The implications of predictive DNA-testing for Huntington's Disease (HD) for the transitions in the family life cycle are described. HD is a hereditary disorder leading to personality changes, uncontrollable movements, cognitive impairment, and ultimately death in mostly adults. People at risk have the possibility to detect whether or not they carry the disease provoking-gene, but no treatment is available. In this article, we will highlight the complex implications of pre-symptomatic testing by describing six different cases, interpreted by following the theoretical framework of Carter and McGoldrick (see pp. 684). HD interferes strongly with the "normal" transitions in the life cycle. It is not so much the test result itself that may be disrupting, but the changed expectations and possibilities for the future. As a family disease, HD forces its members to cope, one way or another, with disturbing events and untimely deaths. Some families are able to make some transitions, while becoming blocked at other transition points; this may differ between families. Being able to cope with HD in the family for a certain time does not necessarily imply that problems will never occur. Because any family member may eventually need help, it is important to then help the family discover what hinders them from making the transition to the next life stage, and to resolve these issues so that they can move on.

Een aantal jaren geleden was gezinstherapie na een revolutionair begin tamelijk overzichtelijk. Er was een aantal herkenbare stromingen: de structurele van Minuchin; de strategische, ontwikkeld door Haley en door de groep rond Watzlawick; daarnaast de intergenerationele, die zich in Nederland vooral georganiseerd had rond Boszormenyi-Nagy; later, maar met hetzelfde revolutionaire elan werd de cybernetische stroming geı¨ntroduceerd, die ontwikkeld was door Selvini Palazzoli en anderen.De Nederlandse opleidingen hadden meestal e´e´n hoofdrichting, maar tegelijkertijd werden wel alle stromingen onderwezen. Gezinstherapeuten werden namelijk geacht van alle op de hoogte te zijn. Nederlandse gezinstherapeuten combineerden meestal twee richtingen: ze waren structureel-strategisch, strategisch-cybernetisch of nog iets anders. De stromingen waren voor een deel te beschouwen als parallelle theoriee¨n (Strenger, 1991), maar de systeemtheorie werd geaccepteerd als overkoepelend. De relatie tussen die theorie en de praktijk is echter altijd een tentatieve geweest (Rijnders & Nicolai, 1992). De huidige situatieDe huidige situatie is minder helder. Toen duidelijk werd hoe vaak incest en mishandeling in gezinnen voorkomen en hoeveel relaties gekenmerkt worden door geweld, ontstond een discussie over de (on)mogelijkheid van het erkennen van macht en individuele verantwoordelijkheid binnen de systeemtheorie als denkmodel (Dell, 1989;Van der Pas, 1990) en de mogelijkheid en onmogelijkheid van therapeutische neutraliteit bij dit soort problemen.Deze discussie werd versterkt door kritiek van feministische therapeuten op zowel de theorie als de praktijk van de gezinstherapie (Huijser, 1993;Luepnitz, 1988;Savenije, 1993). De theorie moest het ontgelden omdat zij geen rekening hield met genderverschillen; de praktijk werd bekritiseerd omdat gezinstherapeuten zich meestal beperkten tot het nucleaire gezin en geen rekening hielden met maatschappelijke factoren. De zo gewenste neutraliteit van systeemtherapeuten leidde daardoor nog wel eens tot een therapie die onbedoeld beschuldigend was.Daarnaast is er nu sprake van een intensief, en soms helaas erg abstract epistemologie-debat. Hierin zijn vele theoriee¨n inmiddels de revue gepasseerd met als invloedrijkste: de cybernetica van de tweede orde, het radicaal constructivisme en het sociaal constructivisme. Dit debat is in zekere zin weer een reactie op een aantal tekortkomingen van de systeemtheorie bij de analyse van ongelijkheid in gezinnen en relaties. De rode draad in de theoretische discussie is dat telkens gezocht wordt naar, zoals Boeckhorst schrijft, 'wat een interactienetwerk tot een systeem maakt' (Boeckhorst, 1992) en dat er gezocht wordt naar de mate waarin dit systeem vervolgens de individuen bepaalt die er deel van uitmaken.Verder hebben onderzoeksresultaten de gezinstherapie beı¨nvloed, in het bijzonder het onderzoek naar de samenhang tussen gezinsinteracties enerzijds en schizofrene stoornissen, psychosomatische stoornissen en eetstoornissen anderzijds. De toekomst: drie ont...

No abstract

No abstract

No abstract