Stromal Cell-Derived Factor 1 Polymorphism in Retinal Vein Occlusion

Abstract

BackgroundStromal cell-derived factor 1 (SDF1) has crucial role in the regulation of angiogenesis and ocular neovascularisation (NV). The purpose of this study was to evaluate the association between SDF1-3’G(801)A polymorphism and NV complications of retinal vein occlusion (RVO).Methods130 patients with RVO (median age: 69.0, range 35–93 years; male/female– 58/72; 55 patients had central RVO, 75 patients had branch RVO) were enrolled in this study. In the RVO group, 40 (30.8%) patients were diagnosed with NV complications of RVO and 90 (69.2%) patients without NVs. The median follow up period was 40.3 months (range: 18–57 months). The SDF1-3’G(801)A polymorphism was detected by PCR-RFLP. Allelic prevalence was related to reference values obtained in the control group consisted of 125 randomly selected, age and gender matched, unrelated volunteers (median age: 68.0, range 36–95 years; male/female– 53/72). Statistical analysis of the allele and genotype differences between groups (RVO patients vs controls; RVO patients with NV vs RVO patients without NV) was determined by chi-squared test. P value of <0.05 was considered statistically significant.ResultsHardy-Weinberg criteria was fulfilled in all groups. The SDF1-3’G(801)A allele and genotype frequencies of RVO patients were similar to controls (SDF1-3’A allele: 22.3% vs 20.8%; SDF1-3’(801)AA: 5.4% vs 4.8%, SDF1-3’(801)GG: 60.8% vs 63.2%). The frequency of SDF1-3’(801)AA and SDF1-3’(801)GA genotypes, as well as the SDF1-3’(801)A allele frequency were higher in RVO patients with NV versus in patients without NV complication (SDF1-3’(801)AA+AG genotypes: 57.5% vs 31.1%, p = 0.008; SDF1-3’(801)A allele: 35.0% vs 16.7%, p = 0.002) or versus controls (SDF1-3’(801)AA+AG genotypes 57.5% vs 36.8%, p = 0.021; SDF1-3’(801)A allele: 35.0% vs 20.8% p = 0.01). Carrying of SDF1-3’(801)A allele increased the risk of neovascularisation complications of RVO by 2.69 (OR, 95% CI = 1.47–4.93).ConclusionThese findings suggest that carrying SDF1-3’(801)A allele plays a role in the development of neovascular complications in retinal vein occlusion.

PON1, APOE and SDF-1 Gene Polymorphisms and Risk of Retinal Vein Occlusion: A Case-Control Study

“…On the other hand, Zeng et al [55] found comparable CXCL12 vitreous concentrations between the RVO patients and control subjects. Szigeti et al reported that the SDF1-3 ′ (801)A allele predisposes people to the development of ocular neovascularisation as a complication of RVO [13].…”

“…The presence of SDF1-3 ′ (801)G allele results in 202 bp and 100 bp bands, whereas the SDF1-3 ′ (801)A allele gives one uncut 302 bp band as there is no restriction site after the G to A substitution. The heterozygous SDF1-3 ′ (801)GA genotype was revealed by the presence of all three 100, 202 and 302 bp bands [13].…”

Introduced chemokine gradients guide transplanted and regenerated retinal neurons toward their natural position in the retina

“…61,62 The role of SDF1/CXCR4 in the retina has been extensively studied in vascular development 63,64 and pathology. [65][66][67][68][69] SDF1/CXCR4 is essential in retinal lamination, RGC and photoreceptor development, 70 and axon regeneration. 61 Exogenous SDF1 has recently been considered for therapeutic application with profound neuroprotective effects on photoreceptors in animal models of retinal detachment, supported by clinical sample studies with a confirmed elevation of SDF1 in human retinas after detachment.…”

Γενετική Μελέτη Στις Αποφράξεις Φλέβας Αμφιβληστροειδούς

“…Ο πολυμορφισμός της γλυκοπρωτεΐνης Gp la/lla C807T έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνει την πυκνότητα του υποδοχέα στα αιμοπετάλια και έτσι αυξάνει την αλληλεπίδρασή του με το κολλαγόνο και την επακόλουθη σταθεροποίηση των αιμοπεταλίων[101,123].Εθνικές διαφορές και ο μικρός αριθμός των ασθενών με ΑΚΚΦΑ, όπως επίσης και ο υψηλότερος αριθμός των υπερτασικών ατόμων στις ομάδες της μελέτης μας, σε σύγκριση με τη μελέτη του Demir και των συνεργατών,[91], μπορεί να ευθύνονται για την Ortak και τους συνεργάτες[84], ενώ δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ των γονοτύπων CC και GG των σημειακών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών VKORC1 C1173T, G-1639A και της ΑΦΑ.Η παρουσία του αλληλόμορφου T είναι αρκετή για να προκαλέσει μείωση της έκφρασης του MMP2, υποδεικνύοντας ότι οι γονότυποι CT και TT παρουσιάζουν παρόμοιο φαινότυπο σε σχέση με την χαμηλότερη έκφραση του MMP2 συγκριτικά με τον γονότυπο CC(130)(131)(132).Σύμφωνα με τη μελέτη που πραγματοποιήσαμε, ο γονότυπος CC του πολυμορφισμού MMP2-1306C/T (που σχετίζεται με υψηλότερα επίπεδα της MMP2) είναι προστατευτικός ως προς την ανάπτυξη ισχαιμικής ΑΦΑ, γεγονός που φαίνεται παράδοξο δεδομένου της αυξημένης έκφρασης και δραστηριότητας της MMP2 στις νεοαγγειακές αμφιβληστροειδικές παθήσεις(105).Παρόλα αυτά, οι μεταλλοπρωτεϊνάσες (MMPs), ως ενδοπρωτεϊνάσες με πολλαπλούς στόχους, μπορούν να μεταβάλλουν το εξωκυττάριο μικροπεριβάλλον και να τροποποιήσουν την δραστηριότητα διαφόρων βιολογικά ενεργών μορίων. Από αυτή την άποψη, κάποια από αυτά τα προϊόντα της διάσπασης μπορεί να προφυλάσσουν από την ισχαιμία και επί πλέον, να εμποδίζουν την ανάπτυξη νεοαγγείωσης(133).Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί, ότι η SDF-1, μια χημειοκίνη που είναι γνωστό ότι διασπάται και απενεργοποιείται από την MMP2(134), βρέθηκε πρόσφατα ότι επιτελεί έναν ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη των νεοαγγειακών μεταβολών κατά τη διάρκεια της ΑΦΑ(135).Λόγω του ευρέος φάσματος των υποστρωμάτων, απαιτείται συντονισμένη δραστηριότητα των μεταλλοπρωτεϊνασών (MMPs). Ως εκ τούτου μια συνεχής δυναμική ισορροπία των λειτουργιών των μεταλλοπρωτεϊνασών είναι κρίσιμη για την αγγειακή ανάπλαση και την ιστική απάντηση στην αγγειακή δυσλειτουργία.…”