Workplace Bullying, Psychological Distress, and Job Satisfaction in Junior Doctors

Abstract

Workplace bullying has been recognized as a major occupational stressor since the mid 1980s. A number of different terms have been used to describe it, including employee abuse, emotional abuse, mistreatment and neglect at work, mobbing, and harassment. In the United Kingdom, a number of reports from trades unions illustrating the pain, psychological distress, physical illness, and career damage suffered by the victims of bullying first drew attention to the issue. However, academic interest in the issue began only recently, and there are still few empirical studies. The most systematic research comes from Scandinavia, where there is strong public awareness and antibullying legislation.

Longitudinal relationships between workplace bullying and psychological distress

“…For instance, cross sectional evidence has shown that exposure to bullying is associated with mental and psychosomatic complaints (6)(7)(8), such as musculoskeletal problems, and in particular depression and anxiety (7,9,10). However, as only a few studies have investigated associations Nielsen et al between bullying and health over time (11)(12)(13)(14)(15), empirical evidence about the long-term relationships between bullying and health is limited.…”

Supervisor-Subordinate Communication: Workplace Bullying and the Tyrannical Mum Effect

“…Even seemingly innocuous behaviors, such as ignoring a subordinate or failing to respond to subordinate requests for help, when performed over a long period of time, may be experienced by the subordinate as an act of bullying. Workplace bullying, over an extended period of time, negatively affects the subordinate's relationship with the supervisor (Glasø, Nielsen, & Einarsen, 2009;MacIntosh, 2005), harms teamwork (Baillien, Neyens, DeWitte, & De Cuyper, 2009;Gardner & Johnson, 2001), reduces morale, reduced creativity, lower productivity (Baruch, 2005;Bilgel, Aytac, & Bayram, 2006;Hauge, Skogstad et al, 2010;Namie, 2003;Quine, 2003), and decreases commitment to the organization (Gardner & Johnson), all of which have significant consequences to organizational culture. Bisel et al (2011) in stating "females, younger workers, and those with the least work experience are most indirect in denying an unethical request," demonstrate an interesting caveat (p. 465).…”

İş Yerinde Psikolojik Taciz (mobbing) Davranışları Üzerine bir Araştırma; Bandırma Örneği

“…Fakat bununla birlikte kadınların erkeklere oranla daha fazla psikolojik tacize maruz kalması sonucu yapılan daha evvelki araştırmalarla da tutarlıdır (Bjorkqvist, vd., 1994;Bilgel, vd., 2006;Yıldız, 2007;Kutlu, 2007). Örneğin; Quine (2003) asistan doktorlar üzerine yaptığı çalışmada aynı sonucu tespit etmiştir. Fakat cinsiyet ve psikolojik taciz davranışlarına maruz kalma arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (χ2 = 2,662 , p= 0,103).…”

“…Fakat cinsiyet ve psikolojik taciz davranışlarına maruz kalma arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (χ2 = 2,662 , p= 0,103). Araştırmamızda ki-kare testinde psikolojik tacize uğrama ve cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki bulunmadığı yani bu tür davranışların hem kadın hem de erkek çalışanlar arasında gerçekleştiği bulgusu bu konuda yapılan diğer çalışmalarla örtüşmektedir (Quine, 2003;Tanoğlu, 2006;Yıldız, 2007;Kutlu, 2007;Vartia ve Hyyti, 2002).…”

“…Çalışılan sektörün faaliyet alanı ile psikolojik tacize maruza kalma ile ilgili yapılan test istatistikleri sonucuna göre (χ2 = 29,413, p= 0,000) anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Sağlık sektörü çalışanlarının çalıştıkları kurumun özelliklerinden kaynaklanan nedenlerle psikolojik tacize daha fazla maruz kalması durumu bu konuda yapılan daha önceki çalışmaları da desteklemektedir (Quine, 2003;Bilgel, vd., 2006;Yıldırım vd., 2007). Sağlık sektörü çalışma ortamından kaynaklanan pek çok olumsuz faktörün etkisiyle yoğun iş yüküne sahip stresli bir meslek olarak nitelenmektedir.…”