No abstract

Abstract:Background: The aim of this study is to compare the motility of Roux limb with that of normal segment. Materials and methods: Rats were divided into 3 equal groups as control, Roux-en-Y (Group A) and Roux-en-Y with vagotomy (Group B). Only midline incision and manipulations were applied in control group. Following distal gastrectomy, Roux-en-Y reconstruction was applied in Group A, while vagotomy Roux-en-Y gastrojejunostomy was applied in Group B. Rats were sacrifi ced 1 month later by cervical dislocations under anesthesia. The obtained jejunal segments were cut into four equal parts. The bath was 37 °C warm while 95 % O2 and 5 % CO2 gases were supplied in 10 ml bicarbonate Krebs' solution. Results: KCl responses were similar in all three groups. Acetylcholine contraction responses in the vagotomy and non-vagotomy Roux-en-Y groups was higher than in those in control group signifi cantly (p < 0.05). This response in vagotomy Roux-en-Y group was also higher than that in non-vagotomy group (p < 0.05). The induced electrical fi eld stimulation contraction response in the vagotomy + Roux-en-Y group was lower than those in control group and non-vagotomy group (p < 0.05). Conclusions: These results show that muscarinic receptor density and/or function may increase after vagotomy and non-vagotomy group operation, and vagotomy may contribute to this increase. The decrease in electrical signal response in vagotomy Roux-en-Y group may depend on the decrease in acetylcholine oscillation from the cholinergic nerve ending (Tab. 1, Fig. 5, Ref. 25). Text in PDF www.elis.sk.

Bu çalışmada açık kalp cerrahisi uygulanan hastaların perioperatif dönemde besin alımını etkileyen faktörler ve vücut ağırlığı, albümin ve hemoglobin değerleri, mide bulantısı, kusma ve kabızlığın besin alımı üzerindeki etkileri araştırıldı. Ça lış ma pla nı: Bu kesitsel çalışma 4 Şubat 2015-4 Mayıs 2015 tarihleri arasında bir kalp damar cerrahisi kliniğinde gerçekleştirildi. Toplam 86 gönüllü katılımcıya (62 erkek, 24 kadın; ort. yaş 61.25±10.77 yıl; dağılım 38-82 yıl) 25 sorudan oluşan bir anket formu uygulandı. Bul gu lar:Hastalar cerrahiden bir gün önce besinin %38'ini, cerrahiden bir gün sonra %51'ini, üç gün sonra %47'sini ve beş gün sonra %52'sini tüketti. Besin alımını kesintiye uğratan faktörler cerrahi öncesi anestezi hazırlığında besin alımını durdurma prosedürü (%84.9), cerrahiden bir gün sonra bulantı (%31.4) ve cerrahiden üç (%26.5) ve beş (%33.7) gün sonra kabızlık idi. Albümin düzeyleri cerrahiden sonraki günlerde cerrahiden önceki bir güne kıyasla anlamlı olarak azaldı (p<0.05). Cerrahi sonrası birinci, üçüncü ve beşinci günlerde besin alımı oranları ile albümin düzeyleri arasında anlamlı bir pozitif ilişki vardı (sırasıyla r= 0.354, r= 0.353 ve r= 0.521; p<0.05). So nuç:Cerrahi sonrası hastaların beslenme durumlarına göre vücut ağırlıkları ve albümin düzeyleri azaldı. Perioperatif dönemde besin alımı yetersiz idi.Anah tar söz cük ler: Besin alımı; kalp cerrahisi; beslenme yetersizliği; hemşirelik bakımı.

Gastrik trikobezoar, sıklıkla trikofaji (kıl/saç yeme) sonucu görülen, midede sindirilmemiş kıllardan oluşan bir birikimdir. Hastalar uzun süre asemptomatik kalabildiği ve yakınma ve bulgular da nonspesifik olduğu için yıllarca tanı konulamayabilir. Burada, 10 yıldan uzun süredir yakınmaları olan, defalarca sağlık kuruluşlarına başvurup tedavi gören, ancak trikobezoar tanısını oldukça geç alan 16 yaşındaki bir kız hasta sunulmuştur.

No abstract

ÖzAmaç: İnguinal bölgenin primer onarımlarından sonra nüks herni insidansı %1-20 arasında değişmektedir. Nüks inguinal hernilerde anterior ve posterior yaklaşım yöntemlerinin seçilmesi ve uygulanmasında halen tartışmalar sürmektedir. Kliniğimizde her iki yöntemle opere edilen hastaların sonuçları irdelenmiştir.Yöntemler: Retrospektif olarak yürütülen çalışmaya, 15 yıllık sürede nüks inguinal herni tanısı ile ameliyat edilen 109 hasta dahil edildi. Bunların, 60'ına posterior preperitoneal mesh uygulandı, 49'una ise anterior yaklaşımla Lichtenstein teknikleri uygulandı. Greft olarak prolen polipropilen mesh uygulanan hastaların haftalık, aylık, altı aylık, bir yıllık kontrolleri takip edilerek karşılaştırıldı. İstatistik analizde ki-kare ve Student t-testi kullanıldı. Bulgular:Hastane yatış süre ortalamaları posterior yaklaşımda 1,9 gün, anterior yaklaşımda bir gün idi. Posterior tamir yapılan olguların 57'si erkek üçü kadın olup, ortalama yaş 55,2 (25-80 yıl) idi. Anterior tamir yapılan olguların 46'sı erkek üçü kadın olup, ortalama yaş 56,6 (18-82 yıl) idi. Postoperatif komplikasyon posterior yaklaşımda %8,3, anterior yaklaşımda ise %6 olarak bulundu. Sonuç:İnguinal hernilerin tamirinde anterior prosedürler hızlı yapılması, güvenli olması ve daha az morbidite oranlarından dolayı sık tercih edilse de, nüks gelişmesi halinde aynı alana daha önceki operasyona ikincil enflamasyondan dolayı, ulaşmak zor, zaman alıcı ve kordon elemanlarının yaralanması bakımından tehlike oluşturabilmektedir. Tüm bu risk faktörlerine rağmen yine de anterior yaklaşım uygulanabilmekle beraber daha önce dokunulmamış salim bir alan olan preperitoneal alana mesh yerleştirme tekniği de güvenle uygulanabilir.Anahtar Sözcükler: Nüks inguinal herni, anterior herniorafi, posterior herniorafi Aim: The incidence of recurrent hernia after primary repair of the inguinal hernia ranges from 1% to 20%. There is still controversy over the selection and use of anterior versus posterior approach in the repair of recurrent inguinal hernias. The present study evaluated the outcomes achieved in patients who were operated on using the two methods. Methods:This retrospective study included a total of 109 patients, who underwent an operation due to recurrent inguinal hernia in a period of 15 years. Posterior preperitoneal mesh repair was performed in 60 patients and anterior approach using Lichtenstein technique was used in the remaining 49 patients. Polypropylene mesh graft was used in the repair and the patients were compared after control visits at one week, one month, six moths and one year. The chi-square test and Student's t-test were used in the statistical analysis. Results:The mean length of hospital stay was 1.9 days in the posterior approach group and 1 day in the anterior approach group. Of the patients who underwent repair using posterior approach, 57 were male and three were female with a mean age of 55.2 (range 25-80) years. Of the patients who underwent repair using anterior approach, 46 were male and three were female with a mean age of 56.6 (1...

No abstract

No abstract