Unaccompanied young refugees in the European Union: a perennial limbo situation studied in a longitudinal perspective

Abstract

The notion of waiting has always been part of the migration procedure, also for unaccompanied refugee minors. During their journeys throughout the EU, some unaccompanied minors obtain a definitive residence status, while others become undocumented after their temporary protection ends at age 18 or they are still waiting for the outcome of their asylum application. In this article, we focus on the meaning of 'waiting' for 14 unaccompanied refugee minors and how this chronic state of waiting impacts their well-being and access to services. This 'existential' form of waiting shows how these young people are de facto caught in between EUand national legislations, in a 'politics of exhaustion', where they find themselves somehow stuck in a perennial limbo where movement is nothing but an illusion. ΠερίληψηΗ έννοια της αναμονής ήταν πάντα μέρος της διαδικασίας μετανάστευσης και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσwυγες δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Κατά τη διάρκεια των διαδρομών τους στην ΕΕ, ορισμένοι αποκτούν μόνιμο νομικό καθεστώς, πολλοί καθίστανται χωρίς έγγραwα μετά τη λήξη της προσωρινής τους προστασίας σε ηλικία 18 ετών ή περιμένουν για χρόνια το αποτέλεσμα των αιτήσεων ασύλου τους. Στο άρθρο αυτό εξετάζουμε πως οι ασυνόδευτοι ανήλικοι αντιμετωπίζουν αυτήν την αναμονή και πως αυτή η χρόνια κατάσταση επηρεάζει την πρόσβαση τους σε υπηρεσίας και αγαθά, σημαντικά ως προς την ευημερία τους. Στα συμπεράσματα συζητάμε για το πώς οι ασυνόδευτοι ανήλικοι βρίσκονται συχνά μεταξύ σwύρας και άκμονος, μεταξύ Ευρωπαϊκών και Εθνικών νομοθεσιών μετανάστευσης και ασύλου και τι επιπτώσεις έχει αυτή η αναμονή στην ψυχική τους υγεία. Ακόμα και όταν μετακινούνται, η διαρκής κατάσταση νομικού κενού τους οδηγεί σε ένα wαύλο κύκλο, σαν να μην ξεκίνησαν ποτέ.

The impact of daily stressors on unaccompanied young refugees’ mental health: A longitudinal study.

“…Particularly, policies and the broader public need to promote inclusive practices and fight racism and discrimination. Lengthy legal procedures need to be sped up to reduce the harmful impact of in limbo situations (Rota et al, 2022), and informal sources of support such as the family need to be mobilized, also by facilitating family reunification procedures. Practitioners need to consider both SLEs and daily stressors in the design of interventions: Next to offering therapeutic care to those who need it, they need to be aware of the social and material conditions underlying their clients’ mental health complaints (Metzl & Hansen, 2014).…”