Serum enzymes in thermal injury

Bhagwat, Vinod R; Subrahmanyam, M; Pujari, K. N.

doi:10.1007/bf02913336

Cited by 4 publications

(4 citation statements)

References 12 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…These enzymes or their multiple forms together with other proteins have been shown as reliable markers to assess the type and extent of damage to many tissues under a variety of clinical conditions. Monitoring of these enzyme levels and their distribution in postburn subjects has valuable diagnostic and prognostic importance (1)(2)(3)(4). Various me tabolic and biological changes follow burn injury due to anomalies in a number of both serum and enzyme activities.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Significance of Serum Lactate Dehydrogenase and its Isoenzymes During Post-Burn Follow-Up

Ahmad¹,

Nazam²,

Ah³

et al. 2009

Journal of Medical Biochemistry

View full text Add to dashboard Cite

Kratak sadr`aj: Cilj studije je da se odredi uloga izo enzima laktat dehidrogenaze (LDH) u termi~kim opeko tinama. Analizirano je ukupno 18 pacijenata oba pola sa ukupnom povr{inom opekotina 20 -50% koji su primljeni na Odeljenje za opekotine Medicinskog koled`a i bolnice D`avaharlal Nehru. Pacijenti su podvrgnuti op{tim i sistemskim ispitivanjima. Za kvantifikaciju LDH kori{}eni su serumi uzeti posle 1, 2, 5 i 10 dana pra}enja stanja paci jenata sa opekotinama. Profili PAGE pokazali su zna~ajne razlike u nivoima izoenzima LDH kod svih pacijenata sa opekotinama (P=0,05). Softverskom analizom gel-skenova otkriveno je prisustvo pet nizova izoenzima, od kojih su LDH-1 i -2 dali najmanji doprinos. Tokom pra}enja stanja uo~eno je da se rangiranje izoenzima LDH pribli`ava kontrol nim vrednostima 2. dana kod pacijenata sa ukup nom povr{inom opekotina od 20%, dok se u preostalim slu~ajevima isto doga|a 5. dana. Trodimenzionalni densi togrami MERA~ GUSTINE pokazali su visoku aktivnost LDH kod 50% pacijenata sa opekotinama ~ak i 10. dana, me|utim, relativno rangiranje tih izoenzima bilo je sli~no kontrol nim vrednostima (LDH-4>-5>-3>-1>-2). Mi{lje nja smo da se visoka aktivnost enzima LDH javlja usled kompleksa enzim-imunoglobulin-G (LDH-IgG), ali za~udo nismo uo~ili taj kompleks kod 50% pacijenata sa opekotinama u bilo kom tre nutku. Stoga, verujemo da izoenzimi LDH u~estvuju u pato fiziologiji bolesti i mogu biti korisni za utvr|ivanje nevidljivih o{te}enja tkiva. {tavi{e, visoka aktivnost LDH kod 50% pacijenata sa opekotinama javlja se usled nekog drugog mehanizma a ne usled vezivanja LDH za IgG. Summary: The present study aims to evaluate the role of lactate dehydrogenase (LDH) isoenzymes in thermal burns. A total of 18 patients of both genders with 20 to 50% total burn surface area (TBSA), admitted to the Burn Ward of JN Medical College and Hospital was assessed. These patients were subjected to general and systemic examinations. The sera collected at day 1, 2, 5 and 10 during follow-up of burn patients were used for LDH quantitation. PAGE profiles showed significant differences in the levels of LDH iso enzymes in all the burn subjects (P=0.05). Software analysis of gel-scans showed the presence of five isoenzyme bands of which LDH-1 and -2 are the least contributors. During follow-up, it was observed that the ranking of LDH isoenzymes approaches control values at day 2 in 20% TBSA patients, while in the remaining cases it occurs at day 5. 3D-densi tograms indicated high activity of LDH in 50% of TBSA patients even at day 10; however, the relative ranking of these isoenzymes was similar to control values (LDH-4>-5>-3>-1>-2). We were of the opinion that the high activity of LDH enzyme is due to the enzyme-immunoglobulin-G (LDH-IgG) complex, but surprisingly we did not observe this complex in 50% of burn patients at any of the durations. Therefore, it is suggested that LDH isoenzymes play a role in the patho physiology of the disease and can be an asset to ascertain the invisible tissue damage. Moreover, the high activ...

