The influence of prostaglandin E1 on systemic and pulmonary haemodynamics after aortic surgery

Hocken, David; Galvin, D. A. J.; Pate, P.; McCollum, Charles

doi:10.1016/s0950-821x(89)80103-3

Cited by 4 publications

(3 citation statements)

References 23 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…However, it is possible that other mechanisms, rather than pulmonary redistribution of blood volume, are responsible for the change in the resistive properties of the pulmonary vascular bed and pathological values of E L . These mechanisms are still unclear but there is evidence that pulmonary microembolism [24], prostaglandins, neutrophil activation, release of interleukin-8, oxygen free radicals and the renin-angiotensin and complement systems [5] may be involved [25]. Finally, Raijmakers et al [26] have recently shown that ischaemia and reperfusion of the lower body after ACC and unclamping increased permeability in both the leg and the lung.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Respiratory mechanics during and after anaesthesia for major vascular surgery

Volta¹,

Verri²,

Righini³

et al. 1999

Anaesthesia

View full text Add to dashboard Cite

SummaryTo evaluate the effects of major vascular surgery on respiratory mechanics, 11 patients undergoing general anaesthesia for abdominal aortic surgery were studied. Before aortic cross-clamping, chest wall elastance and resistance both increased (by 126% and 58%, respectively) when surgical retractors were placed. After aortic cross-clamping, lung elastance increased by 29%, accompanied by a decrease in cardiac index (22%) and an increase in pulmonary (17%) and systemic (15%) vascular resistance. After aortic unclamping, lung elastance decreased, although it remained higher than baseline values (by 12% Changes in respiratory system elastance have been described previously during anaesthesia. This has been attributed to various mechanisms, for example an increased thoracic blood volume [1][2][3][4]. During major vascular surgery aortic cross-clamping (ACC) is likely to cause a redistribution of blood to the upper part of the body [5]. If this phenomenon also occurs at the lung level, lung elastance might increase. This hypothesis was proposed almost 60 years ago, when Barcroft & Samaan [6] suggested that an increase in blood volume in the lungs can occur during and after ACC. In contrast, Paterson et al. [7] observed interstitial pulmonary oedema on chest radiography 4-8 h after surgery, even though pulmonary arterial occlusion pressure did not exceed 12 mmHg. They also described increased peak airway pressure, although the latter could arise because of an increase not only of respiratory elastance, but also of respiratory resistance, and therefore should not be used to quantify pulmonary disease. Moreover, a high percentage of pulmonary failure [5] has been described following repair of thoracoabdominal aneurysm, which is likely to represent a more severe clinical condition. We sought to study repair of abdominal aneurysm as a model of cardiac-lung interaction during major vascular surgery. Methods Patients and monitoring proceduresEleven patients (10 males) undergoing general anaesthesia for infrarenal aortic surgery were studied. The research was approved by our institutional ethics committee and informed consent was obtained from all subjects. No premedication was administrated. Anaesthesia was induced with fentanyl and thiopentone and maintained with 60% nitrous oxide/0.2-0.3% isoflurane in oxygen according to our standard practice, with further fentanyl as required. Orotracheal intubation was facilitated by vecuronium 0.1 mg.kg ¹1 with further doses to provide a level of twitch depression at which no palpable response to train-of-four stimulation was obtained. The patients' lungs were ventilated mechanically (Ohmeda Excel 210, BOC Health Care) with tidal volume (V T ) and ventilatory frequency ( f ) chosen to maintain normocapnia.Because the quantity and quality of the administered fluids could have an effect on respiratory and cardiovascular variables, peri-operative fluid management consisted of an almost fixed amount of both quality (crystalloid : colloid 3 : 1) and quantity (12 Ϯ 3 ml.kg ¹1 .h ¹1 )...

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Respiratory mechanics during and after anaesthesia for major vascular surgery

Volta¹,

Verri²,

Righini³

et al. 1999

Anaesthesia

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…(361) Η έγχυση προσταγλαδίνης Ε1 σε γουρούνια που υποβλήθηκαν 90 λεπτά σε υπονεφρικό αποκλεισμό της αορτής, συσχετίσθηκε με μικρότερη αύξησης της πνευμονικής αγγειακής αντίστασης κατόπιν απελευθέρωσης της αορτής. (319) Την 3η μετεγχειρητική ημέρα, ένα πνευμονικό "shunt" της τάξεως του 10% στα ζώα υπό έλεγχο προξένησε υποξία, ενώ η πνευμονική λειτουργία συντηρήθηκε με ένα πνευμονικό "shunt" μικρότερο του 5% στα ζώα που αντιμετωπίσθηκαν με προσταγλαδίνη Ε1. (319) Ένα άλλο αγγειοδιασταλτικό, το νιτροπρωσσικό νάτριο, δεν επιφέρει βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, (137) υποδηλώνοντας ότι οι συνέπειες των προσταγλαδινών διαφορετικές μετά την αγγειοδιαστολή εμπλέκονται με πνευμονική νοσηρότητα.…”

