“…Yapılan araştırmalar incelendiğinde, iş yükü (Camgöz, Ekmekçi ve Karapınar, 2017), örgütsel adalet (Alkış ve Kılınç, 2016;Köybaşı, Uğurlu ve Öncel, 2017;Mavibaş ve Belli, 2018),örgütsel destek (Emre, 2018;Kasalak ve Aksu, 2014), mobbing (Bedük, Eryeşil ve Altınışık, 2017;Cemaloğlu, Kalkan, Dağlı ve Çilek, 2014), etik liderlik (Akan, Bektaş ve Yıldırım, 2014;Mete, 2013), kayırmacılık (Karademir, 2016), iş güvencesi (Topluk, 2018), örgütsel stres (Özer ve diğ., 2014), psikolojik sözleşme ihlali (Sarıkaya ve Bayrak Kök, 2017; Tarakçı ve Akın, 2017), denetim kaygısı (Gündüz ve Ömür, 2016), politik ayrımcılık (Keskinkılıç Kara ve Oğuz, 2016), örgütsel sessizlik (Demirtaş, Özdemir ve Küçük, 2016), örgüt kültürü (Şirin, 2011), örgütsel iletişim (Ayık, 2015), örgütsel güven (Akın, 2015), örgütsel dışlanma ve yabancılaşma (Abaslı, 2018) gibi örgütsel değişkenlerin eğitim çalışanlarının örgütsel sinizm yaşamasında önemli etkiye sahip olduğu görülmektedir. Bununla birlikte yöneticilerin kullandığı güç türleri ve çalışanların kişilik özellikleri de (Acaray ve Yıldırım, 2017) örgütsel sinizmin oluşmasında belirleyici rol oynamaktadır.…”