The White Castle

Hitchins, Keith; Pamuk, Orhan

doi:10.2307/40147812

Cited by 2 publications

(2 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

“…Therefore, although the review does not mention or discuss the translation at all, the reader is given the message that the review is of a mediated text. When the translation of TWC is mentioned briefly in reviews, we see that it is always in positive, albeit hollow, terms: "sensitive" (Warner Marien 1991), "luminous" , "cool and elegant" (The Independent Foreign Fiction Award 1990), "ably" (Lehmann-Haupt 1991), "with a poise and elegance" (Winder 1991), "an admirable job of conveying the subtleties of [the characters'] verbal sparring" (Hitchins 1991). As expected, none of the comments are substantiated by examples from the translation.…”

Section: Mannermentioning

confidence: 99%

“…as a postmodern literary device, which lets the readers know that they are "being taken for a ride, being conducted ... by an unreliable narrator … so well employed by the postmodern fiction writers" (1991). However, most of the reviewers do not even mention the peritexts of the novel (Cooke 1990, Freely 1990, Kirkus Reviews, Steinberg 1991, Hitchins 1991, Rattansi 1991, Salih 2001) either because, I believe, it is not relevant to their reading of the novel or, the preface and the dedication just do not make sense, or both. One interesting case is that of Colin Walters from The Washington Times, who mentions the preface of the novel written by "one Faruk Darvinoğlu".…”

Section: My Name Is Red: Praise Accompanied By Criticismmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Literary journalism and translation as dynamics in the recontextualization of traveling fiction

Eker-Roditakis¹,

Ροδιτάκης²

View full text Add to dashboard Cite

ΠερίληψηΑυτή η διατριβή διερευνά τους τρόπους με τους οποίους Ορχάν Παμούκ και τα μυθιστορήματά του προ-Νόμπελ σε αγγλική μετάφραση ήταν επανασυγκειμενοποίημενα, σε μετάφραση και δημοσιογραφικό λόγο στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, δύο μεγάλα κέντρα του αγγλόφωνου λογοτεχνικού κόσμου. Οι αγγλικές μεταφράσεις των βιβλίων του Παμούκ και η υποδοχή τους, όπως παρουσιάζονται στις αξιολογήσεις ή άλλα δημοσιογραφικά άρθρα είναι αναμφισβήτητα δύο σημαντικοί παράγοντες για τον ορισμό του Ορχάν Παμούκ ως συγγραφέα παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ως εκ τούτου, οι αναλύσεις στην παρούσα μελέτη εστιάζονται στις ίδιες τις μεταφράσεις και τα δημοσιογραφικά κείμενα, με σχόλια, συνεντεύξεις και άρθρα ειδήσεων σχετικά με Παμούκ, τα οποία αποτελούν το αντικείμενο των συζητήσεων γύρω από τα μυθιστορήματα του Παμούκ, διαμορφώνοντας και εκπροσωπώντας την αποδοχή τους στις κουλτούρες τις οποίες μεταφράστηκαν.Το σώμα της παρούσας μελέτης περιλαμβάνει τα προ-Νόμπελ μυθιστορήματα του Παμούκ, δηλαδή Τhe White Castle (1990), The Black Book (1994 και 2006), The New Life (1997), My Name Is Red (2001) και Snow (2004). Μεταξύ αυτών, The Black Book στις δύο μεταφράσεις του, και το Snow, το τελευταίο μυθιστόρημα του Παμούκ που δημοσιεύθηκε στην αγγλική μετάφραση πριν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ το 2006, υποβάλλονται σε συγκριτική ανάλυση του κειμένου, ως δύο μελέτες. Οι αναλύσεις των δημοσιογραφικών κειμένων αποκαλύπτουν ότι η (εκ νέου) παρουσίαση, ως εκ τούτου, η αποδοχή, από τα μυθιστορήματα του Παμούκ σε μεγάλο βαθμό με την ένδειξη "μετωνυμικά" (Tymoczko 1999), με τη δυναμική εκπροσώπηση των λογοτεχνικών μεταφράσεων να θέτει υποψηφιότητα για τις κοινωνικό-πολιτιστικές, πολιτικές και ιστορικές πραγματικότητες πηγαίας κουλούρας. Από αυτή την άποψη, τα μυθιστορήματα του Παμούκ συνδέονται, με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κειμένων, σε μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την ταυτότητα της Τουρκίας και την κατάσταση στην παγκόσμια πολιτική και την αντιλαμβάνονται ως το «μουσουλμανικό κόσμο", που περιγράφεται κυρίως ως προς την ιδέα της "σύγκρουση των πολιτισμών". Ως εκ τούτου, τα μυθιστορήματα παρουσιάζονται ως να παρέχουν γνώσεις σχετικά με την ιστορία, την πολιτική και την πολιτιστική ταυτότητα της χώρας. Η επιρροή του Ορχάν Παμούκ για αυτή την αποδοχή καταδείχθηκε επίσης από την ανάλυση των συνεντεύξεων και άρθρων του.Συνολικά, εστιάζοντας σε μια σημαντική περίοδο στην καριέρα του Ορχάν Παμούκ, από τη δημοσίευση του πρώτου μυθιστορήματος του σε αγγλική μετάφραση το 1990 μέχρι το βραβείο Νόμπελ το 2006, η μελέτη αποκαλύπτει στο σύνολό της τη δυναμική και τους ρόλους που διαδραματίζουν οι φορείς του λογοτεχνικού κόσμου χώρο για την εδραίωση του Ορχάν Παμούκ ως μέλος αυτού του χώρου.

