (22.2%) had bilateral IO tenotomy, 8 (17.7%) had unilateral IO tenot...