Zasoby, potencjał i możliwości człowieka w perspektywie samorealizacji

Abstract

Celem tekstu jest ukazanie orientacji na pozytywne źródła rozwoju i twórczości oraz granic i transgresji w procesie samorealizacji. Przyjęte na potrzeby opracowania spojrzenie uwzględniające zasoby, potencjały i możliwości jednostki – w oglądzie procesu samorealizacyjnego – promuje rozwojową wizję człowieka – jako osoby aktywnej, twórczo przekształcającej zarówno swoje otoczenie, jak i samą siebie. Motywacja człowieka do wprowadzania kreatywnych zmian i dążenia do osiągnięć jest związana z ludzką transgresyjnością. Natura samorealizacji w ujęciu Abrahama Maslowa jest zbliżona do natury transgresji w koncepcji Józefa Kozieleckiego. Zakłada ona, że człowiek jest aktywnym sprawcą, a jego zachowanie stanowi działalność intencjonalną, autonomiczną, zorientowaną na cel i dążącą do wychodzenia poza możliwości. Przedstawiona w opracowaniu propozycja ujmowania samorealizacji ma służyć do optymalizacji rozwoju człowieka, ale też pozwalać na poszerzanie granic Ja: przez proces samorealizacji – do działań transgresyjnych, w kierunku twórczych kompetencji.

Znaczenie aktywności artystycznej w późnej dorosłości... Analiza fenomenu aktywności artystycznej w starości z zastosowaniem badań jakościowych

“…Jest niczym innym jak procesem współtworzenia siebie samego. U jej podstaw leży potrzeba twórczej ekspresji (Wróblewska, 2011), a jej skutkiem jest tzw. twórcza adaptacja rozumiana jako optymalne przystosowanie do otaczającej jednostkę rzeczywistości (Andrukowicz, 2001, za: Wąsiński, 2018.…”

Twórczość jako perspektywa doświadczenia. Synergiczność doświadczeń w twórczości (cało)życiowej

“…Potrzeba twórcza i potrzeba ekspresji twórczej stanowią wyraz głęboko zakorzenionej tendencji człowieka do podejmowania aktywności twórczej stanowiącej źródło i warunek intencjonalnego rozwoju (Pietrasiński, 1992). Problematyce zasobów, potencjału i możliwości człowieka w perspektywie samorealizacji oraz twórczemu przekraczaniu granic doświadczeń poświęcam oddzielne opracowania (Wróblewska, 2018(Wróblewska, , 2019(Wróblewska, , 2020(Wróblewska, , 2021a(Wróblewska, , 2021b(Wróblewska, , 2021c(Wróblewska, , 2022. Można także powiedzieć, że w twórczości (cało)życiowej człowiek staje się aktywnym sprawcą, który podlega wprawdzie oddziaływaniu świata, ale również świat tworzy (Kozielecki, 1996).…”

Krytyczne doświadczenia życiowe jako źródło zmian: w kierunku potraumatycznego rozwoju

“…Autorskie ujęcie twórczych kompetencji pozwoliło dokonać zróżnicowania ich typologii i strategii odkrywania w dorosłości oraz tworzenia indywidualnych projektów (programów) ich przyszłych realizacji. Potencjał podmiotowy i kompetencje stanowią istotne zasoby zapewniające efektywne radzenie sobie w sytuacjach społecznych i zawodowych 32 .…”