The current study examined the relationship between empathy, resilience, and gratitude. Specifically, the study investigated the potential mediating role of resilience between empathy and gratitude. The study involved 214 participants who completed the Gratitude Resentment and Appreciation Test-Revised (GRAT-R), the Questionnaire of Cognitive and Affective Empathy (QCAE), and the Resilience Measurement Scale (SPP-25). The results showed significant positive correlations among resilience, empathy, and gratitude. Multiple regression analysis confirmed that resilience, gender, and affective empathy were direct predictors of the level of gratitude. Structural equation modeling (SEM) analysis supported the hypothesis that resilience played a mediating role between empathy and gratitude. Implications for research and the promotion of positive psychology programs for adults are discussed.

Resilience and meaning in life are significant indicators of psychological well-being and health, which are particularly important in the context of the COVID-19 pandemic. Therefore, they have been explored by a growing number of scientists. There has been a research gap, however, that fails to show that time perspectives also have a significant impact on the perception and building of different life aspects. The current study investigated the associations between resilience, time perspectives and meaning in life and examined the moderating role of time perspective in the relationship between resilience and meaning in life. Methods: Participants of this cross-sectional study were 363 adults aged 18-70. Resilience Measurement Scale (SPP-25), the Zimbardo Time Perspective Inventory (ZTPI), and the Purpose in Life Questionnaire (PIL) were used. Results: The findings confirmed a positive relationship between resilience, meaning in life, and positive time perspectives (Present Hedonistic and Future) and a negative link with Past Negative and Present Fatalistic perspectives. The linear regression analyses showed that Past Negative and Past Positive perspectives significantly moderated the relationship between resilience and meaning in life. The moderating effect was also confirmed in the case of past time perspectives only. Conclusions: The findings indicate the relevance of positive resources, such as resilience and positive perception of the past, in keeping the meaning in life. Understanding the effect of psychological strengths in the context of the pandemic time can be a key to providing intervention and therapeutic services fostering mental health and well-being.

Investigaciones anteriores muestran que la mayoría de las mujeres reportan niveles más altos de empatía y gratitud que los hombres. Aunque los estudios muestran relaciones entre resiliencia, gratitud y empatía, se sabe poco sobre la influencia del género en los vínculos entre ellos. El presente estudio examinó las diferencias individuales y las relaciones entre los niveles de empatía, gratitud y resiliencia de los adultos, particularmente cómo el género influye en tales relaciones. En segundo lugar, se probó el papel de mediación de la resiliencia en las asociaciones entre empatía y gratitud. Los participantes fueron 214 adultos polacos (104 mujeres) autoidentificados, con edades entre 18 y 55 años (M = 28.29 años, DT = 11.19), que completaron medidas de empatía de autoinforme en línea (escala QCAE), gratitud (escala GRAT) y resiliencia (escala SPP-25). El estudio transversal se utilizó para obtener los datos. Los resultados muestran que las mujeres obtuvieron puntuaciones más altas en empatía y gratitud que los hombres, pero los hombres informaron niveles más altos de resistencia que las mujeres. La apertura a nuevas experiencias de vida (dimensión de resiliencia) surgió como el predictor más fuerte de gratitud en ambos grupos. La resiliencia también sirvió como mediador entre la empatía y la gratitud y esto difería según el género autoidentificado. Se discuten las implicaciones para la investigación del desarrollo de género en psicología positiva. Past research shows most women report higher levels of empathy and gratitude than men. Although studies show relations among resilience, gratitude, and empathy, little is known on the influence of gender on the links among. The present study examined the individual difference and relations among young adults’ levels of empathy, gratitude, and resilience, particularly how gender influences such relations. Participants were 214 Polish self-identified females and males’ young adults, who completed self-report measures of empathy, gratitude, and resilience. Results showed that females scored higher in empathy and gratitude than males, but males reported higher levels of resilience than females. Resilience also served as a mediator between empathy and gratitude and this differed according to self-identified gender. Implications for gendered developmental research in social cognition are discussed.

No abstract

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie znaczenia pozytywnych relacji między opiekunem a dzieckiem we wczesnym dzieciństwie. Relacji, które polegają na gotowości ze strony dorosłych do odpowiadania na sygnały płynące ze strony dziecka. Relacji, które nie opierają się na dyrektywności opiekuna, lecz na wspieraniu i towarzyszeniu dziecku w rozwoju. Autorka zwraca uwagę na możliwe postawy dorosłych wobec rozpoczynającego się kształtowania procesu autonomii dzieci we wczesnym dzieciństwie. Poczucie bezpieczeństwa i zaufanie stanowią podstawę rozwoju samodzielności, poczucia sprawstwa i autonomii dzieci do lat 3. Potwierdzają to wyniki badań własnych autorki dotyczących istnienia pożądanych cech i zachowań opiekunów w żłobku.

