Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliğinde Metafor Kullanımı

Abstract

Bu derleme, temelinde, metaforların günlük yaşantıda kapladığı yerin genişliğinin ve etkisinin fark edilmesinin üzerine, "Ruh sağlığı ve hastalıkları hemşiresi olarak bakımımızda ne kadar yer alıyor ya da nasıl iyileştirici olarak kullanılabilir?" sorularından yola çıkılarak hazırlanmıştır.Günlük hayatta metafor dilde, düşüncede ve davranışta yaygın olarak kullanılmaktadır. Bireyin ilişkisiz görünen yaşantıları arasında bağlantı kurmaya yardım eden metaforlar, bu yaşantılara bağlı olarak ortaya çıkan duyguların ve algıların da bağlanmasına, daha iyi anlaşılmasına olanak sağlar. Metaforlar, yüzleştirici ve tehdit edici olmayan bir ortamda, kişilerin kendilerini ve sorunlarını keşfetmelerini ve yeni çözümler üretmelerini sağladıkları için iyileştirici açıdan faydalıdır. Ruh sağlığı ve hastalıkları hemşiresi metaforlar aracılığı ve yardımı ile hastasını anlamada ve anladığını yansıtma gibi empati becerileri başta olmak üzere metaforları bir değişim ve değerlendirme aracı olarak kullanabilir. Metaforu yerinde ve iyi kullanan hemşire, bu becerisi ile iyileşme sürecinin hızlanmasında ve benlik bütünlüğünün artmasında büyük katkı sağlayacaktır. Alanda çalışan hemşirelerin bu düzeyde gelişim göstermeleri ve bu becerileri kazanmaları için harcanacak emek misliyle geri dönüş sağlayarak, hem hemşireye, hem alana hem de hizmet alan insanlara verilen değeri arttıracaktır.

Sağlık Alanında İletişim Becerisi ve Şiddet: Tokat İli Örneği

“…Ayrıca sağlık çalışanları tarafından sunulacak olan bakımın kalitesi için de iletişim becerilerinin etkin kullanılması önemli bir faktördür (14). Sağlık çalışanlarının bireylere uygulayacağı bakımın kalitesi; tedavi edici ortam, aktif rolde olabilme, etkin iletişim becerilerini kullanabilme, alternatif çözümler üretebilme ve problem çözebilme (15), hasta ve yakınlarına ait bireysel farklılıkları göz önünde bulundurabilme, ekip ile iş birliği yapabilme, terapi becerilerini, uyum ve adaptasyonu sağlayabilme (16), şiddeti ortaya çıkarabilecek risk faktörlerini erken dönemde fark edebilme ile (17) ilişkilidir. Bu durumlar göz ardı edildiğinde sunulan tedavi, bakım kalitesi, birey, toplum, sağlık ekibi ve dolayısıyla kurumlar olumsuz etkilenebilmektedir (18).…”