Wytrzymałość krótko- i długoterminowa zapraw modyfikowanych domieszkami przyspieszającymi twardnienie

Abstract

WprowadzenieWe współczesnym świecie produkcja betonu towarowego oraz prefabrykowanych elementów żelbetowych w znacznym stopniu wykorzystuje możliwości modyfikacji właściwości zarówno świeżej mieszanki betonowej jak i stwardniałego betonu za pomocą domieszek. W krajach, takich jak USA, Australia czy Japonia, nawet 90% betonu zawiera domieszki chemiczne. W Niemczech ponad 70%, a w Polsce ok. 40% [1] i według raportu Pracowni Badań Rynków Zagranicznych ciągle rośnie.Wśród domieszek chemicznych możemy wyróżnić m.in. domieszki przyspieszające dojrzewanie betonu. Norma PN-EN 934-2 [2] wyróżnia dwa rodzaje tych domieszek -przyspieszające wiązanie i przyspieszające twardnienie betonu. Oba te typy działają, przyspieszając reakcje hydratacji zaczynu cementowego, i co za tym idzie, zwiększając ilość wydzielanego ciepła podczas tej reakcji.Wykonawcy konstrukcji monolitycznych i producenci elementów prefabrykowanych chętnie sięgają po te środki ze względu na możliwość skrócenia czasu potrzebnego do rozformowania, transportu oraz wbudowania elementów w konstrukcję, zwiększając w ten sposób efektywność wykorzystania deskowań i form. Wykorzystanie domieszek przyspieszających pozwala również na wydłużenie sezonu, w którym możliwe jest wykonywanie konstrukcji betonowych. Możliwość betonowania w obniżonej temperaturze otoczenia, nawet do -5°C jest zapewniona przez obniżenie punktu zamarzania wody zawartej w porach młodego betonu i zwiększenie ilości wydzielanego ciepła we wczesnej fazie twardnienia zaczynu cementowego [3][4][5].Niestety, istnieje kilka zagrożeń wynikających z wykorzystania tych środków. Niebezpieczeństwa te to na przykład możliwość wystąpienia zwiększonego

Wpływ Odpadowej Stłuczki Kineskopowej Na Wybrane Właściwości Zaprawy Cementowej

“…: betonu i żelbetu, topników, płytek podłogowych, szkliw oraz barwnych kształtek ceramicznych. Celem pracy było zbadanie wpływów na zaprawę normową z dodatkiem szklanej stłuczki kineskopowej pod względem wybranych właściwości fizycznych [5][6][7].…”