Re bene gesta. Profesor Michał Jaskólski (1946–2022)

Abstract

To tylko podstawowe fakty dotyczące kariery Profesora, do których dodać należy aktywność dydaktyczną i organizacyjną, w tym opiekę nad doktorantami (było ich ponad dziesięciu) i magistrantami, oraz pełnioną w okresie od 1 września 1987 do 30 listopada 1990 r. funkcję prodziekana WPiA UJ; ale przede wszystkim rolę spiritus movens w trwającym dwie dekady i angażującym wielu badaczy przedsięwzięciu, które zaowocowało wydaniem sześciotomowego Słownika historii doktryn politycznych.Choć urodzony w Rzeszowie, Profesor jak mało kto zasłużył na miano krakowianina, żeby nie powiedzieć krakusa. Ukochał miasto, gdzie przeprowadził się z rodzicami w wieku dwóch lat, miłością historyka, którego interesuje nie tyle codzienny miejski ruch i dynamizm, ile ignorowane przez wielu, a kształtujące krakowską duszę, ślady przeszłości. Przeszłości zarówno materialnej (w czym pomagała Jego wrażliwość na sztukę i architekturę oraz zamiłowanie do fotografii), jak i niematerialnej -idei, tradycji, małych i dużych osobowości depczących krakowski bruk w stuleciach XIX i XX. Okruchów tego, co było, szukał niestrudzenie. Jeszcze rok czy dwa lata temu pokazywał mi zdjęcie dopiero co przez siebie odkrytej płaskorzeźby z prezbiterium Kościoła Mariackiego, przedstawiającej Filis jadącą na grzbiecie Arystotelesa. Ale to uwaga poświęcona grupie konserwatystów krakowskich otworzyła Profesorowi drzwi do kariery naukowej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jak sam przyznawał, nie bez znaczenia na wybór tego obszaru zainteresowań miały seminaria prowadzone przez promotora Jego pracy magisterskiej, profesora Konstantego Grzybowskiego, choć wpływ ten dał o sobie znać dopiero na etapie poszukiwania tematu pracy doktorskiej. Zanim w 1972 r.