Background: Accessory ossicles, sesamoid bones, and biphalangism of toes are the most common developmental variations of the foot. These bones may be associated with painful syndromes; however, their clinical importance is not well understood because the reported prevalence varies widely. Therefore, we aimed to investigate these variants in Turkish subjects. Methods: A total of 1651 foot radiographs were retrospectively assessed. Radiographs of feet were examined regarding the prevalence, sex, and bilaterality of accessory ossicles, sesamoid bones, and biphalangism in Turkish subjects. Results: Accessory ossicles (26.1%) and sesamoid bones (8%) were detected. The most common accessory ossicles were os trigonum (9.8%), accessory navicular bone (7.9%), and os peroneum (5.8%). Also, we detected os supratalare (0.48%), os calcanei secundarium (0.42%) os subfibulare (0.42%), os supranaviculare (0.36%), os vesalianum (0.30%), os subtibiale (0.24%), os intermetatarseum (0.12%), and os subcalcis (0.12%). We observed bipartite hallux sesamoid in 1.8% and interphalangeal sesamoid bone of the hallux in 0.7% of radiographs. Incidences of metatarsophalangeal sesamoid bones were found as 0.6%, 0.06%, 0.6%, and 5.8% in the second, third, fourth, and fifth digit, respectively. We observed biphalangeal toe in 0.5%, 1.7%, 3.5%, and 37.6% in the second, third, fourth, and fifth toe, respectively. Conclusion: This study is the first detailed report on the incidence of the most common variants of the foot and ankle in a wide-ranging patients’ series in Turkish subjects. Our study’s findings will contribute to reducing misdiagnosis. Clinical Relevance: The results of this study may provide anatomical data that could help clinicians in the diagnosis and management of disorders that present with pain and discomfort in the feet. Knowledge of these variants is important to prevent misinterpreting them as fractures.

The present study has revealed the morphology of the fibular muscles and prevalence of the presence of AFM on fetal cadavers. In addition, it has revealed the morphometric development and prevalence of the absence of FT in a large series, and their clinical importance was discussed.

No abstract

No abstract

The present study provides a new classification for the cutaneous innervation of the dorsum of the foot.

Amaç: Koksidinalı hastalarda morfolojik ve patolojik anatominin özellikleri sınıflandırmayı amaçladık. Hastalar ve Yöntem: Nisan 2015-Nisan 2018 tarihleri arasında Alanya Alaaddin Keykubat Üniversitesi Eğitim Araştırma Hastanesine koksidina yakınması ile başvuran 16 yaş ve üzerindeki hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların oturarak ve ayakta çekilen koksiks ve ön-arka pelvis grafileri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Koksiksin skolyozunun, hipermobilitesinin ve dislokasyonunun sakrokoksigeal açılanma ile ilişkili olmadığı görüldü. Hastaların oturarak ve ayakta çekilen koksiks grafi ölçümlerinde sakrokoksigeal ve interkoksigeal açıları arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki bulundu. Ameliyat olmamış hastalarda sakrum ve koksiks uzunluğu arasında ve interkoksigeal açı ve koksiks uzunluğu arasında ilişki bulundu. Erkeklerde sakrokoksigeal eklem uzunluğu ile sakrokoksigeal açı ilişkili bulundu. Kadınlarda sakrokoksigeal eklemde füzyonun daha düşük olduğu tespit edildi. Sonuç: Koksidina yakınması ile gelen hastalar değerlendirilirken koksiksin tüm düzlemlerde hareket edebilen ve patoloji geliştirebilen bir omurga segmenti olduğu unutulmamalıdır. Bu hastaların yan ve AP pozisyonda oturarak ve ayakta çekilen dinamik direkt grafilerle değerlendirilmesi patolojinin bulunmasında etkili bir yöntemdir. Koksidinalı hastalarının sınıflandırılmasında her üç düzlemde patoloji içeren yeni sınıflandırma gereklidir. Sınıflandırmamızın bu eksikliği gidereceğini düşünmekteyiz.

The weight of the body is transmitted to the foot through the subtalar joint and talus. Considering the important location of the talus and calcaneus, the morphological structures of these bones may affect the biomechanics of the subtalar joint. At the same time, the morphological structure of these bones is important in some common foot deformities. We aimed to investigate whether the various measurements of the talus and calcaneus are associated with different foot deformities in this study. In this study, radiography images of 158 (72 male and 86 female) patients within the mean age of 44 years were retrospectively examined. Eleven different measurements of the talus and calcaneus were obtained from the lateral and antero-posterior radiographs of the patients. A total of 158 patient's routine clinic radiographs were retrospectively assessed, which have calcaneal spur (n=63), hallux valgus (n=32) and control group (n=63). We determined that the body height of the calcaneus, maximum width of the head of the talus, minimum anterior width of the calcaneus were significantly different between calcaneal spur group and control group. Maximum length fibular malleolar facet of the talus was significantly different between age groups. And we determined that the calcaneal index was significantly different between hallux valgus group and control groups. Also all measurements were significantly different between males and females. As a result, some measurements that significantly determine the morphology of the talus and calcaneus were found to be significant between deformity groups and control groups. We think that our study will contribute to the literature as it is the first study in which the measurements obtained from the radiographic images of the talus and calcaneus are associated with foot deformities.

Bu çalışmanın amacı, nervus fibularis communis'in ve terminal dallarının seyrini, fetal kadavralarda motor dallarının giriş noktalarını tanımlamaktır. Gereç ve Yöntem Bu çalışmada 100 formaldehit ile fikse edilmiş fetal kadavranın (54 erkek ve 46 kadın) 200 alt ekstremitesi çalışıldı. Nervus fibularis communis'in terminal motor dallarının giriş noktaları diseksiyon ile gözlendi. Nervus fibularis communis'in bifurkasyon noktasından epikondilus lateralis'e ve malleolus lateralis'e olan mesafeleri ölçüldü. Terminal motor dalların giriş noktaları ile bacağın anterior ve lateral kasları arasındaki mesafeler, nervus fibularis superficialis'in seyrini incelenerek, nervus fibularis superficialis'in bifurkasyon seviyesi ile malleolus lateralis arasındaki mesafe ölçümleri yapıldı. Bulgular Fetal dönemde tüm parametrelerin yaşla birlikte arttığı saptandı (p <0,05). Herhangi bir parametre için cinsiyetler arasında anlamlı bir fark yoktu (p> 0,05). Bacağın anterior ve lateral kasları arasında terminal motor dalların giriş noktalarının sayısındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Nervus fibularis superficialis, kadavraların % 77,5'inde sadece bacağın lateral kompartmanında, % 22,5'inde hem anterior hem lateral kompartmanlarda seyir göstermekteydi. Sonuç Bu çalışma, fetal dönemde nervus fibularis communis'in seyrini ve terminal motor dallarının giriş noktalarının yerini ortaya koymuştur. Umuyoruz ki, bu çalışma ileri çalışmalar için yararlı bir temel sağlayacaktır.