Tijd voor een existentieel georiënteerde psychotherapie

Psychotherapeuten en de dood

“…Zo vreemd is dat overigens niet: we zijn de laatste twee decennia flink opgeschoven in de richting van medicalisering, kortdurende behandeling, protocollering en eenzijdige gerichtheid op symptomen en oplossingen. Daardoor is er minder ruimte om existentiële problemen te bespreken (Kalmthout 2012). Toch is praten over doodsangst ook in de huidige behandelcontext belangrijk.…”

“…In dat geval richten zij zich op de angst voor de dood, de ervaring van de eindigheid van het bestaan en de ontkenning van de werkelijkheid van de dood (Kalmthout 2012). Therapeuten gaan de pijn, het verdriet, de angst en de onzekerheid dan niet langer uit de weg.…”

“…Zij stellen zich ervoor open en helpen de patiënt daarbij stil te staan. En zij delen met de patiënt wat zijn verhaal bij hen persoonlijk oproept en welke ervaringen zij zelf hebben met de angst voor de dood (Kalmthout 2012). …”