„Upokorzona” codzienność osób niepełnosprawnych

Abstract

Wstęp 1Rzeczywistością człowieka jest jego codzienne funkcjonowanie w róż-nych obszarach. Codzienność rozumiana jako najbardziej oczywista, obecna w bezpośrednim doświadczaniu, najbardziej realna, przemożnie narzucająca się naszej percepcji forma bytu 2 . Zdarzenia społeczne zawsze dzieją się w jakimś konkretnym aspekcie. Jednym z nich jest kontekst społeczny, na który składają się m.in.: życie rodzinne, praca, rozrywka, konsumpcja, choroba, edukacja, sport, religia, polityka i wiele innych 3 . Istotą każdego człowieka jest chęć dobrego funkcjonowania praktycznie we wszystkich tych obszarach -bycie pełnoprawnym uczestnikiem społecznej rzeczywistości, korzystając z jej dóbr w najpełniejszym zakresie. Codzienność, jak pisze Werner Berg-1 Niepełnosprawność jest pewnego rodzaju stygmatem, a ten "pełni funkcję oślepiającą.Oznacza to, że z perspektywy potencjalnie stygmatyzującego osoba naznaczona jest widziana w sposób zredukowany do swoistego logo osoby, jakim jest stygmat. On też i tylko on, staje się źródłem oczekiwań i stereotypowego obrazu nosiciela. Inne cechy osoby są niedostrzegane i ulegają unieważnieniu lub marginalizacji. Obraz osoby stygmatyzowanej zostaje zredukowany do jej stygmatu (por. ta na wózku inwalidzkim, ten czarny, ta gruba)". E. Czykwin, Stygmat społeczny, Wydawnictwo Naukowe PAN, Warszawa 2013, s. . "Niepełnosprawność -cecha rzadko zawiniona przez osoby nią dotknięte -jest przyczyną pozbawiania tej grupy osób dóbr i przywilejów, z których korzystają osoby cieszące się pełną sprawnością". A.

Youth attitudes to persons with disabilities in relation to the type of their school environment – a pilot study

“…cognitive). Schools are not fully prepared as a base, both in terms of architecture and suitably qualified specialists [42,12]. According to the study by Sadowska and Janiszewska-Nieścioruk [43], students, despite their attempt to be educated in schools with integrated classes, move, over time, to special schools, which, according to the authors, is the place to rebuild a sense of competence and good relations with others as well as a positive image of oneself.…”

“…Research is largely in favour of the benefits of integration education for persons with disabilities as well as for their non-disabled peers. However, Bełza and Prysak [12] are of a different view, noting that current educational trends, although intended to provide an opportunity to normalize the lives of persons with disabilities, are in fact further apparent actions which most often have the opposite effect. Gajdzica [13] is not uncritical of the activities carried out by schools with integrated classes and claims that setting the two groups of the non-disabled and the disabled against each other leads to undermining the position of a student with disabilities and thus favours marginalization.…”