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Significance of Serum Lactate Dehydrogenase and its Isoenzymes During Post-Burn Follow-Up

Ahmad¹,

Nazam²,

Ah³

et al. 2009

Journal of Medical Biochemistry

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Section: συζήτησηunclassified

“…Οι ποικίλες μεταβολικές και βιοχημικές μεταβολές που χαρακτηρίζουν την εγκαυματική νόσο περιλαμβάνουν επίσης και αύξηση της δραστηριότητας ορισμένων ενζύμων [514][515][516][517] . Έχουν αναφερθεί αλλαγές στη συγκέντρωση των τρανσαμινασών (SGOT, SGΡT), της γγλουταμυλοτρανσπεπτιδάσης (γGT) και της αλκαλικής φωσφατάσης σε εγκαυματίες [514][515][516][517] . Συγκεκριμένα, οι τιμές των τρανσαμινασών αυξάνονταν μέχρι την 5 η μετεγκαυματική ημέρα και στη συνέχεια μειώνονταν τη 10 η μετεγκαυματική ημέρα, ενώ οι τιμές των γGT και αλκαλικής φωσφατάσης συνέχιζαν να αυξάνονται μέχρι τη 10 η μετεγκαυματική ημέρα [514][515][516][517] .…”

Section: συζήτησηunclassified

“…Έχουν αναφερθεί αλλαγές στη συγκέντρωση των τρανσαμινασών (SGOT, SGΡT), της γγλουταμυλοτρανσπεπτιδάσης (γGT) και της αλκαλικής φωσφατάσης σε εγκαυματίες [514][515][516][517] . Συγκεκριμένα, οι τιμές των τρανσαμινασών αυξάνονταν μέχρι την 5 η μετεγκαυματική ημέρα και στη συνέχεια μειώνονταν τη 10 η μετεγκαυματική ημέρα, ενώ οι τιμές των γGT και αλκαλικής φωσφατάσης συνέχιζαν να αυξάνονται μέχρι τη 10 η μετεγκαυματική ημέρα [514][515][516][517] . Στην παρούσα μελέτη οι τιμές των τρανσαμινασών και της γGT αυξάνονται μέχρι την 10 η μετεγκαυματική ημέρα, ενώ η τιμή της αλκαλικής φωσφατάσης αυξάνεται μέχρι την 1 η μετεγκαυματική ημέρα.…”