Section: α πνεύμονεςunclassified

“…(319) Την 3η μετεγχειρητική ημέρα, ένα πνευμονικό "shunt" της τάξεως του 10% στα ζώα υπό έλεγχο προξένησε υποξία, ενώ η πνευμονική λειτουργία συντηρήθηκε με ένα πνευμονικό "shunt" μικρότερο του 5% στα ζώα που αντιμετωπίσθηκαν με προσταγλαδίνη Ε1. (319) Ένα άλλο αγγειοδιασταλτικό, το νιτροπρωσσικό νάτριο, δεν επιφέρει βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, (137) υποδηλώνοντας ότι οι συνέπειες των προσταγλαδινών διαφορετικές μετά την αγγειοδιαστολή εμπλέκονται με πνευμονική νοσηρότητα. Το ευεργετικό αποτέλεσμα της προσταγλαδίνης Ε1, θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα, εν μέρει, της παρεμπόδισης της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων και της ενεργοποίησης των λευκοκυττάρων και εν μέρει της συστηματικής και πνευμονικής αγγειοδιαστολής.…”

Section: α πνεύμονεςunclassified

Συμβολή Στη Μελέτη Της Σχέσης Προ-Φλεγμονωδών-Αντιφλεγμονωδών Ιντερλευκινών Στην Ανεπάρκεια Πολλαπλών Οργάνων Μετά Από Μείζονα Αορτική Χειρουργική

Φασουλάκης¹

View full text Add to dashboard Cite

Η κλασική χειρουργική για υπονεφρικό ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής προσβάλει εξαιτίας της ισχαιμίας – επαναιμάτωσης, όλες τις δομές που τροφοδοτούνται από την κάτω μεσεντέριο αρτηρία, τις λαγόνιες και τις μηριαίες αρτηρίες.Πειραματικά η βλάβη από την ισχαιμία – επαναιμάτωση συνδέεται με υψηλά επίπεδα IL-1β και TNF-α που απελευθερώνονται από τα μακροφάγα σε απάντηση στην υποξία. Σε κλινικές μελέτες έχει γίνει συσχετισμός μεταξύ υψηλών επιπέδων κυτταροκινών και ανάπτυξης ARDS καθώς και ανεπάρκειας πολλαπλών οργάνων. Η προέλευση των υψηλών επιπέδων κυτταροκινών που ακολουθεί τη μείζονα αορτική χειρουργική δεν έχει εντελώς διαλευκανθεί, αλλά φαίνεται ότι η βλάβη από την επαναιμάτωση του γαστερεντερικού σωλήνα και η επακόλουθη ενδοτοξιναιμία παίζει σημαντικό ρόλο.Στη δική μας μελέτη μετρήθηκαν και οι κυτταροκίνες και οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου από τα κάτω άκρα, κατά τη διάρκεια κλασικής αποκατάστασης ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Στη μείζονα αυτή αορτική χειρουργική υπήρξε αύξηση και των ελευθέρων ριζών οξυγόνου και των προφλεγμονωδών ιντερλευκινών, IL-1β και TNF-α, καθώς και της αντιφλεγμονώδους ιντερλευκίνης, IL-10, σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός δυο περιπτώσεων που εισήλθαν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και νεφρική ανεπάρκεια αντίστοιχα και που στην πρώτη περίπτωση ο ασθενής κατέληξε. Η απάντηση των κυτταροκινών στη μείζονα αορτική χειρουργική είναι μάλλον πολυπαραγοντική, εμπλέκοντας πιθανώς και το εγχειρητικό τραύμα και τη βλάβη από την ισχαιμία – επαναιμάτωση. Τα δικά μας αποτελέσματα συνδέουν τη μειωμένη απάντηση των ιντερλευκινών κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική με αρνητική πρόγνωση. Πάντως σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα οι διάφοροι διαβιβαστές που απελευθερώονται κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική, συμπεριλαμβανομένων των ιντερλευκινών, μπορούν να καλυτερεύσουν ή να χειροτερεύσουν τα αποτελέσματα της ισχαιμίας – επαναιμάτωσης. Χρειάζονται μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες για την κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται σ’ αυτές τις διαδικασίες, ώστε να προωθηθούν, ριζικά, καλά εστιασμένα και αποτελεσματικά μέτρα, για την πρόληψη και αντιμετώπιση των ομοιοστατικών δυσλειτουργιών, που συμβαίνουν κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική. Χρειάζεται, επίσης, βελτιστοποίηση των ενδαγγειακών τεχνικών, δεδομένου του περιορισμένου εγχειρητικού τραύματος κατά την εκτέλεσή τους, καθώς και του ελάχιστου χρόνου ισχαιμίας.

show abstract