show abstract

Section: Mannermentioning

confidence: 99%

Section: My Name Is Red: Praise Accompanied By Criticismmentioning

confidence: 99%

Literary journalism and translation as dynamics in the recontextualization of traveling fiction

Eker-Roditakis¹,

Ροδιτάκης²

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Meetings of East and West: Orhan Pamuk's Istanbulite Perspective

Bayrakceken

Randall

2005

Critique: Studies in Contemporary Fiction

View full text Add to dashboard Cite

tar columnist Jelal Salik, a principal character of Pamuk's Kara Kitap (1990; The Black Book 1993), "never stir[s] outside of Istanbul" (83). Not merely an "urbanite," he is, irremediably, an Istanbulite (in much the same way as the Woody Allen persona of Allen's middle period films-most notably, Manhattan-is a Manhattanite), a curious tidal-pool creature, open to the flows of the larger world's influences but always experiencing these in relation to a very specific immediate environment. To suggest Jelal as a Pamuk persona would be a misreading, and yet the character, along with certain others, clearly serves to present an aspect of the authorial personality. Born in Istanbul in 1952, educated there, still living there, Pamuk is very much an Istanbulite and one, like his Jelal, who has made it his business to write his city. In so doing, Pamuk portrays an extremely localized creative consciousness. With respect to the contemporary critical and theoretical concerns of Anglophone scholarship in the humanities, this localization of imagination enables a re-evaluation of the understanding of East-West relations. Pamuk has emphasized the specific perspectives of his place, noting that his home is on the European side of the Bosphorus, but from his window he looks out, across the narrow band of water, on Asia. Similarly, he has celebrated the view from the middle of Bosphorus Bridge, the bridge between the two continents, noting that it situates the viewer neither in Europe nor Asia, yet connects him with both-a unique perspective that Istanbul brings to Turkish culture (Pamuk, "Turkey"). This envisioning of the Istanbulite's particular experience of contemporary cultural actuality is amply represented in the fictions making up the core of Pamuk's career to date. Beyaz Kale (1985; The White Castle 1990), which first established Pamuk as a writer of international importance, and the

show abstract

The White Castle

Cited by 2 publications

References 0 publications

Literary journalism and translation as dynamics in the recontextualization of traveling fiction

Literary journalism and translation as dynamics in the recontextualization of traveling fiction

Meetings of East and West: Orhan Pamuk's Istanbulite Perspective

Contact Info

Product

Resources

About