Διερεύνηση Της Μεταβολής Της Διαδραστικής Απόστασης Στο Πλαίσιο Ενός Εξ Αποστάσεως Προγράμματος

Abstract

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (εξΑΕ) είναι ότι ο διδασκόμενος διδάσκεται και μαθαίνει χωρίς τη φυσική παρουσία του διδάσκοντα σε αίθουσα διδασκαλίας, γεγονός που διαμορφώνει όχι μόνο φυσική απόσταση, αλλά και ψυχολογική. Η τελευταία, δηλαδή η ψυχολογική απόσταση μεταξύ του διδάσκοντα και του διδασκόμενου, ορίζεται ως διαδραστική απόσταση. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της μεταβολής της διαδραστικής απόστασης μεταξύ φοιτητών/-τριών και καθηγητή-συμβούλου στο πλαίσιο ενός εξ αποστάσεως προγράμματος. Στη βάση αυτή, πραγματοποιήθηκε εμπειρική έρευνα σε δείγμα 29 μεταπτυχιακών φοιτητών/-τριών του ΕΑΠ με τη χορήγηση κλίμακας διαδραστικής απόστασης σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους του ίδιου ακαδημαϊκού έτουςπου αποτιμά τις διαστάσεις της συναντίληψης και της ενσυναίσθησης της διαδραστικής απόστασης. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν α) οι στατιστικοί δείκτες περιγραφικής στατιστικής, β) η στατιστική μέθοδος t-test για ανεξάρτητα δείγματα, γ) η στατιστική μέθοδος t-test για εξαρτημένα δείγματα και δ) η ανάλυση διακύμανσης μονής κατεύθυνσης (one-way Anova). Τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο χρονικών περιόδων σε ότι αφορά τη διάσταση της συναντίληψης της διαδραστικής απόστασης, αλλά δεν έδειξαν διαφορές σε ότι αφορά της διάσταση της συναίσθησης. Τέλος, δεν εντοπίστηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές στις δύο διαστάσεις ως προς το φύλο, την ηλικία και την εμπειρία των φοιτητών/-τριών.

Η Μάθηση Σε Μία Τηλε-Κοινότητα Διερεύνησης. Από Τη Θεωρία Της Διαδραστικής Απόστασης Στη Θεωρία Της Τηλε-Εγγύτητας.

“…Πρόκειται για θεμελιώδεις έννοιες της εξΑΕ, οι οποίες καθορίζουν και το αποτέλεσμα της μαθησιακής διαδικασίας. Μάλιστα, η σχέση διαλόγου και διαδραστικής απόστασης είναι αντιστρόφως ανάλογη, ενώ η σχέση δομής και αυτονομίας με τη διαδραστική απόσταση είναι ευθέως ανάλογη (Benson & Samarawickrema, 2009;Giossos et al, 2009;Giossos et al, 2016;Moore, 1991Moore, , 1993Vasiloudis, Koutsouba, Giossos, & Mavroidis, 2015;Βασιλούδης, Γκιόσος, & Κουτσούμπα, 2013;Γκιόσος κ. συν., 2011).…”