<p>Celem badań była analiza związku między postawami rodzicielskim a poziomem empatii i agresji dorastających dzieci. W badaniach wzięło udział 201 adolescentów w wieku 16–18 lat wychowywanych w pełnej rodzinie w dużym mieście. Do pomiaru empatii użyto kwestionariusza IRI (Davis 1983), poziom agresji diagnozowano na podstawie wyników kwestionariusza Bussa i Perry’ego (1992), a KPR -Roc (Plopa 2008) użyto do pomiaru retrospektywnych zachowań rodzicielskich pod kątem pięciu postaw: akceptacja/odrzucenie, nadmierne wymagania, autonomia, niekonsekwencja oraz nadmierna ochrona. Wyniki badań własnych potwierdzają istnienie związku między postawami rodzicielskimi a poziomem zachowań empatycznych i agresywnych u dzieci. Umiejętność przyjmowania cudzej perspektywy oraz współodczuwania przez synów i córki zależy w dużym stopniu od postaw rodzica tej samej płci. Dla poziomu empatii dziewcząt predyktorami okazały się postawy matek, zaś poziom empatii chłopców w największym stopniu wyjaśniają postawy ojców. Ponadto, brak pozytywnych postaw ojców i duże nasilenie negatywnych ma związek z nieumiejętnością radzenia sobie z własnymi emocjami przez młodzież obu płci i wzmaga ich personalny dystres. Również diagnoza poziomu agresji młodzieńczej była rozpatrywana w kontekście pozytywnych oraz negatywnych postaw rodzicielskich, które mogą sprzyjać bądź hamować agresję swoich dzieci. Zarówno pozytywne jak i negatywne postawy obojga rodziców miały istotne znaczenie dla nasilenia agresji dzieci w zależności od rodzaju aktu agresywnego. Agresję bezpośrednią dziewcząt najsilniej wyjaśniały negatywne postawy obojga rodziców, zaś agresję pośrednią głównie postawy ojców. U chłopców, dla poziomu agresji fizycznej i werbalnej istotne okazały się postawy matek, zaś dla agresji pośredniej jak gniew i wrogość – głownie postawy ojców. Wyniki badań potwierdzają, że zarówno matka, jak i ojciec odgrywają istotną rolę w kształtowaniu odpowiednich społeczno-emocjonalnych umiejętności swojego dziecka. Dowiodły również istnienia odmiennych wzorców relacji pomiędzy postawami matek i ojców a zachowaniem empatycznym i agresywnym ich dzieci.</p>

No abstract

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja wyników pilotażowych badań adaptacyjnych nad skróconą (16-itemową) wersją skali GRAT. W badaniach pilotażowych udział wzięło 124 respondentów w wieku 20–50 lat (M = 33,55, SD = 5,84). Narzędzie służy do oceny poziomu wdzięczności traktowanej jako dyspozycja jednostki do doświadczania tej emocji. W badaniach użyto polskiej wersji kwestionariusza wdzięczności SGRAT-PL, skali empatii Davisa – IRI oraz ankiety z metryczką na temat zmiennych socjodemograficznych, tj. wieku, płci, statusu związku osoby badanej czy posiadania dzieci. Wyniki analizy statystycznej mające na celu sprawdzenie walorów psychometrycznych polskiej wersji skali SGRAT-PL wskazały na zasadność wykorzystywania skróconej wersji narzędzia w badaniach naukowych z zakresu psychologii pozytywnej. Analiza interkorelacji między wynikami uzyskanymi w skali SGRAT-PL potwierdziła trafność pomiaru wdzięczności. Wyniki przeprowadzonej analizy rzetelności również wskazały na wysoką spójność wewnętrzną skróconej wersji skali GRAT i możliwość jej stosowania w empirycznych opracowaniach. 16-itemowa wersja narzędzia w polskiej adaptacji, podobnie jak wersja pełna, stanowi wiarygodny wskaźnik poziomu trzech wymiarów wdzięczności: poczucia obfitości, doceniania innych oraz doceniania prostych przyjemności.