In het grote, glazen gebouw van de Vrije Universiteit aan De Boelelaan in Amsterdam loopt kordaat een kleine vrouw, met een flinke bos krullen en gehuld in een vuurrood mantelpak, op ons toe: Tuula Tamminen. Tijdens het internationale congres van de World Association for Infant Mental Health (WAIMH') dat half juli bij de VU werd gehouden, vertelt zij ons over de infant-gezinsafdeling in de kliniek die zij leidt, over het opvoeden van kinderen in de huidige maatschappij en over de boodschap die zij zou willen uitdragen als voorzitter van de WAIMH. Tamminen, MD, is kinderpsychiater in Tampere, de op e´e´n na grootste stad van Finland. Ze is ook vice-president van de European Society for Child and Adolescent Psychiatry, president van de Bond van Mannerheim.Als jong kind is Tamminen een aantal malen in het ziekenhuis opgenomen geweest. Hierover publiceert zij binnenkort een boek. Ze ondervond persoonlijk dat ook moeilijke ervaringen overkomelijk zijn, met hulp en steun van anderen. Dat heeft haar keuze voor een carrie`re in de kinderpsychiatrie beı¨nvloed. Als hoogleraar, verbonden aan de universiteit van Tampere, geeft ze colleges en is zij betrokken bij verschillende opleidingen. In Finland geldt bovendien dat als je hoogleraar bent aan een medische faculteit, je tevens hoofd bent van de gerelateerde afdeling in het academisch ziekenhuis. "Zo'n dubbel systeem is eigenlijk teveel", vertelt ze: "Ik kan dat alleen maar doen, omdat ik heel goede teams heb, zowel in het ziekenhuis als aan de universiteit".
Dagafdeling infant-gezinIn het ziekenhuis kent de afdeling kinderpsychiatrie onderrneer een babyldiniek en een dagafdeling voor heel jonge kinderen (infants) en hun gezin. Omdat zo'n afdeling voor Nederlandse begrippen ongebruikelijk is, vragen we Tamminen erover te vertellen.
3"In Finland -en dat geldt in het algemeen voor Scandinavie¨-wordt gezinsgericht gedacht bij alles wat we doen. Dat kun je bijvoorbeeld zien aan het vaderschapsverlof dat al geruime tijd is ingeburgerd en aan de wijze waarop vaders zeer betrokken zijn bij de huishouding en de opvoeding van de kinderen, omdat ook moeders buitenshuis werken. Zo is ook het werk van de kinderpsychiatrie in Finland sterk gezinsgericht. In onze cultuur gaan gezinnen op zoek naar hulp voor gezinnen. Om die reden leek het zinvol de gelegenheid te bieden hele gezinnen op te nemen in onze kliniek. Omdat het een afdeling betrof voor zeer jonge kinderen, meenden we dat juist de interactie en de onderlinge relaties van het grootste belang zouden zijn." "Als je voor behandeling een heel gezin opneemt, rijst de vraag 'wat is een gezin?'. Soms gaat het om moeder en kind, soms komt de grootmoeder mee en in enkele gevallen bestaat het systeem uit wel tien personen. Er zijn verschillende behandelingsmodellen, maar het meest gebruikelijke is die waarbij het gezin drie weken lang tijdens werkdagen op onze afdeling verblijft, van halfnegen 's morgens tot drie uur 's middags. Ouders krijgen vrij van hun werk en kunnen aanspraak maken op een nationale verzekering die de gederfde inkoms...