Wschodnie (?) pogranicze Polski jako miejsce przemiany bohatera-pisarza w prozie po roku 1945

Abstract

W artykule interpretacji poddane zostały trzy utwory prozatorskie powstałe po roku 1945: Góry nad Czarnym Morzem Wilhelma Macha, Siekierezada Edwarda Stachury oraz Sońka Ignacego Karpowicza. W pierwszej części wskazano sposoby prezentowania wschodniego pogranicza Polski w dwudziestoleciu międzywojennym. Następnie przedstawiono, jak przestrzeń ta jest ukazywana we wskazanych powieściach. Obszary przygraniczne opisywane są jako inne, egzotyczne, gorzej rozwinięte, ale jednocześnie fascynujące i przyciągające. Główni bohaterowie wymienionych utworów to pisarze będący w stanie kryzysu. Wyprawa na wschód Polski stanowi próbę jego przezwyciężenia.