Spatial Organization of Interior Design Studios in the Normalization Process

Abstract

ÖZSon iki yıldır insanoğlunun mücadele ettiği Covid-19 salgını küresel bir halk sağlığı krizine neden olmuştur. Bu krizin yönetilmesinde alınan sağlık önlemleri ile birlikte hastalığın yayılmasını önlemek için sosyal mesafenin korunmasına ilişkin çeşitli yönergeler oluşturulmuştur. Salgını yavaşlatmak için öncelikle eğitimin her kademesinde süresi belirsiz olarak eğitime ara verilmiştir. Salgın sürecinde eğitimin devamı için gereksinim duyulan dijital değişimler ve bu değişimlere entegrasyonlar hem öğrencilerde hem de eğitimcilerde şok etkisi ve adaptasyon açısından olumsuzluklar yaratmıştır. Üniversitelerde tasarım tabanlı uygulamalar üzerine kurulu etkileşimli bir süreçten oluşan programlarda; fiziksel öğrenme ortamlarının yerini dijital ekranın alması endişelere yol açmıştır. Salgınla mücadelede uzaktan eğitim süreci virüsün yayılımını control altına almada oldukça etkili olmuştur. Salgının aşılama ve alınan önlemlerle kontrol altına alınmasıyla normalleşme süreci çalışmaları başlamıştır. Yüz yüze eğitimin başlaması etkileşimin yoğun olduğu tasarım stüdyolarında mekânsal organizasyonun sosyal mesafeye uygun olarak ele alınması gerektiğini gündeme getirmiştir. Çalışmanın amacı, salgın rehberinde bu stüdyoların yerleşim düzenlerini tanımlamaktır. Bu bağlamda Atatürk Üniversitesi Mimarlık ve Tasarım Fakültesi İç Mimarlık Bölümü lisans programında eğitimlerin gerçekleştirildiği stüdyo örneklem olarak ele alınmıştır. Değerlendirme ölçütü olarak farklı kurumların konu kapsamında hazırladıkları rehberler, açıklamalar incelenmiş, Atatürk Üniversitesi Salgın Yönetimi Rehberi baz alınmıştır. Çalışma kapsamında stüdyoların mekânsal organizasyonlarına dair önerilerde bulunulmuştur. Bu önerilerde 4 m 2 'nin üzerinden 8, 10 ve 12 kişilik gruplardan oluşan öğrencilere yönelik sınıf düzenlemelerine yer verilmiştir.