Quantification of Streptococcus mutans in Different Types of Ligature Wires and Elastomeric Chains

Abstract

This study aimed to test the hypothesis that Streptococcus mutans contamination levels differ according to the type of the orthodontic ligature. Thirteen patients were selected. Each quadrant was randomly subjected to one of the following ligature-use protocols: I) elastomeric chain, II) steel ligature crossed over the archwire, III) steel ligature crossed under the archwire, and IV) steel ligature in a figure-eight pattern under the archwire. After seven days, the devices were removed and the Streptococcus mutans colony-forming unit count per mg of biofilm weight was determined. Twelve specimens (n=3) were also processed for scanning electron microscopy analysis. ANOVA and Tukey-Kramer test were used for comparisons to assess S. mutans differences between groups at a 5% significance level. There was no statistical difference in detectable levels of S. mutans among the groups (p=0.294). Scanning electron microscopy results showed abundant biofilms and microbial contamination in all groups. In conclusion, S. mutans contamination levels are similar in the different orthodontic ligatures.

Farklı braket ve ligasyon tiplerinin streptococcus mutans adezyonu üzerine etkilerinin in vitro olarak incelenmesi

“…Sabit ortodontik tedavinin dental plak retansiyonu ve mikrobiyal flora üzerine etkisini değerlendiren bazı çalışmalar mevcuttur (1,(4)(5)(6)(16)(17)(18)(19)(20). Bu çalışmada hem metal ve seramik kendinden bağlamalı braket sistemleri hem de paslanmaz çelik tel ya da elastik ligatür ile bağlanmış klasik braket sistemlerinin S. mutans adezyonu üzerine etkilerinin kültür tekniği ile incelenmesi amaçlanmıştır.…”

“…Yapılan epidemiyolojik çalışmalarda, diş çürüğü prevalansıyla plak veya tükürükte bulunan Streptococcus mutans sayısı yüksek korelasyon göstermiştir. S. mutans, çocuklarda ve erişkinlerde mine çürüğünün etyolojisinden sorumlu primer patojendir (3)(4)(5). Sabit ortodontik tedavi gören hastaların dental plağında S. mutans sayısının tedavi süresince, tedavi öncesine ve sonrasına göre daha fazla olduğu yapılan çalışmalarda belirtilmektedir (5)(6)(7).…”

“…Ortodontik diş hareketinin sağlanabilmesi için ark tellerinin braket slotlarına ligatüre edilmesinde paslanmaz çelik tel ligatürler, elastik ligatürler ya da kendinden bağlamalı braketler kullanılmaktadır. Ortodontik braket materyali ve dizaynı, ligatürleme şeklinin değişken olmasına bağlı olarak plak adezyonu ve diş eti iltihabı oluşumunda değişkenlik gözlenmektedir (4,8).…”

Ligaduras ortodônticas elastoméricas estéticas: quantificação de endotoxina bacteriana in vitro e in vivo

“…A contaminação microbiana presente nos aparelhos ortodônticos fixos tem sido avaliada empregando principalmente técnicas de cultura (Brêtas et al, 2005;Papaioannou et al, 2007;Lessa et al, 2007;Brusca et al, 2007;Magno et al, 2008;Maruo et al, 2008;Peixoto et al, 2011;Yitschacky et al, 2016;Shirozaki et al, 2017) e de biologia molecular (Nelson-Filho et al, 2011a;Andrucioli et al, 2012;Dos Santos et al, 2015;Martha et al, 2016;Bergamo et al, 2017). Especificamente com relação à doença periodontal, alguns autores têm relatado que o uso de aparelhos ortodônticos fixos promove o aumento de patógenos periodontais no biofilme supra (Sallum et al, 2004;Van Gastel et al, 2011) e subgengival (Sallum et al, 2004;Lee et al, 2005;Mártha et al, 2016;Guo et al, 2017;Pan et al, 2017a), assim como na saliva (Kim et al, 2016), sendo a inflamação gengival um efeito colateral comum durante o tratamento ortodôntico (Speer et al, 2004;Pinto et al, 2017).…”

“…Pelo exposto, pode-se hipotetizar que, por analogia, processo semelhante de afinidade da endotoxina bacteriana ocorreria com a superfície das ligaduras, comumente utilizadas durante o tratamento ortodôntico fixo. Paralelamente, na procura por acessórios ortodônticos mais práticos e eficientes, ligaduras elastoméricas têm sido propostas como material de escolha para conectar os arcos ortodônticos aos bráquetes, ao invés de ligaduras metálicas (Thurow, 1975;Forsberg et al, 1991;Garcez et al, 2011), as quais atuam como um fator adicional relevante para o aumento da retenção do biofilme dental (Shirozaki et al, 2017).…”