Transhumanizm jako wyzwanie dla teologii. Kilka pytań

Abstract

Celem artykułu jest analiza punktów styku (i konfliktu) między myślą transhumanistyczną a teologią. Poruszone zostaną cztery idee. Pierwszą jest idea postępu. Teologia wskazuje, że postęp, który jest mocno akcentowany w publikacjach autorów transhumanistycznych, może być jednak ambiwalentny. Jego wartość okazuje się dopiero w ramach analizy celów, a więc także skutków proponowanych przez transhumanistów zmian w obszarze ludzkiej natury, co jest drugą analizowaną w artykule ideą. Trzecia dotyczy samej koncepcji człowieka, która w transhumanizmie, w odróżnieniu od teologii, nie niesie w sobie żadnego potencjału normatywnego. Wreszcie ostatnią ideą jest odniesienie do Stwórcy. Odrzucając Stwórcę, ale także religię jako dziejowy hamulec i źródłociemnoty, transhumanizm pretenduje jednocześnie do zajęcia miejsca Boga i tym samym sam nabiera cech religii. Jeżeli nawet nie można odmówić transhumanistom szlachetnego zamiaru poprawienia bytu człowieka i uszczęśliwienia go, teologia odnosi się krytycznie zarówno do przesłanek, na których bazują ich wizje, jak też do metod, za pomocą których zamierzają je zrealizować.

The Human of the Future. Human’s Future. Reflections on the Raison d'ÊTRE of Transhumanism

“…Zajmując stanowisko przyjęto, że: "Zmiana genetycznej tożsamości człowieka przez stworzenie nadczłowieka jest radykalnie niemoralna. Użycie genetycznej modyfikacji do wyhodowania superczłowieka albo bytu z zupełnie nowymi duchowymi właściwościami jest nie do pomyślenia, biorąc pod uwagę, że duchowa zasada życia człowieka […] nie jest produktem ludzkich rąk i nie podlega inżynierii genetycznej" 27 .…”

“…Wreszcie czwartą, ostatnią ideą, wspomnianą już w niniejszym tekście, jest odniesienie do Stwórcy. Odrzucając Stwórcę, transhumanizm pretenduje do zajęcia miejsca Boga i nabiera cech religii 31 .…”