Vitiligo bij kinderen: soms meer dan alleen de huidaandoening

Abstract

Vitiligo is an acquired depigmentory disorder which affects around 1% of the general population. In approximately 50% of patients the onset of vitiligo is in childhood. Although, in adults, vitiligo vulgaris is associated with several autoimmune disorders, in children it is mainly associated with autoimmune thyroiditis. We describe two children with vitiligo who had no further symptoms, but after diagnostic work-up appeared to have an autoimmune thyroiditis. We emphasize that autoimmune thyroiditis may be present or develop in children with vitiligo, and advise to determine thyroid function more routinely at presentation, and closely monitor for thyroid dysfunction during follow-up. InleidingVitiligo is een verworven huidaandoening, die wordt gekenmerkt door scherp begrensde gedepigmenteerde maculae. De aandoening heeft een prevalentie van 0,1-2% en bij ongeveer de helft van alle vitiligopatie¨nten ontstaan de eerste laesies op de kinderleeftijd of tijdens de adolescentie. 1 Het exacte mechanisme dat leidt tot de depigmentatie is nog onbekend. De meest plausibele theorie is dat het een multifactorie¨le aandoening is met een auto-immuunreactie tegen bestanddelen van de melanocyt. 2 Bij patie¨nten met vitiligo vulgaris zijn in de rand van vitiligolaesies inderdaad T-lymfocyten en antistoffen tegen melanocyten aangetoond. Bovendien is bij patie¨nten met vitiligo een hogere incidentie aangetoond van andere auto-immuunziekten zoals (hashimoto-) thyreoı¨ditis, pernicieuze anemie en bijnierinsufficie¨ntie. 3 Bij kinderen met vitiligo bestaat er met name een verhoogde kans op de aanwezigheid van een auto-immuunthyreoı¨ditis. 4 Aan de hand van de volgende casus laten wij zien dat men bij kinderen met vitiligo bedacht moet zijn op de aanwezigheid of het mogelijk ontstaan van thyreoı¨ditis, ondanks dat hier in de anamnese en bij het lichamelijk onderzoek aanvankelijk geen aanwijzingen voor zijn. CasusPatie¨nt A, een 15-jarig meisje, werd door de dermatoloog naar de polikliniek kindergeneeskunde verwezen in verband met afwijkende schildklierhormoonwaarden. Zij was aanvankelijk door de dermatoloog gezien voor evaluatie van haar vitiligo op romp, extremiteiten en in het gelaat. Door de dermatoloog werd aanvullende diagnostiek verricht naar mogelijke andere auto-immuunaandoeningen. Er werd een sterk verlaagde waarde gevonden van het thyreoı¨dstimulerend hormoon (TSH) van 0,001 mE/l (referentiewaarde 0,5-4,0) en een verhoogde waarde van het vrij thyroxine (fT 4 ) van 36,8 pmol/l (11,0-20,0). Bij verder navragen bleek patie¨nte sinds negen maanden klachten van onrust, hartkloppingen en een toegenomen eetlust te hebben. Er was geen sprake van gewichtsverlies. Er bestonden geen klachten van de ogen. Haar menarche had anderhalf jaar voor het eerste poliklinische bezoek plaatsgevonden. In verband met hypermenorroe gebruikte zij microgynon. In de familie kwamen geen schildklieraandoeningen voor.