T-strains of mycoplasma and nongonococcal urethritis.

Distribution of eight serotypes of Ureaplasma urealyticum in cases of non-gonococcal urethritis and of gonorrhoea, and in healthy persons.

“…Many reports suggest a causal relationship (Shepard, Alexander, Lunceford, and Campbell, 1964;Csonka, Williams and Corse, 1966;Holmes, Johnson, Floyd and Kvale, 1967) but other, carefully controlled studies do not support this view (Ingham, MacFarlane, Hale, Selkon, and Codd, 1966;Black and Rasmussen, 1968;Jansson, Lassus, Stubb, and Tuuri, 1971;Haas, Dorfman, and Sacks, 1971). Extended reviews of these and other studies have been published recently by Freundt (1974), Morton (1975), and Dunlop (1975).…”

Μη Ειδικη Ουρηθριτης Και Προστατης

“…"Αν καί ερευνητές τίνες υποστηρίζουν δτι τό Μυκόπλασμα Τ είναι τό κύριον αίτιον τών μή γονοκοκκικών ούρηθριτίδων, διότι ό μικροοργα νισμός ούτος άπεμονώθη είς μίαν άναλογίαν πλέον του 70% τών περι πτώσεων τής μή ειδικής ούρηθρίτιδος (17,20,45,80,108,275) εν τούτοις συχνάκις άπεμονώθη καί άπό τό ούροποιογεννητικόν σύστημα υγιών αρ ρένων (3,88,115,141,291,308). Επομένως ό ακριβής ρόλος τούτων ώς αιτίων παθολογικών καταστάσεων του συστήματος τούτου ευρίσκεται ακόμη υπό συζήτησιν.…”

“…Τα τελευταία χρόνια ένας μεγάλος αριθμός ερευνητών επισημαίνει ώς αίτιον τών μή ειδικών ούρηθριτίδων τα μυκοπλάσματα, (17,60,80,108,128,157,183,205,219,224), ιδίως τάς Τ-μορφάς (17,20,45,46,88,115,141,275,284), τα χλαμύδια (65, 83,215,230,235,237,259,292) και τα κορυνοβακτηρίδια (5,97). Επίσης έχει ένοχοποιηθή ό ανοσοβιολογικός μηχα νισμός (169), ήτοι ή υπερευαισθησία του βλεννογόνου της ανδρικής ουρή θρας ώς προς τ' αντιγόνα τα όποια υπάρχουν εντός του εκκρίματος του γυναικείου κόλπου (327) ή ακόμη εις τήν παρουσίαν μιας αγνώστου εις τήν σύνθεσίν της, β-σφαιρίνης (48), είς τον όρόν του αίματος των πασχόν των εκ μή ειδικής ούρηθρίτιδος ή συνδρόμου του Reiter (43,48).…”

Μικροβιακη Χλωρις Της Ουρηθρας Υγιων Και Πασχοντων Εκ Μη Γονοκοκκικης Ουρηθριτιδος Ανδρων

“…Υπέρ τοΰ δευτέρου λόγου, ήτοι της άρτιωτέρας τεχνικής συνηγορεί το γεγονός δτι κατά τήν διαρρεύσασαν δεκαετίαν έβελτιώθη σημανικώς ή τεχνι κή τής καλλιέργειας των μυκοπλασμάτων καΐ ήδη συχνάτερον ανευρίσκονται ταΰτα εις το έκκριμα τής ουρήθρας των υγιών. Ούτω οί Janson et al (1971) και Haas et al (1971) άνεϋρον μυκοπλάσματα εις τήν ούρήθραν υγιών αν δρών εις ποσοατά παραπλήσια προς τα ημέτερα, ήτοι είς 53% και 47% αντι στοίχως. "Ισως νά ύπάρχουσι και έτεροι λόγοι, ως ή αυξησις γενικώς τής διασποράς τών μυκοπλασμάτων είς το σώμα τοΰ άνθρωπου και τοΰ κόλπου τής γυναικός.…”

“…Έξ άλλου οί Haas et. al (1971) , άνευρίσκουσι Τ -μυκοπλάσματα εις 47% των υγιών και 65% τών πασχόντων εκ ΜΙΌ και καταλήγουσιν εις το συμπέρασμα δτι τα μυκοπλάσματα ταΰτα δέν είναι δυνατόν να θεωρηθώσιν ώς παθογόνα αϊτια της ούρη•θρίτιδος, καίτοι εις την μελέτην ταύτην δέν εξε τάζεται ή σχέσις συχνότητας μυκοπλασμάτων προς τους σχιζομύκητας, δ δε αριθμός τών έξετασθέντων ατόμων είναι μικρός.…”