Section: συζήτησηunclassified

See 1 more Smart Citation

Η Επίδραση Τοπικών Αντιμικροβιακών Παραγόντων Σε Εγκαύματα Στην Παιδική Ηλικία

Μαυρίδη¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός της μελέτης. Σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνει την ιωδιούχο ποβιδόνη 10% και τον σουλφαδιαζινικό άργυρο 1%, όσον αφορά το βαθμό επιθηλιοποίησης, την πρόληψη των επιμολύνσεων, τις οργανικές επιπτώσεις εφαρμογής τους, καθώς και την ένταση του πόνου κατά την εφαρμογή τους σε παιδιατρικούς εγκαυματικούς ασθενείς. Πληθυσμός και μέθοδος. Το δείγμα αποτελέσαν 48 παιδιά ηλικίας έως 24 μηνών που εισήχθησαν για έγκαυμα μερικού πάχους από επαφή με θερμική πηγή ή καυτά υγρά. Κάθε παιδί που εκπλήρωνε τα κριτήρια εισόδου κατανεμόταν με τη μέθοδο της τυχαίας δειγματοληψίας α) στην ομάδα που εφαρμοζόταν το πρωτόκολλο θεραπείας για την ιωδιούχο ποβιδόνη 10% (Betadine), ή β) στην ομάδα που εφαρμοζόταν το πρωτόκολλο θεραπείας για το σουλφαδιαζινικό άργυρο 1% (Flamazine). Κατά την εισαγωγή καταγράφονταν δημογραφικά στοιχεία που αφορούσαν τη βαρύτητα του εγκαύματος και τις συνθήκες του συμβάντος. Την ώρα εισαγωγής (0) καθώς και τις ημέρες 1, 4, 7, 10, 14, 21, 30 καθώς και στους 3 ½ και 6½ μήνες: α) πραγματοποιούταν επισκόπηση της εγκαυματικής επιφάνειας και καταγραφή χρησιμοποιώντας κλίμακα από το 1-5 από δύο ανεξάρτητους παρατηρητές όσον αφορά την επιθηλιοποίηση, μόλυνση και επούλωση του τραύματος και β) λαμβάνονταν εργαστηριακές εξετάσεις (γενική αίματος, βιοχημικές και θυρεοειδικές εξετάσεις, ανοσοσφαιρίνες και συμπλήρωμα, γενική ούρων, καλλιέργειες εγκαυματικής επιφάνειας). Σε κάθε αλλαγή τραύματος και 3 ώρες μετά αξιολογούταν η ένταση του πόνου του παιδιού με τη βοήθεια της κλίμακας μέτρησης πόνου POCIS από τον ερευνητή-νοσηλευτή. Αποτελέσματα. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 17,3 μήνες (±5,8 μήνες). Στο 54,2% των παιδιών (Ν=26) χρησιμοποιήθηκε ως τοπική θεραπεία Flamazine και στο υπόλοιπο 45,8% Betadine (Ν=22). Τα κυριότερα μικρόβια που εντοπίστηκαν στις καλλιέργειες εγκαυματικής επιφάνειας και στις δύο ομάδες ήταν ο staph. aureus (8,6%), ο enterococcus faecalis (3,9%), streptococcus sp (1,2%), το enterobacter cloacae (1,2%) και η escherichia coli (1,2%) οι διαφορές όμως μεταξύ των δύο ομάδων δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές (p=0,100). Όσον αφορά τις καλλιέργειες αίματος στο 40% των περιπτώσεων στην ομάδα της ιωδιούχου ποβιδόνης υπήρξαν θετικές, σε αντίθεση με την ομάδα του σουλφαδιαζινικού αργύρου όπου καμία δε βρέθηκε θετική. