The west and the rest of classical music: Asian musicians in the Finnish media coverage of the 1995 Jean Sibelius Violin Competition

Abstract

Western classical music is in many ways connected with Whiteness, despite the rarity of explicit expressions of race and ethnicity in connection to the culture of this musical form. However, perhaps because of the presumed abstract nature of music and the persistence of Romantic notions of music's autonomy, music scholars have only just begun to address issues of race and raciality, Whiteness and postcolonialism. This article explores race, ethnicity and racism in a specific context -the media coverage of the 1995 International Jean Sibelius Violin Competition, which was held in Finland. The case occurred during a time of increased immigration to Finland, when tensions concerning race and ethnicity were high. Issues of race and racism are problematic in connection to the idea of musical autonomy, as the ideal holds that the music itself does not have anything to do with extra-musical phenomena such as gender, nationality, race and ethnicity. The Finnish media coverage of the Sibelius Competition exhibited everyday racism, as it explicitly referred only rarely to racial or ethnic differences. When racialized estimations were expressed explicitly in the media, their connections with ethnicity or race were not articulated.

Can Music Make You Sick? Measuring the Price of Musical Ambition

“…In this process, women are pitted against each other both in terms of their playing, but importantly and significantly in terms of their attractiveness and ability to convey emotion. In this space, ideas of race and ethnicity are mobilised against the competing women (Leppanen, 2014). According to the Association of British Orchestras (2014), the profile of youth orchestra musicians is split 62%:38% female to male, and yet simultaneously according to Scharff (2015a: 14), in 2014 'women only made up 1.4% of conductors and 2.9% of artistic/musical directors' .…”

Everyday Racism in Social Science Research

“…Regarding the geographic distribution of the research populations (see Appendix), a remarkable 61% of the articles originated from the following countries: The United States, 18 the United Kingdom, 19 Scotland (Hopkins 2004), Canada, 20 Australia, 21 and New Zealand (Came and McCreanor, 2015;Guerin 2005). European research on everyday racism was only conducted in five countries: Germany (Arisaka 2010;Hartmann 2011;Osterkamp 1993), Belgium (Billiet and de Witte, 2008), Italy (Fabbro and Ranieri, 2016), Sweden, 22 and Finland (Leppänen 2015;Sotkasiira and Haverinen, 2016). Compared to research on everyday racism in North America and Europe, less attention is paid to everyday racism in South-America, Asia, and Africa.…”

„Kosmopolityczne więzi koleżeńskie” i doświadczenie transnarodowości w świecie muzyki klasycznej. Przypadek artystów japońskich

“…klasycznych kompozycji z esencjalistycznie pojmowanym dyskursem kultury europejskiej, w której owe dzieła są zakorzenione. Liczne badania dowodzą, iż tego typu przekonania strukturyzują nierówności etniczno-rasowe w świecie muzyki klasycznej, gdzie artyści dzieleni są na "autentycznych" i "nieautentycznych" na podstawie dziedzictwa kulturowego, z którym są łączeni w związku z krajem urodzenia (Yang 2007;Yoshihara 2007;Leppänen 2015;Scharff 2018b). Innymi słowy, ów dyskurs o "autentyczności" implikuje przekonanie, że osobom urodzonym i wychowanym poza kręgiem kultury europejskiej trudno jest osiągnąć "autentyczną" perfekcję wykonania klasycznych utworów.…”

“…Muzyka stała się elementem eurocentrycznego dyskursu, zaś jej "»uniwersalne« cechy przywoływano wówczas, aby potwierdzić wyższość kultury europejskiej" (Yang 2007: 2). Ten hierarchiczny układ powiązanej ongiś władzy polityczno-ekonomicznej i kulturowej do dziś staje się źródłem dyskryminacyjnych i wykluczających praktyk stosowanych w globalnym przemyśle muzyki klasycznej wobec tych artystów, których zdolności do "autentycznego" zrozumienia dzieł klasycznych ustala się na podstawie ich pochodzenia etniczno-kulturowego (Nooshin 2003;Yoshihara 2007;El-Ghadban 2009;Leppänen 2015;Scharff 2018b;Bogucki 2020). Moje badania rozwijają istniejące ustalenia na temat owych nierówności i związanych z nimi praktyk dyskryminacyjnych, pokazując, w jaki sposób wpływają one na międzynarodową mobilność.…”

“…Przejawy funkcjonowania tego dyskursu w środowisku muzyków klasycznych dokumentują wspomniane już w części teoretycznej badania opisujące dyskryminacyjne praktyki stosowane wobec artystów, których związki z owym dziedzictwem poddawane są w wątpliwość na podstawie ich przynależności etniczno-kulturowej. Ta przynależność, jak pokazuje literatura i moje badania, często określana jest na podstawie wyglądu muzyka (Yoshihara 2007;Wang 2014;Leppänen 2015). W tym sensie artyści ci narażeni są na stałe zmagania z podważaniem ich zdolności muzycznych, ponieważ nie mogą oni zmienić swojego fenotypu (Gans 2016: 11) 6 .…”