Unique Associations between Childhood Temperament Characteristics and Subsequent Psychopathology Symptom Trajectories from Childhood to Early Adolescence

Abstract

Existing research suggests that temperamental traits that emerge early in childhood may have utility for early detection and intervention for common mental disorders. The present study examined the unique relationships between the temperament characteristics of reactivity, approach-sociability, and persistence in early childhood and subsequent symptom trajectories of psychopathology (depression, anxiety, conduct disorder, and attention-deficit hyperactivity disorder; ADHD) from childhood to early adolescence. Data were from the first five waves of the older cohort from the Longitudinal Study of Australian Children (n = 4983; 51.2% male), which spanned ages 4–5 to 12–13. Multivariate ordinal and logistic regressions examined whether parent-reported child temperament characteristics at age 4–5 predicted the study child’s subsequent symptom trajectories for each domain of psychopathology (derived using latent class growth analyses), after controlling for other presenting symptoms. Temperament characteristics differentially predicted the symptom trajectories for depression, anxiety, conduct disorder, and ADHD: Higher levels of reactivity uniquely predicted higher symptom trajectories for all 4 domains; higher levels of approach-sociability predicted higher trajectories of conduct disorder and ADHD, but lower trajectories of anxiety; and higher levels of persistence were related to lower trajectories of conduct disorder and ADHD. These findings suggest that temperament is an early identifiable risk factor for the development of psychopathology, and that identification and timely interventions for children with highly reactive temperaments in particular could prevent later mental health problems.

Posttraumatic stress in young children with cancer: Risk factors and comparison with healthy peers

“…), has been used as a framework for understanding psychosocial outcomes in children including PTSS . When focusing on the individual child, the developmental literature has pointed to temperament as an indicator of psychological functioning . Temperament is defined as individual differences in attention, motor, emotional, and self‐regulation that are believed to be relatively stable, biologically driven, and shaped by environmental influences .…”

“…16 When focusing on the individual child, the developmental literature has pointed to temperament as an indicator of psychological functioning. 17 Temperament is defined as individual differences in attention, motor, emotional, and self-regulation that are believed to be relatively stable, biologically driven, and shaped by environmental influences. 18 The construct of temperament is closely related to that of personality, and early childhood temperament may be viewed as a precursor to personality in later childhood or adulthood.…”

Evaluating Individual Differences in Patients with Major Depressive Disorder focused on Nine Types Temperament Model

“…MDB'nin farklı klinik görünümleri, başlangıç zamanı ya da etiyolojisi gibi parametrelere göre oluşturulan çeşitli alt tip sınıflandırmaları, bireye özgü tanı ve tedavi yöntemlerinin üretilmesine katkı sağlamaktadır (21). Yanı sıra mizaç özellikleri ile spesifik psikopatoloji semptom profillerinin gelişimi arasındaki ilişkiler hakkında çok az şey bilinmektedir (22) Bunaltılı sıkıntılı depresyon bunalma, gerginlik, olağandışı bir huzursuzluk, hiçbir şekilde dinginlik sağlayamama, kaygıdan ötürü odaklanamama, kötü bir şey olacağından korkma ve özdenetimi yitirecekmiş gibi olma özellikleriyle karakterizedir (36). DTM6; kontrolcülük, özellikle belirsizlik durumlarında çabuk kaygılanma, kötümserlik, odaklanmada güçlük gibi olumsuz özellikler içermektedir (17,37).…”

The investigation of the relationship between internalizing/externalizing problems and temperament, family functioning, child-rearing attitudes

“…13 Muris Bazı çalışmalarda hem çocuğa ait birtakım özelliklerin, hem de aileye ilişkin birtakım özelliklerin içe yönelim ve dışa yönelim sorunları için risk etkeni olduğu gösterilmiştir. 14,15 Örneğin, literatürdeki bazı çalışmalar içe yönelim ve dışa yönelim sorunları ile mizaç özellikleri arasındaki ilişkiyi incelerken, 11,16 bazıları bu sorunlar ile yetiştirme tutumları arasındaki ilişkiye, 17,18 bir kısmı ise mizaç ve aileye ilişkin birtakım özelliklerin (yetiştirme tutumu, aile çatışması, çevresel etkenler gibi) ortak etkisinin bu sorunlar üzerindeki aracı rolüne odaklanmıştır. 15,19,20 Mizaç ve çocuk yetiştirme tutumunun yanı sıra, aile işlevlerinin de ele alındığı ve bu etkenlerle içe yönelim ve dışa yönelim sorunları arasındaki ilişkinin incelendiği bir araştırmaya rastlanmamıştır.…”