Yara Yeri Örneklerinden İzole Edilen Etkenler ve Antibiyotik Direnç Profilleri Yara Örnekleri

Abstract

Çeşitli yara tiplerinde oluşabilecek enfeksiyonlar günümüzde tıbbi açıdan önemini korumaya devam etmektedir. Çalışmamızda, 2015-2017 yılları arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı'na gönderilen yara yeri örneklerinden izole edilen mikroorganizmaların retrospektif olarak değerlendirilmesi ve antibiyotik direnç profillerinin saptanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Laboratuvarımıza farklı kliniklerden gönderilen yara yeri örneklerinin klasik yöntemlerle kültürü yapılmıştır. Üreme gözlenen kültürlerden izole edilen suşların tanımlanmasında Vitek MS (BioMérieux, Fransa) ve antibiyotik direnç durumlarının belirlenmesinde VITEK 2 (BioMerieux, Fransa) otomatize sistemi kullanılmıştır. Bulgular: Toplam 3820 izolatın 2487'sini (%65,1) Gram negatif bakteriler, 1281'ini (%33,5) Gram pozitif bakteriler ve 52'sini (%1,4) mantarlar oluşturmaktadır. Yara enfeksiyonu etkenlerinin en sık izole edildiği klinik genel cerrahi (%20,8) olarak saptanmıştır. İzole edilen bakteriler içinde ilk sırada Escherichia coli yer alırken takibinde metisilin duyarlı Staphylococcus aureus (MSSA) ve Pseudomonas aeruginosa tespit edilmiştir. Enterobacteriacea türlerinin en duyarlı olduğu antibiyotikler amikasin, imipenem ve meropenem olarak bulunmuştur. P. aeruginosa ve Acinetobacter baumannii izolatlarının en duyarlı olduğu antibiyotik kolistin olarak bulunmuştur. S. aureus suşlarının 145'i (%23,1) ve koagülaz negatif stafilokokların 82'si (%58,9) metisiline dirençli bulunmuştur. Glikopeptitlere karşı direnç tespit edilmemiştir. Sonuç: Günümüzde yara enfeksiyonları önemli bir sağlık sorunu olmaya devam etmektedir. Bu enfeksiyonlar farklı mikroorganizmalar tarafından oluşturulabilmektedir. Ayrıca antibiyotiklere dirençli mikroorganizmalarda etken olarak karşımıza çıkabilmekte ve tedavide güçlükler yaşanabilmektedir. Yara enfeksiyonu etkeni olan mikroorganizmalar ve bunların antibiyotik duyarlılıklarının belirli zaman aralıklarında takip edilmesinin tedaviye ışık tutması açısından önemli olacağı düşünülmektedir.