Η Επίδραση Της Από Του Στόματος Και Της Μακράς Δράσης Ενέσιμης Αντιψυχωτικής Αγωγής Στη Σεξουαλική Δραστηριότητα Και Σεξουαλική Ικανοποίηση Ασθενών Με Σχιζοφρένεια Και Με Διπολική Διαταραχή

Abstract

Εισαγωγή: Η σεξουαλική δυσλειτουργία σε ασθενείς με διάγνωση σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής μπορεί να σχετίζεται με την ίδια τη νόσο, τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, τη σωματική υγεία και την αντιψυχωτική αγωγή. Σκοπός: Η διερεύνηση του τύπου και της συχνότητας της σεξουαλικής δυσλειτουργίας ασθενών με διάγνωση σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής που υποβάλλονται σε αντιψυχωτική αγωγή. Μέθοδος: Πρόκειται για πολυκεντρική ,μη παρεμβατική μελέτη συσχέτισης, στην οποία συμμετείχαν ασθενείς με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή που παρακολουθούνταν στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική και στα Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας και Υγιεινής από το Δεκέμβριο 2018 έως το Δεκέμβριο 2019. Οι ασθενείς συμμετείχαν στη μελέτη μετά από ενυπόγραφη πληροφορημένη συναίνεση. Τα δημογραφικά και κλινικά δεδομένα συλλέχθηκαν από τους ασθενείς μέσω ημιδομημένης συνέντευξης. Για την εκτίμηση της σεξουαλικής λειτουργίας χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο «Antipsychotics and Sexual Functioning Questionnaire (ASFQ)», μετά τη λήψη της σχετικής άδειας. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το IBM SPSS 21.0 (Statistical Package for Social Sciences) και το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε το p≤0,05. Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν 87 ασθενείς που λάμβαναν αντιψυχωτικά. Η μέση ηλικία των ασθενών που συμμετείχαν στη μελέτη ήταν 43,6 έτη, ενώ η μέση διάρκεια της νόσου ήταν 16,9 έτη. Συνολικά παρατηρήθηκε σε όλους τους ασθενείς επιδείνωση της σεξουαλικής λειτουργίας. Συγκεκριμένα, το 52,6 % των ασθενών είχαν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και το 46,6% είχαν μειωμένο οργασμό. Το 10,5% είχαν γαλακτόρροια και το 17,1% είχαν αύξηση του μεγέθους των μαστικών αδένων Στους άνδρες, το 37,2% είχαν μειωμένη στύση, ενώ το 56,2% είχαν μειωμένη εκσπερμάτιση. Στις γυναίκες, το 48,3% είχαν μειωμένη κολπική λίπανση και το 40% δεν είχαν έμμηνο ρύση κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων έως έξι εβδομάδων. Οι ασθενείς που λάμβαναν τυπικά αντιψυχωτικά pos είχαν μεγαλύτερη δυσκολία επίτευξης οργασμού (p=0,05) και μειωμένη ικανότητα στύσης (p=0,016). Αντιθέτως, οι ασθενείς που λάμβαναν άτυπα αντιψυχωτικά pos είχαν μειωμένη ικανότητα εκσπερμάτισης (p=0,017). Οι ασθενείς που λάμβαναν πολυφαρμακεία ανέφεραν υψηλότερη βαθμολογία σεξουαλικής ανηδονίας (p = 0,019). Βρέθηκε μια θετική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των ανεπιθύμητων ενεργειών των αντιψυχωτικών και της σεξουαλικής ανηδονίας (p <0,001), και συγκεκριμένα της μειωμένης εκσπερμάτωσης (p = 0,006). Τέλος, συσχετίστηκαν σημαντικά η ηλικία, η επαγγελματική αποκατάσταση και το μορφωτικό επίπεδο με τη σεξουαλική δυσλειτουργία. Συμπεράσματα: Η σεξουαλική δυσλειτουργία είναι μία από τις ανεπιθύμητες ενέργειες της αντιψυχωτικής αγωγής, η οποία θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη συμμόρφωση των ασθενών στα συνταγογραφούμενα αντιψυχωτικά φάρμακα με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τους αλλά και στην ποιότητα ζωής τους.