Third Wave Variationism

Abstract

This article traces the development of the most recent approach to the study of sociolinguistic variation and considers the theoretical issues it raises. This field has moved through three waves of analytic practice. The first focused on the spread of linguistic change, finding robust correlations between linguistic variables and macrosocial categories across large populations. The second wave took an ethnographic turn, examining the relation between variation and local social dynamics. The third wave focuses on the indexical nature of sociolinguistic variation and on the stylistic practice in which variables gain their meaning. This approach differs from earlier practice in its focus on social meaning and speaker agency, and on the role of stylistic practice in social change and the construction of social distinctions.

Entrevista com a professora Edair Maria Görski, nossa homenageada

“…Estudos alinhados com a 3ª onda variacionista refletem essas mudanças, mas também, em alguma medida, mostram uma relação dialética: a sociedade impacta a língua e a língua (os usos http://doi.org/10.5007/1984-8420.2021e83399 variáveis) também pode impactar a sociedade, contribuindo para alterar certos padrões de comportamento. É nesse sentido que se diz que a variação não reflete o significado social, mas o (re)constrói; e que há uma relação bidirecional entre: (re)criação de identidades/ tipos sociais pelos sujeitos agentivos ↔ variação linguística; e cenário social mais amplo ↔ variação linguística (ECKERT, 2016).…”

O uso variável de [-ste] na página Tal qual dublagens e a construção de identidade social

“…Com o objetivo de diferenciar e sistematizar os estudos desenvolvidos sob essas novas abordagens, Eckert (2005Eckert ( , 2012Eckert ( , 2016 propõe um agrupamento deles em três fases distintas -ainda que não sejam sucessivas. Essas três fases são denominadas como http://dx.doi.org/10.…”

Η "Γλώσσα Των Νέων" Ως Υφολογικός Πόρος Όλων Των Ηλικιών Στον Λόγο Τηλεοπτικών Σειρών

“…Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η κοινωνιογλωσσολογική κοινότητα επέδειξε αμείωτο ενδιαφέρον για τη διερεύνηση των κοινωνικών νοημάτων που συνδέονται με τη γλωσσική ποικιλότητα, των τρόπων με τους οποίους συνδέονται τα νοήματα αυτά με ευρύτερα δημογραφικά πρότυπα, καθώς και της σύνδεσης των κοινωνικών νοημάτων με τις γλωσσολογικές μεταβλητές, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν, σύμφωνα με την Eckert (2005Eckert ( , 2012Eckert ( , 2016, τρία «κύματα» (waves) κοινωνιογλωσσολογικής πρακτικής για τη μελέτη του κοινωνικού νοήματος το οποίο εντοπίζεται στη γλωσσική ποικιλότητα, καθένα από τα οποία δεν οριοθετείται σε αυστηρά χρονολογικά πλαίσια ούτε αποσκοπεί στον παραμερισμό των ευρημάτων των άλλων δύο. Αντιθέτως, τα τρία «κύματα», παρόλο που αντιπροσωπεύουν μια διαφορετική μεθοδολογική και αναλυτική πρακτική για την προσέγγιση της γλωσσικής ποικιλότητας και την εξέταση της έννοιας της ταυτότητας, στην ουσία συνυπάρχουν και (συλ)λειτουργούν ως ένα αδιάσπαστο «όλον», από τη στιγμή που το κάθε «κύμα» εμπλουτίζει με τα συμπεράσματά του και την προσέγγισή του τα υπόλοιπα (Eckert 2005, Eckert 2012, Drummond & Schleef 2016.…”

“…Πιο αναλυτικά, το πρώτο «κύμα» των ερευνών γλωσσικής ποικιλότητας έχει ως αφετηρία την έρευνα του William Labov για την κοινωνική διαστρωμάτωση της αγγλικής γλώσσας στη Νέα Υόρκη το 1966 (Social Stratification of English in New York City), έρευνα η οποία θεμελίωσε τη μελέτη της γλωσσικής ποικιλότητας, προάγοντας ευρείες συσχετίσεις ανάμεσα στις γλωσσολογικές μεταβλητές και τις μακρο-κοινωνιολογικές κατηγορίες της κοινωνικοοικονομικής τάξης, της εθνότητας, του φύλου και της ηλικίας, με αποτέλεσμα οι αξιοποιούμενες στον λόγο των ομιλητών μεταβλητές να θεωρούνται δηλωτικές του τόπου διαμονής τους και της συμμετοχής τους σε μακρο-κοινωνιολογικές κατηγορίες, ενώ, παράλληλα, η έρευνα αυτή έδωσε ώθηση σε μελέτες οι οποίες διερεύνησαν την κατανομή των μεταβλητών σε αστικούς κυρίως πληθυσμούς (Eckert 2005, Eckert 2012, Eckert 2016. Με αυτές, λοιπόν, τις ποσοτικές έρευνες του πρώτου «κύματος» εδραιώνεται η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση των μεταβλητών, βάσει της οποίας η χρήση μη πρότυπων ποικιλιών, γεωγραφικών ή/και κοινωνικών, συσχετίζεται αντιστρόφως με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των ομιλητών αλλά και με την επισημότητα του ύφους, με αποτέλεσμα ο λόγος των ομιλητών στο ανώτερο σημείο της ιεραρχίας να συνδεθεί με το κύρος, ενώ ο λόγος των ομιλητών στο κατώτερο σημείο της ιεραρχίας με την απαξίωση και τον στιγματισμό (Eckert 2005, Eckert 2012).…”

“…Παράλληλα, το γεγονός ότι η προσέγγιση αυτή δομήθηκε πάνω στην έννοια της «πρότυπης ποικιλίας» (standard variety), η οποία εντοπιζόταν στην ομιλία της ανώτερης μεσαίας τάξης, υποστηριζόταν από ισχυρούς κοινωνικούς θεσμούς και διευκόλυνε, κατ' επέκταση, την ανοδική κοινωνική κινητικότητα, είχε ως αποτέλεσμα την «προνομιακή» αντιμετώπισή της από τους ερευνητές σε αντιδιαστολή με την καθομιλουμένη (vernacular), η οποία συνδεόταν τόσο με τον τοπικό τρόπο ομιλίας όσο και με τον ιδιαίτερο ατομικό τρόπο ομιλίας, ο οποίος αντιμετωπιζόταν ως μια αυτόματη και ανεπηρέαστη γλωσσική παραγωγή (Eckert 2012, Eckert 2016. Ωστόσο, η δυνατότητα αυτενέργειας των ομιλητών, σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, περιοριζόταν στον συνειδητό έλεγχο της παραγόμενης ομιλίας τους και στην αυτοδιόρθωση (self-correction), ώστε ο λόγος τους να προσεγγίζει κυρίως την πρότυπη ποικιλία και να απομακρύνεται από την καθομιλουμένη.…”