The present study aimed to investigate the correlation between certain hormone, vitamin and trace element levels and congenital defects in calves with congenital flexural deformity. The study included 15 calves (study group) which were clinically and radiologically diagnosed with congenital flexural deformity and 15 clinically healthy calves (control group). After obtaining the anamnesis of the calves, general physical, clinical and radiological examinations of the extremities were conducted. The calves were diagnosed with congenital flexural deformity when they partially attained or did not attain normal extension angles during passive joint flexion movements. The congenital flexural deformity in the extremity was categorized based on the cranial angle of the carpal and ankle joints, measured with a radiogram, and the posture of the extremity. Blood samples were obtained from all calves for biochemical analysis and blood serum was extracted. Serum retinol (vitamin A), alpha tocopherol (vitamin E), cholecalciferol (vitamin D), certain trace elements (calcium, phosphorus, magnesium, copper, iron, zinc and manganese), T3 and T4 levels were measured. It was determined that the serum zinc levels of the calves with flexural deformity were lower, magnesium, calcium, vitamin E, free T3 and T4 levels were higher in comparison to the healthy calves in the control group. There was no difference between the other vitamin (D, E) and mineral levels. In conclusion, instead of subjective evaluation, objective evaluation criteria were presented in the grading of the deformity. It was also thought that it would be useful to consider objective evaluation in determining treatment options. It was thought that the addition of zinc to animal feeds during pregnancy in farms that the cases are common, can reduce these deformities.

The aim of the present study was to clarify the effects of silymarin on experimental testicular ischemia / reperfusion injury. A total of 40 Wistar albino rats (10-12 weeks of age weighing 280-300 grams) were randomly divided into five groups.Control group: No surgical procedures were performed. Torsion 3 h / detorsion 3 h group; torsion 3 h / detorsion 24 h group; torsion 3 h / detorsion 3 h + silymarin (250 mg/kg) group; and torsion 3 h / detorsion 24 h + silymarin (250 mg/kg) group. In the study, 720 ° torsion was applied to the left testicle. At the end of the study, blood was collected from the rats and an orchiectomy was performed on the left testicles. It was found that tumor necrosis factor alpha (Tnf-α) and 8-hydroxy-2-deoxyguanosine (8-OHdG) expression levels in testicular tissue increased significantly in torsion/detorsion groups, and the expression levels decreased significantly with silymarin administration. In addition, in the testicular tissue of the torsion/detorsion groups, glutathione (GSH) levels, superoxide dismutase (SOD), and glutathione peroxidase (GPx) activities decreased, while malondialdehyde (MDA) levels increased. It was found that the parameters specified were reversed with the administration of silymarin. Based on our findings, we can say that silymarin reduces testicular injury by activating antioxidant mechanisms in ischemia/reperfusion injury and minimizing the inflammatory response.

Omfalitis ve artritis buzağılarda sıklıkla karşılaşılan ve ciddi ekonomik kayıplara sebep olan hastalıklardandır. Bu çalışmada omfalitisli ve artiritisli buzağılarda serum immünoglobulin ve NO düzeylerinin belirlenmesi ve sağlıklı buzağılara göre bu parametrelerdeki değişimlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın hayvan materyalini Van ili ve çevresinden sağlanan 20 artritisli ve 20 omfalitisli değişik ırk, yaş ve cinsiyette buzağı (çalışma grubu) ile klinik olarak sağlıklı 15 buzağı (kontrol grubu) oluşturmuştur. Hayvanların klinik ve radyolojik muayeneleri yapılarak kan örnekleri toplandı. Kan örneklerinden, immünoglobulin A (IgA), immünoglobulin M (IgM), immünoglobulin G (IgG), gama glutamil transferaz (GGT) ve nitrik oksit (NO) düzeyleri ELİSA cihazı ile tespit edildi. Çalışmamızda artritisli buzağıların ortalama kan serum IgA, IgM, IgG, GGT ve NO seviyeleri sırasıyla 0.55 mg/ml, 4.63 mg/ml, 4.33 mg/ml, 29.63 ng/ml, 624.1 µmol/L olarak bulunmuştur. Omfalitisli buzağıların ortalama kan serum IgA, IgM, IgG, GGT ve NO seviyeleri sırasıyla 0.52 mg/ml, 4.39 mg/ml, 2.04 mg/ml, 28.51 ng/ml, 538.75 µmol/L olarak bulunmuştur. Sonuç olarak, omfalitis ve artritis tanısı konan hayvanların serum IgA, IgM, IgG ve GGT seviyelerinde istatistiki olarak anlamlı bir fark gözlemlenmemiştir. Serum NO seviyelerinde ise omfalitis grubunda istatistiki olarak anlamlı bir fark gözlemlenmezken, artritis grubunda anlamlı bir fark gözlemlenmiştir.

Bu çalışmada, montofon melezi bir inekte gözlenen kutanöz aktinobasilloz olgusunun klinik ve histopatolojik bulguları ile sağaltım sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Anamnez bilgisinde, hayvanın sol açlık çukurluğu ile arka ekstremitelerin medial yüzlerinde değişik boyutlarda kitleler şekillendiği ve giderek büyüdüğü ifade edildi. Yapılan klinik muayenede, sol açlık çukurluğunda yumurta büyüklüğünde bir adet, sol arka ekstremitenin medial yüzünde ceviz büyüklüğünde 2 adet ve sağ arka ekstremitenin medial yüzünde fındık büyüklüğünde 5 adet kutanöz granülomatöz kitleler gözlendi. Sol açlık çukurluğunda ve sol arka ekstremitede yer alan kitleler total olarak ekstirpe edildi ve sağ arka bacağın medial yüzeyindeki kitlelere cerrahi müdahale yapılmadı. Ekstirpe edilen kitlelerin histopatolojik inceleme sonucunda kronik piyogranülomatöz yangının sebebi olarak Actinobacillus-benzeri bakteri olduğu tespit edildi. Postoperatif oral sodyum iyodür ile birlikte parenteral prokain penisilin ve dihidrostreptomisin sülfat kombinasyonu uygulandı. Sonuç olarak Actinobacillus lignieresii tarafından oluşturulan pyogranülamatöz kutanöz lezyonlar sığırlarda oldukça nadir şekillendiği için deride şekillenen pyogranülamatöz lezyonların ayırıcı tanısında aktinobasillozun göz ardı edilmemesinin gerektiği düşünülmektedir. Ayrıca lezyonların tedavisinde, cerrahi yöntemin yanı sıra sodyum iyodür ile birlikte uzun süre antibiyotik uygulaması ile tedavide başarılı sonuçlar alınabileceği kanısına varıldı.