The Development of an Interaction Support System for International Distance Education

Abstract

This paper reports on the implementation of a learner identification system developed to facilitate real-time interaction in an international distance course. To increase the teacher immediacy and social presence, it proposes an integrative system for incorporating technology to improve the learning involvement, teaching effectiveness, and quality of interaction in the context of distance education. After the system was implemented in a formal international distance course involving universities in Japan and Taiwan for a semester, the results of the formative evaluation suggested that a perceived integrative classroom environment was achieved. The instructors and learners agreed that the system effectively and seamlessly integrated synchronous and asynchronous learning through the computing components of face and speech recognition. It was also found that the improved interaction led to a better sense of learning community and improved performance. This study concludes that the system could be useful in improving interactions and reducing students' feelings of isolation in distance courses by increasing their social presence. Suggestions for future studies and system development are also provided.

Exploring factors affecting students’ continued Wiki use for individual and collaborative learning: An extended UTAUT perspective

“…Similar to what Duffy and Axel (2006) found in their research, this study also confirms that using the Wiki system did enable group members to share their ideas and reflections regarding their projects, to add summaries of their thoughts from the prescribed readings, to document their works, and to develop ongoing research projects in their learning groups. However, more technical mechanisms, such as RSS, instant messaging systems, or visualisation of learning activities could be embedded into Wiki systems to facilitate frequent group communication and deepen interaction amongst learning groups in the collaborative learning context (Yueh & Hsu, 2008;Yueh, Lin, Liu, Shoji, & Minoh, 2014). Moreover, this study supports Frydenberg (2008), who argued as well that teachers could use Wikis for distributing course information, building online learning contents, and leading collaborative writings.…”

Η Έρευνα Για Την Τηλεδιάσκεψη Στην ΕξΑΕ. Μία Βιβλιογραφική Ανασκόπηση.

“…Ως συμπληρωματικό μέσο ενίσχυσης και υποστήριξης της μάθησης, παράλληλα με τις Ομαδικές Συμβουλευτικές Συναντήσεις (ΟΣΣ) στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ), μελετά την τηλεδιάσκεψη ο Μηλιωρίτσας (2009). Στη βιβλιογραφία, επίσης, παρουσιάζεται ο σχεδιασμός και οι δραστηριότητες αρκετών εικονικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και ανάλογων λογισμικών που δίνουν τη δυνατότητα της τηλεδιάσκεψης για την υποστήριξη των διδασκόμενων (Godsk, 2014;Kamlaskar & Killedar, 2015;Pukkaew, 2013;Ruggiero & Boehm, 2016;Yueh, Lin, Liu, Shoji, & Minoh, 2014;Ζέππος, 2015), αλλά και που δύναται να χρησιμοποιηθούν ως μέσο αξιολόγησης της ηλεκτρονικής μάθησης (Alonso-Díaz & Yuste-Tosina, 2015). Στην ελληνική βιβλιογραφία, συναντώνται και έρευνες που ασχολούνται με την αξία των υπηρεσιών ασύγχρονης και σύγχρονης τηλεκπαίδευσης ως εργαλεία εξΑΕ (Μιχαλάκης, 2011) αλλά και έρευνες που καταγράφουν αυτές τις υπηρεσίες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (Λαϊτσος, 2009).…”

“…Άλλα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν τις αντιλήψεις των φοιτητών για την αλληλεπίδραση που προσφέρει το ηλεκτρονικό μαθησιακό περιβάλλον της εικονικής τάξης (Cunningham, 2014;Kuo et al, 2014;Martin et al, 2012;Wu et al, 2013) και την αποτελεσματικότητά του (Aydin, 2012;Könings et al, 2016). Επίσης, διατυπώνονται ερωτήματα για τη συναισθηματική μάθηση (Aydin, 2012;Hsiao, 2012;Wu et al, 2013), τη διδακτική παρουσία (Aydin, 2012; Weiser et al, 2018) και για την κοινωνική παρουσία στις συναντήσεις μέσω τηλεδιάσκεψης (Mavroidis et al, 2013;Szeto & Cheng, 2016;Yueh et al, 2014;Μαυροειδής, 2009), ενώ η διαχείριση των συναισθημάτων των διδασκόντων κατά την εκπαιδευτική διαδικασία απασχόλησε τους Regan et al (2012). Ο ρόλος του συναισθήματος στην τηλεδιάσκεψη διατυπώνεται ως ερευνητικό ερώτημα και στην έρευνα του Τζανάκου (2012).…”

“…Η ελκυστικότητα του διδάσκοντα είναι σημαντικός παράγοντας για την ικανοποίηση των διδασκόμενων, ο οποίος οφείλει να έχει δημιουργήσει ένα θετικό μαθησιακό και κοινωνικό κλίμα με τους διδασκόμενους (Aydin, 2012;Brocato et al, 2015). Οι Hsiao (2012), Wu et al (2013), Yueh et al (2014). Οι Rennar-Potacco και Orellana (2018) επισημαίνουν πως διάφοροι προσωπικοί παράγοντες, η κοινωνική αλληλεπίδραση η διαδραστικότητα και η ευκολία χρήσης του ηλεκτρονικού περιβάλλοντος μάθησης αποτελούν παράγοντες που αυξάνουν τον βαθμό χρήσης της τηλεδιάσκεψης από τους διδασκόμενους, όπως και τον βαθμό ικανοποίησής τους.…”

“…Ακόμα, προτείνεται η ανάγκη διερεύνησης της ανάπτυξης στρατηγικών υποστήριξης των καθηγητών, κατά τον μετασχηματισμό τους στο νέο εκπαιδευτικό τεχνολογικό πλαίσιο (Regan et al, 2012). Η διερεύνηση των εμπειριών των διδασκόμενων και των παραμέτρων εκείνων που επηρεάζουν την αλληλεπίδραση και την ικανοποίηση των συμμετεχόντων στην τηλεδιάσκεψη, από την πλευρά των διδασκόμενων, όπως, για παράδειγμα συναισθηματικοί παράγοντες, αποτελούν περαιτέρω προτάσεις για έρευνα (Aydin, 2012;Cunningham, 2014;Hsiao, 2012;Kuo et al, 2014;Panagiotakopoulos et al, 2013;Szeto & Cheng, 2016;Yueh et al, 2014;Καρατζίδης, 2013;Μιχαλάκης, 2011). Οι Καρατζίδης (2013), Wu et al (2013), Weiser et al (2018) και οι Blau et al 2017προτείνουν τη μελέτη της επίδρασης του μαθησιακού και του διδακτικού στυλ, του φύλου, της ηλικίας, των κινήτρων μάθησης και των πολιτισμικών χαρακτηριστικών στην αποτελεσματικότητα της ηλεκτρονικής μάθησης με τηλεδιάσκεψη.…”