“…Mutluluk üzerine yapılmış olan çalışmalarda, mutluluk düzeyi yüksek olanların daha sağlıklı, daha fazla yaşam doyumuna sahip, yaratıcılık düzeyleri daha yüksek, kişilerarası ve duygusal ilişkilerde daha başarılı bireyler oldukları ortaya konmuştur (Lyubomirsky, King & Diener, 2005). Yapılan bazı araştırmalarda ise psikolojik sağlamlık, affetme (Eldeleklioğlu, 2015), sosyal destek ve başa çıkma (Yalçın, 2014;Malkoç & Yalçın, 2015), yaşam doyumu ve öz şefkat (Çağlayan Mülazım & Eldeleklioğlu, 2016) ile iyi oluş arasında ilişki olduğu sonucuna varılmıştır. Bunların yanında mutluluk ile sosyal kaygı (Kermen, İlçin-Tosun & Doğan, 2016), kendini yargılama, soyutlanma ve aşırı özdeşleşme (Çağlayan-Mülazım & Eldeleklioğlu, 2016), ve ruminatif düşünme stilinin (Eldeleklioğlu, 2015) olumsuz ilişkili olduğu tespit edilmiştir.…”