Öz ABS TRACTCongenital syphilis is preventable with proper antenatal follow-up and treatment of the pregnant woman infected with Treponema pallidum, and the rapid evaluation and early treatment of the newborns. Here we report a newborn with early congenital syphilis presenting with maculopapular rash and positive treponemal test born to an inadequately treated syphilitic mother. Keywords: Syphilis, congenital, maculopapular rash, newborn Konjenital sifiliz, Treponema pallidum ile enfekte olan annelerin prenatal dönemde düzenli izlem ve etkin tedavilerinin sağlanması, doğum sonrası bebeklerin hızla değerlendirilip erken tedavi edilmeleriyle önlenebilir. Burada annesi sifiliz tanısıyla yetersiz tedavi almış, makülopapüler döküntülerle başvuran maternal treponemal testi pozitif saptanarak erken konjenital sifiliz tanısıyla başarıyla tedavi edilen yenidoğan hasta sunulmaktadır. Anahtar Kelimeler: Sifiliz, konjenital, makülopapüler döküntü, yenidoğan Management of Early Congenital Syphilis in a Newborn Case with Maculopapular Rash

GirişHiperinsülinemik hipoglisemi (HH), pankreatik β hücrelerinde kan glukozundan bağımsız olarak düzensiz insülin salınımına bağlı gelişir ve tekrarlayıcı hipoglisemiye neden olur (1,2). Yenidoğan ve süt çocuklarında ısrarlı hipogliseminin en sık sebebidir (2-4). Sporadik ve genetik nedenli HH nadir görülürken (insidansı 1/40000) akraba evliliği sık görülen yerlerde insidans 1/2500'e kadar çıkabilir (2). Hipoglisemi anında alınan kan örneklerinde hipoglisemiyle uygunsuz olarak serum insülin değeri saptanabilir düzeydedir. Tedavide temel amaç hipogliseminin kalıcı nörolojik sekel riskinden korunmak için normoglisemiyi sürdürmektir. HH'de normoglisemiyi sağlamak için yüksek dozda glukoz infüzyonu (>8 mg/kg/dk) gerekir, ancak düzensiz insülin salınımı nedeniyle tedavi oldukça karmaşıktır (1,2). Tedavi medikal, medikal tedaviye yanıtsız olanlarda da pankreatektomidir. Cerrahi sonrasında kür olabilir, HH devam edebilir veya cerrahiye ait komplikasyonlar gelişebilir.Burada, medikal tedaviye dirençli olması nedeniyle totale yakın pankreatektomi yapılan, ancak sonrasında Öz ABS TRACT Hiperinsülinemik hipoglisemi (HH) yenidoğan ve süt çocuklarında dirençli ve tekrarlayan hipogliseminin en sık görülen ve en zor yönetilen nedenidir. Burada yaşamının 1. gününde HH tanısı alan ve izlemde diazoksit yanıtsız olması nedeniyle totale yakın pankreatektomi uygulanan bir olgu sunuldu. Olguda, erken tanı ve müdahaleye rağmen, hipoglisemi ve cerrahiye ait komplikasyon gelişti. Anahtar Kelimeler: Hiperinsülinemik hipoglisemi, pankreatektomi, West sendromu Hyperinsulinemic hypoglycemia (HH) is the most common reason for persistent and recurrent hypoglycemia in the neonatal and infancy periods. We presented a case diagnosed with HH on the first day of life and who underwent near-total pancreatectomy because of the unresponsiveness to the diazoxide treatment. Despite early diagnosis and management, complications developed due to hypoglycemia and surgery.

No abstract

Crohn's disease (CD) is a chronic disease of the digestive system. It is characterized by lesions predominantly located in the small intestine and colon, although they may also occur in any segment of the gut, including the oral cavity. The involvement of oral mucosa in CD may be underreported, as up to 42% of pediatric patients with CD were found to have oral lesions after undergoing a thorough oral examination. Here, we present a case of CD in which the patient was referred to a dentist due to non-healing aphthous ulcers in the mouth. Our patient, a 16-year-old boy, was admitted to the dentistry clinic with swelling of the oral mucosa and the lips which had been ongoing for 3 months. The patient was referred to our department due to the non-response of the mucosal lesions to repeated cycles of medical treatment. Colonoscopy revealed a cobblestone appearance especially in the left colon, partly normal mucosa, and exudative ulcers. Biopsy samples showed increased inflammatory cell infiltration in the lamina propria and cryptitis in some of the crypts. A close collaboration between gastroenterologists and dentists is useful when addressing the diagnosis and appropriate management of these patients.