Türkçeye Uyarlanmış Dinleme Stili Ölçeği’nin Değerlendirilmesi

Abstract

Öz Türkçe literatürde "dinleme türü" ile aynı anlamda kullanılan "dinleme stili", İngilizce literatürde "listening style" adıyla dinleme türünden (listening type) farklı anlama gelecek şekilde kullanılmaktadır. Dinleme stili, "bireyin dinleme davranışlarını etkileyen baskın dinleme biçimi"ni ifade etmektedir. Yapılan farklı dinleme stili sınıflandırmalarından biri, bu araştırmanın konusunu oluşturan Pearce, Johnson ve Barker'a (2003) ait Dinleme Stili Ölçeği'nde (Listening Style Inventory; Pearce) yer almaktadır. Bu sınıflamaya göre dinleme stilleri "etkin, ilgili, edilgin ve ilgisiz dinleme"den oluşmaktadır. Bu stiller "etkin dinleme"nin uygulanma derecelerini ifade etmesine rağmen ölçeğin Türkçe uyarlamasında bu özellik dikkate alınmamıştır. Böyle olunca sonraki çalışmalarda ölçeğin hatalı biçimi kullanılmış, hatta ölçekte yer alan dinleme stilleri, dinleme türü olarak bazı kaynaklarda yer almıştır. Bu çalışmayla söz konusu hataların giderilmesi amaçlanmaktadır.

Türkçe Öğretmeni Adaylarının Dinlediklerinden Hareketle Hazırlıksız Konuşma Başarıları: Karma Yöntem Araştırması

“…Metinden de anlaşılacağı gibi insanoğlu elinde olan şeylerin daha ilerisini daha iyisini keşfetme yollarını bulmaya çalışmışlardır." Tartışma, Sonuç ve Öneriler Dinleme becerisi/eğitimi ve bu beceriyle ilişkili yapılmış araştırmalar (Aşılıoğlu, 2009;Aytan, 2011;Ceran, 2015;Ceyran, 2016;Çifçi, 2001;Doğan, 2007;Doğan, 2008;Durukan ve Maden, 2010;Epçaçan, 2013;Karadüz, 2010;Karatay, Dolunay ve Savaş, 2014;Karagündüz, 2010, Kemiksiz, 2015Kurudayıoğlu ve Savaş, 2020;Kurudayıoğlu ve Kiraz, 2020;Maden ve Durukan, 2011;Melanlıoğlu, 2012a;Melanlıoğlu, 2012b;Özbay ve Çetin 2011;Sevim ve Kaya, 2016;Şahin, 2011;Şahin ve Aydın, 2009;Temur, 2010;Tüzel 2013;Tüzel ve Keleş, 2013;Yazıcı ve Kurudayıoğlu, 2017) ile konuşma becerisi/eğitimi ve bu beceriyle ilgili yapılmış araştırmalar (Bayburtlu, 2019;Bulut, 2015;Bulut, Açık ve Çiftçi, 2016;Bozkurt, 2017;Bozkurt ve Arıca-Akkök, 2019;Çintaş-Yıldız ve Yavuz, 2012;Doğan, 2009;Erdem ve Erdem 2015;Gürhan, 2013;Kartallıoğlu, 2018;Kurudayıoğlu, 2003;Maden, 2011;Orhan, Kırbaş ve Topal, 2012;…”

“…Konuşma eğitiminde olduğu gibi dinleme eğitiminin sadece bir yönünün ele alındığı birçok araştırma bulunmaktadır (Aşılıoğlu 2009;Aytan, 2011;Ceran 2015;Ceyran, 2016;Çifçi 2001;Doğan 2007;Doğan, 2008;Durukan ve Maden 2010;Epçaçan, 2013;Karadüz, 2010;Karatay, Dolunay ve Savaş, 2014;Karagündüz, 2010;Kemiksiz, 2015;Kurudayıoğlu ve Savaş, 2020;Kurudayıoğlu ve Kiraz, 2020;Maden ve Durukan, 2011;Melanlıoğlu, 2012a;Melanlıoğlu, 2012b;Özbay ve Çetin 2011;Sevim ve Kaya, 2016;Şahin, 2011;Şahin ve Aydın, 2009;Temur, 2010;Tüzel 2013;Tüzel ve Keleş, 2013;Yazıcı ve Kurudayıoğlu, 2017). Bunun yanı sıra bazı araştırmalar dinleme-okuma ve dinleme-konuşma ilişkisi bağlamında ele alınmıştır.…”