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις ημέρες νοσηλείας μεταξύ των δύο ομάδων (12±6,1 ημέρες για την ομάδα ιωδιούχου ποβιδόνης και 13,7±8,8 ημέρες για την ομάδα σουλφαδιαζινικού αργύρου, p=0,453). Οι παράμετροι «οίδημα», «εκκρίσεις», «δυσοσμία», «κνησμός», «ερυθρότητα» και «φυσαλίδες» βρέθηκαν να συσχετίζονται ανεξάρτητα μόνο με το βάθος του εγκαύματος (p<0,001). Όσον αφορά την παράμετρο «επιθηλιοποίηση» βρέθηκε ότι το βάθος του εγκαύματος μπορεί να μειώσει το ρυθμό επιθηλιοποίησης (p<0,001), ενώ οι παράμετροι «ποιότητα κοκκιώδους ιστού» και «ουλώδης ιστός» ουσιαστικά δε βρέθηκε να επηρεάζονται από το βάθος και την έκταση του εγκαύματος (p=0,651 και p=0,649 αντίστοιχα) . Επιπλέον, ο βαθμός επιθηλιοποίησης των παιδιών με επιπολής εγκαύματα ήταν σημαντικά χαμηλότερος στην ομάδα Betadine σε σύγκριση με την ομάδα Flamazine (p=0,022). Αντίθετα, ο βαθμός επιθηλιοποίησης των παιδιών με εν τω βάθει 2ου βαθμού εγκαύματα δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ των 2 ομάδων (p=0,783). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων στο σκορ έντασης του πόνου τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την εφαρμογή (p=0,230). Σχετικά με τα αποτελέσματα των μονομεταβλητών αναλύσεων έχοντας σαν εξαρτημένες μεταβλητές τις εργαστηριακές εξετάσεις και σαν ανεξάρτητη την ομάδα θεραπείας οι παράμετροι που βρέθηκαν να είναι σημαντικά διαφορετικές μεταξύ των δύο ομάδων ήταν τα λευκά αιμοσφαίρια (p<0,001), τα αιμοπετάλια (p=0,035), οι τρανσαμινάσες (p=0,01 και p< 0,001 αντίστοιχα) και η Τ4 (p=0,025). Αντιθέτως, το βάθος του εγκαύματος φαίνεται να παίζει ρόλο στις τιμές των λευκών (p=0,008) και των ερυθρών αιμοσφαιρίων (p=0,030). Όσον αφορά την πορεία των εργαστηριακών μετρήσεων συνολικά στο χρόνο υπήρξε μείωση των λευκών (p=0,002), η οποία όμως δεν ήταν σημαντικά διαφορετική μεταξύ των ομάδων (p>0,05). Όσον αφορά τις τιμές των τρανσαμινασών και της γGT συνολικά στο χρόνο υπάρχει σημαντική μεταβολή μόνο της SGΟT (p=0,050), η οποία όμως δεν είναι σημαντικά διαφορετική μεταξύ των ομάδων (p>0,05). Συνολικά στο χρόνο δεν παρατηρείται σημαντική μεταβολή των ολικών λευκωμάτων (p=0,203), όμως η μεταβολή τους βρέθηκε να είναι σημαντικά διαφορετική μεταξύ των ομάδων (p=0,047). Οι τιμές των Τ3, Τ4 δεν παρουσίασαν σημαντική μεταβολή κατά τη διάρκεια των μελετώμενων ημερών, με εξαίρεση την TSH της οποίας η μεταβολή στο χρόνο υπήρξε σημαντική (p=0,011) όχι όμως και μεταξύ των ομάδων (p>0,05). Στο χρόνο σημειώθηκε σημαντική μεταβολή του IgG (p=0,006) και του IgM (p=0,006), ενώ δεν παρατηρήθηκε σημαντική μεταβολή του IgA (p=0,178). Οι μεταβολές αυτές δε βρέθηκαν να είναι σημαντικά διαφορετικές μεταξύ των ομάδων (p>0,05). Τέλος, δε βρέθηκε σημαντική διαφορά στις γενικές εξετάσεις ούρων των παιδιών μεταξύ των δύο ομάδων. Επιπλέον οι τιμές ουρίας και κρεατινίνης του ορού δεν σημείωσαν σημαντική μεταβολή ούτε συνολικά κατά τη διάρκεια της μελέτης, ούτε μεταξύ των δύο ομάδων (p=0,369 και p=0,187 αντίστοιχα). Συμπεράσματα. Σε παιδιά με μέτριας βαρύτητας εγκαύματα, όπου η διάρκεια έκθεσης στους μελετώμενους παράγοντες είναι περιορισμένη, η εφαρμογή των μελετώμενων τοπικών αντιμικροβιακών ουσιών είναι ασφαλής. Η χρήση του σουλφαδιαζινικού αργύρου φαίνεται να υπερέχει όσον αφορά τις αντιμικροβιακές του ιδιότητες και το ρυθμό επιθηλιοποίησης του εγκαυματικού τραύματος σε παιδιατρικούς εγκαυματικούς ασθενείς.

show abstract