The rise and fall of relapse prevention

Abstract

This paper initially surveys the development of sex offender treatment from its beginnings in the late 19th century, through the behaviourist phase, culminating in the introduction of cognitive‐behavioural treatment in the 1960s and 1970s. The original relapse prevention model was a natural outgrowth of this movement as was the alteration of the model for use with sex offenders. The application to sex offenders was an extremely promising development, so well accepted that the fact that it was not suited to many offenders was ignored. It was not until the 1990s that an alternative based on varied styles of offending emerged. This is, once again, a very promising development. However, we again run of risk of over‐acceptance and the reader is cautioned to take notice of and incorporate other models and ways of thinking in order to broaden the overall treatment approach and improve clinical service provision.

The Self-Regulation Model of Sexual Offending

“…associated with offender and offense characteristics, such as offense planning, victim type, and treatment-relevant factors, have been similarly validated (Bickley & Beech, 2002, 2003. Type of sexual offender (e.g., rapists, child molesters) has been found to be associated with predominant offense pathway followed, with different types of offenders tending to follow different offense pathways (Kingston et al, 2012;Yates & Kingston, 2006).…”

Sexual offenders treatment models

“…Osnovni cilj tretmana jeste postizanje kontrole, kako unutrašnje kontrole seksualnog prestupnika, tako i spoljašnje kontrole društva, koja će sprečiti prestupnika da ponovi delo (Mužinić i Morić, 2010). Vremenom su predlagani i implementirani različiti modeli tretmana seksualnih prestupnika, uključujući opštu psihoterapiju, neurohirurgiju, fizičku kastraciju, farmakološke intervencije, promene ponašanja, kognitivno-bihejvioralnu intervenciju i prevenciju recidivizma (Laws 2003;Yates, 2003). U prvim tretmanima polazilo se od pretpostavke da je seksualno nasilje prouzrokovano samo jednim faktorom, kao što je bes ili devijantno seksualno uzbuđivanje (Marshall, 1996).…”

“…Glavne komponente kognitivno-bihejvioralnih tretmana su: tretiranje kognitivnih distorzija i poricanja, razvoj i povećanje empatije prema žrtvi, smanjenje deficita intimnosti i bliskosti, koje omoguća-va vezivanje, razvoj veština upravljanja emocijama, uklanjanje ili smanjenje devijantnih seksualnih preferencija, jačanje sposobnosti samoregulacije (emocija, ponašanja, kognitivna i interpersonalna regulacija) seksualno delinkventnog ponaša-nja (Yates, 2003). Akcenat kognitivno-bihejvioralnog pristupa jeste i na identifikovanju individualnih faktora koji dovode do činjenja seksualnog delikta (Laws, 2003). Neki od programa tretmana seksualnih prestupnika koji polaze od kognitivno-bihejvioralnog pristupa jesu: Program tretmana seksualnih pestupnika kroz društveno koristan rad u zajednici (Comunnity Sex Offenders Group work programme, raniji West Midlands Programme), Klirvoter program tretmana (Clearwater Treatment Programe, SAD), Tems Veli program grupnog rada za seksualne prestupnike (Thames Valey Sex Offenders Group work Programme) i Nortambrija program za seksualne prestupnike (Northumbria Sex Offender Programme).…”

“…Njegov cilj je bio da se održi apstinencija tako da pojedinac nauči da prepozna rizične situacije (laps) za relaps i načine i strategije kako da se sa njima izbori. Adaptaciju modela za rad sa seksualnim prestupnicima uradili su Piters i saradnici (Pithers, Marques, Gibat & Marlatt, 1983, prema Laws, 2003). Od tada se ovaj model koristi kao jedna od bazičnih komponenata KBT u tretmanu seksualnih prestupnika.…”

“…Određeni životni disbalansi mogu prouzrokovati želju za nekom vrstom neodložne gratifikacije (u ovom slučaju zadovoljenje seksualnog nagona). Uz takve nagone dolazi do niza odluka koje osobu vode sve bliže do lapsa, koji je još više olakšan postojanjem racionalizacije i negacije, naročito kod seksualnih prestupnika (Laws, 2003). Iz tog razloga je važna primena ovakvog modela tretmana.…”